religies Archieven » lex naturalis

brainwashing, cultuur, dark occultisme, hersenen, mind control, occult, religie, religies, reptiel, social engineering

Brainwashing, social engineering, het schisma in wereldbeeld overtuigingen en de hersenen

Posted on april 22, 2022mei 25, 2022 by admin

De definitie van een schisma is: Een splitsing of scheuring tussen sterk tegengestelde secties of partijen, veroorzaakt door meningsverschillen of overtuigingen.

Bij de synoniemen en alternatieven voor schisma die Google laat zien valt iets op. Kerkscheuring en sekte zijn minder frequent gebruikte synoniemen voor schisma. Interessant aan taal is dat het zichzelf ontwikkelt. Daarom is het onderzoeken van overeenstemmende elementen en correlaties van taal dikwijls een bewustmakend proces.

splitsing	schisma
scheuring
kerkscheuring
kerkelijke afscheiding
sekte

De etymologische oorsprong van het woord schisma is uit het oud Grieks.

σχίσμα (skhísma, “devisie”), dat van het werkwoord stamt: σχίζω (skhízō, “Ik splits”.

Er is een actie voorwaardelijk om schisma te bewerkstelligen. Een bewuste en met vrije wil gekozen actie. Keuze is ieders individu gegeven geboorterecht en verantwoordelijk. De machten die niet zouden moeten heersen, zijn erg goed op de hoogte van dit feit. Geloof mij daarom niet, geloof ‘experts’ niet, geloof je ouders niet. Vertrouw, geloof en overtuigingen die ons gescheiden houden zijn uiteindelijk waar we als mensheid van af moet komen. Alleen jij hebt het recht om te geloven in iets, of niet te geloven in datgene. Zelfstandig nadenken en zelf soevereiniteit is het belangrijkste wapen tegen deceptie, manipulaite en immorele controle systemen.

Brainwashing

Brainwashing verwijst naar de systematische toepassing van dwangtechnieken om de overtuigingen of het gedrag van een of meer mensen te veranderen. Meestal voor politieke of religieuze doeleinden.
Of er technieken bestaan die gedachten en gedrag veranderen in de mate die wordt aangeduid met de term ‘hersenspoeling’. Het onderwerp werd in de jaren zeventig een controversiële kwestie. Beschuldigingen dat nieuwe religieuze bewegingen, of cults, brainwashing gebruiken om leden te winnen en te behouden, voedden dit argument.

Oorzaak en gevolg

Elk gevolg heeft een oorzaak. Zo heeft ook elke oorzaak een gevolg. Een oorzaak en een gevolg kunnen dikwijls door lange tijd gescheiden zijn van elkaar. Uren, dagen en eeuwen kunnen tussen een oorzaak en een gevolg zitten. Ook kan een oorzaak en een gevolg in fysieke afstand erg ver of erg dichtbij zijn ten opzichte van elkaar. Oorzaken en gevolgen die tot uiting komen, hebben een onderliggende reden. De onderliggende reden hoeft niet door iemand erkend te worden zodat het de realiteit is. Oorzaken en gevolgen bestaan, ook als niemand weet wat de reden is van een oorzaak of gevolg. Het is niet een voorwaarde voor het bestaan van oorzaken en gevolgen, dat ‘deze reden’ begrepen of gezien wordt. Deze reden is intelligentie. En, intelligentie handelt volgens wetten. Absolute wetten. Kans, toevallig, geluk of pech zijn slechts woorden die ment gebruik als men de onderliggende wet niet herkent, erkend of begrijpt.

De arena van causaliteit

De stam of oorsprong van een oorzaak ligt in de mentale wereld. Dit is de arena van causaliteit. Een oorzaak wordt in deze mentale arena in gang gezet, voordat het zich fysiek manifesteert. De causale factor van alle oorzaken en gevolgen, de onderliggende reden, heeft zijn fundament voor een gebeurtenis altijd eerst in mentale vorm gehad. Alle mogelijkheid tot veranderingen van omstandigheden bevinden zich in in de mentale of ‘niet-fysieke’ wereld. De gedachtes van individuele mensen en de geest van de mensheid kun je onder de mentale wereld verstaan. Het bewustzijn van de mens zal daarvoor, door individuele geesten in de mentale wereld, als eerste moeten switchen van ‘arena van gevolgen’ naar ‘arena van oorzaken’. Om verandering voor bewustzijn mogelijk te maken in de mentale wereld en om de causale factoren te kunnen begrijpen voor de omstandigheden die mensen collectief creëeren in hun leven.

De mentale wereld

De hersenen is het orgaan van de mens die het meeste gemoeid is met de totstandkoming van de mentale wereld. In het hoofd, gehandhaafd middels verschillende onderdelen van de hersenen, wekt dit orgaan in samenspraak met emoties en acties de gedachtegeest op. De hersenen kun je beschouwen als het soevereine orgaan dat ‘heerst’ over jouw fysieke lichaam. Zonder hersenen is ervaring, waarneming en perceptie van geen enkele fysieke realiteit mogelijk. De hersenen zijn in te delen op verschillende wijzen en geopperde zienswijzen in de loop der jaren.

het reptielenbrein, het zoogdierenbrein en het mensenbrein

De hersenen en zijn functies

De functies van de hersenen heeft men in compartimenten opgedeeld. Dit heeft men door vergelijking met het brein van dieren beredeneerd. Hierbij zijn er 3 lagen te onderscheiden. De basale ganglia zijn in de afbeelding in het rood gekeurd. Dit is het reptielen brein. Eten, vechten, vluchten en voortplanten zijn voornamelijk de functies van het reptielen brein. Dit brein is de binnenste laag en tevens het oudste soort brein. Dat gedeelte dat miljoenen jaren geleden al het leven handhaafden van dinosauriërs. Toen sociaal darwinisme hoogtij vierden was het eten of gegeten worden.

Reptiel complex (alter/archon-complex)

Dikwijls kunnen mensen ,vanwege (onverwerkte) trauma’s of (dikwijls) valse overtuigingen in een langer durende staat van hun persoonlijkheid schieten waarbij de basale ganglia vrijwel al het denken reguleert. Dit noemt met het R-complex, en resulteert in een droevige staat van menselijke bewustzijn, waarin het individu vaak erg (spiritueel) eenzaam is. Als ‘straf’ voor de wereld, aangezien hij niet begrepen of gehoord woord, zal het individu ‘soort-typisch’ gedrag gaan vertonen.

Plotselinge expressies van agressie, dominantie, territorialiteit en rituele vertoningen. Sociale hiërarchie speelt in dat reptielen functie van de brein een cruciale rol, en vooral de plaats van het individu in die ‘hiërarchie’. Altijd gecontroleerd willen worden of controle willen hebben. Vast blijven houden aan dogmatische overtuigingen over zichzelf en zijn ‘uniekheid’ of ‘status’.. Of zelfs obsessief ‘bewijs’ willen vinden voor een, op fundamentele principes brekende, perceptie van zijn wereldbeeld en/of beeld van zichzelf. Alles wat het speciaal maakt in de perceptie van dat individu en hem geruststelt dat hij ’hoger’ of ‘beter’ is dan andere mensen met bewustzijn.

Dikwijls zal het individu, in werkelijkheid zoekende naar innerlijke verlichting en het oplossen van trauma’s, zijn gedrag of positie laten rechtvaardigen of laten ‘bezegelen’. Normaliter door andere mensen in zijn omgeving. Interessant is dat de mensen die dienen voor deze bevestiging, vaak in de perceptie van het individu met het R-complex, vrijwel nooit gezien worden als ‘autoriteit’ of ‘expert’ en vaak zelfs niet eens als gelijkwaardig.

Zoogdierenbrein en neo cortex

Het limbisch systeem is het zoogdieren brein. Verantwoordelijk voornamelijk over emoties en het handhaven van sociaal gedrag. Emoties zoals blijdschap, woede, angst, schaamte en verdriet worden hier verwerkt voor ons om het te ervaren. Onze persoonlijkheid komt middels dit gedeelte van de hersenen ook tot uiting.

De neo cortex: het mensen brein. Een goed ontwikkelde en gezonde neo-cortex kan de R-Complex-activiteit in levende wezens volgen. De neocortex is de evolutionair jongste laag van het brein. In vergelijking met andere zoogdieren is deze laag bij de mens het meest ontwikkeld. De neocortex is vooral verantwoordelijk voor het bewust verwerken van informatie en stelt ons in staat om rationeel te redeneren.

Dit gedeelte van de hersenen bieden de sleutel tot verandering. Een mens kan hier middels kennis en het begrip van kennis tot oplossingen komen in de ‘arena van oorzaken’.

Mannelijk brein en vrouwelijk brein

Een andere wijze waarop de hersenen ingedeeld kunnen worden op functie is in specialisaties waar waarde systemen mee gemoeid zijn. Overtuigingen en percepties van jezelf en de wereld die een gelijksoortige tendens hebben worden gehandhaafd in veelal dezelfde onderdelen van de hersenen.

De structuur van de hersenen wordt ingedeeld in twee hersenhelften: de linkerhersenhelft en de rechterhersenhelft. Je zou de linkerhersenhelft ook het mannelijke of logische helft kunnen noemen, en de rechterhersenhelft het vrouwelijke of creatieve hersenhelft.

Mind control creëert het schisma in wereldbeeld en waarheid

mind control over het mannelijk hersenhelft en over het vrouwelijk hersenhelft

Atheïsme: Er is geen maker of onderliggende intelligentie in natuur.	Religionisme: Vertrouw blind op god en accepteer je lot. Alles is al bepaald en staat vast.
Logische of mannelijke brein	Creatieve of vrouwelijke brein
De mens staat boven god: willekeur en vrije wil zijn alles bepalend.	De mens staat onder god en god controleert alles.
Meester-denken: Ik ‘controleer’ of ‘bestuur’ mensen ‘onder mij’.	Slaaf-denken: Ik accepteer of wil dat andere mij ‘besturen’.
Er is geen reden voor mijn bestaan of voor de realiteit van dingen.	Veranderingen realiseren los van wat al realiteit is, individueel of in groepsverband, is onmogelijk.
Statist: Overheid is nuttig of noodzakelijk.	Vrije wil is een illusie en bestaat eigenlijk niet.
Het universum is een random gebeurtenis of ongeluk van ‘toevalligheden’.	Accepteer jouw realiteit maar focus op het positieve en negeer het negatieve want dan roep je dat op.
’Wetenschapisme’ is de enige waarheid of brengt waarheid (door overheid gefinancierd)	Mijn religie (cult) is de waarheid en de drager van morele wetten of principes.
Er zijn geen (universele) morele wetten, los van de menselijke ‘wetten’.	Ik handel zoals andere in mijn ‘cult-uur’. Ons gedrag wordt beloont of erkend als ‘hoger’ dan ongelovigen.
Solipsisme. Niets is zeker, alleen mijn bewustzijn of perceptie is zeker.	New age: Jij creëert jouw leven, oordeel niet over anderen en verandering komt vanzelf door ‘meditatie’. Er is absolute waarheid.

Religies en cultuur

Religie komt van het Latijnse woord: religare en betekent: ‘vastbinden’ of ‘terughouden in vooruitgang’. Cultuur komt van het Latijnse woord cultura en betekent: ‘vereren’, ‘bewerken’ of ‘onderhouden’. Zo kun je uit de etymologie ontlenen dat religie en cultuur van oorsprong een functie toegeschreven gekregen hebben, die menselijke vooruitgang belemmeren.

In feite bindt religies mensen vast aan overtuigingen en gedragsnormen.

Dikwijls gefundeerd op een spinnenweb van, door de mens bedachte of dogmatische, overtuigingen over moraliteit en moreel gedrag. De realiteit is dat alle grote religies van de wereld slechts een overblijfsel zijn van de buitenste laag van een cult. De kern van de cult heeft alle kennis over hoe spirituele wetten en bewustzijn werkt en zich ontwikkelt. Dit noem je esoterische kennis. En aangezien deze kennis de buitenste lagen van de cult nauwelijks bereikten, bewust ofwel onbewust, heeft religie een zogenaamde ‘bron’ waarop zij hun overtuigingen baseren. Dit noem je exoterische kennis. Kennis is neutraal en kan inherent nooit negatief of positief op zichzelf zijn.

Je kunt het zien als een ui, waarin de kern de ‘dragers’ zijn van de kennis over de mens en bewustzijn, en religies zoals jodendom (met kleine letter), christendom en islam de buitenlagen zijn van die ui die slechts gedeeltelijke kennis of een misinterpretatie van kennis dragen.

Het interessante aan de analogie van de ui als representatief voor zo’n proces in bewustzijn, is dat elke laag van de ui ook de totale ui is. Het maakt niet uit hoe veel of hoe weinig lagen er zijn, elke laag draagt de complete blauwdruk van de gehele ui. Bewustzijn is ook zo’n drager van alles. Jij bent dus degene waar je al die tijd op hebt gewacht. Jij bent: ‘the one’.

Cultuur

Dan komen we op cultuur. Cultuur zijn een verzameling van rituelen van sociaal gedrag en acceptabele dynamiek waar mensen zich aan houden. Maar waarom? Wat is de reden dat mensen precies die sociale gedragsregels precies daar hebben? En ergens anders op de wereld is het compleet anders. Als we naar de kern gaan van cultuur, dan kunnen we volgende dingen vaststellen. Cultuur is zoals taal ook onderheven aan zelfstandige ontwikkeling.

Echter, cultuur is ook te beïnvloeden als mensen met kennis over bewustzijn, deze kennis misbruiken. Deze mensen noem je dark occultisten. Occultist omdat zij kennis verheimelijken. En dark omdat zij het voor ‘egoïstische’ redenen inzetten tegen andere mensen. Zij doen dit middels social engineering. Social engineering is het gebruik van gecentraliseerde planning in een poging om sociale verandering te beheren en de toekomstige ontwikkeling en het gedrag van een samenleving te reguleren. En (in de context van informatiebeveiliging) het gebruik van bedrog om individuen te manipuleren om vertrouwelijke of persoonlijke informatie vrij te geven die voor frauduleuze doeleinden kan worden gebruikt.

De machten

De machten die denken onze meesters te zijn, zien zichzelf ook als boeren die mensen in een veehouderij houden. Cultuur is een manier om hun live stock te bewerken en onderhouden. Mensen zijn namelijk de beste resource. Vooral een mens die ‘denkt’ dat hij geen onderdeel is van de boerderij. Of zelfs naïef en volledig onwetend denkt dat het goed is dat de boerderij mensen als vee houdt. Cultuur is ook vaak een verering van een bepaalde entiteit buiten jezelf, zoals een engel of een buitenaards ras. Volkeren over de hele wereld hebben culturen ontwikkelt waarin rituelen worden gedaan voor ‘verering’ van die machten. Dikwijls moet er ook een ‘geschenk’ of een ‘offer’ gedaan worden aan die macht.

Waardes

Waardes zijn de stam waaruit de acties waar jij de nadruk op legt in het leven en de focus op zult leggen. Waar jij actie op onderneemt, zal de resultaten en de vaardigheden die jij behaalt en ontwikkelt bepalen. Desalniettemin, datgene waar je de nadruk op legt en actie op onderneemt, zullen ook je waardes beïnvloeden. Het loopt op die manier in een iteratief proces verder. Het is daarom van belang goed te definiëren waarom je bepaalde resultaten en vaardigheden wilt. En waarom een waarde van belang voor jou is. Waardes zijn simpelweg de ideeën of concepten die jij belangrijk vindt. Mijn waardes zijn bijvoorbeeld, in volgorde van belangrijkheid:

1. Principes, oftewel principiële overtuigingen van ‘de zelf’. In mijn geval is dat de waarheid, objectiviteit, transparantie, eerlijkheid , invloed en redelijkheid.

2. Moraliteit & integriteit. (Waarheid)

3. Individuele vrijheid & eigen soevereiniteit. (objectiviteit)

4. Acties & wijsheid. (invloed)

5: Kennis & intelligenties. (transparantie)

6. Relaties, vriendschappen & familie. (redelijkheid)

7. Productiviteit & volharding. (transparantie & invloed)

8. Geluk & liefde. (eerlijkheid)

De wijze waarop deze lijst genummerd is, is geen overigens geen toeval. Lees mijn artikel over de boom des levens & de tarot en kabbalah & de tarot deel 2, om van dit toeval een begrip te kunnen vormen.

Hoop dat je met mijn inbreng in enige mate geholpen bent.

Edin van Hamburg

anarchie, brainwashing, cultuur, dark occultisme, einstein, films, geweld, geweten, heilige mannelijke, heilige vrouwelijke, hersenen, kabbalah, lex naturalis, magicians, masons, mind control, natural law, nazis, occult, politie, politiek, religie, religies, reptiel, satanisme, sefirot, social engineering, tarot, vechten, vrije metselarij, vrijheid, wetenschap

Natuurwet (Lex Natura/Tex Frya)

Posted on april 7, 2022augustus 18, 2022 by admin

De natuurwet is een gegeven die volgt uit de natuur. De natuur moet zich houden aan deze wetten, ongeacht wat mensen daarvan vinden. Daarom is deze natuurwet de enige ‘rechtmatige’ richtlijn voor moraliteit en ethiek. En voor normen en waarden in een samenleving. De natuurwet zegt dat de wet gebaseerd is op wat ‘juist’ is. De natuurwet wordt door mensen ‘ontdekt’ met behulp van de rede en de keuze tussen objectief goed en objectief fout. Daarom zit de kracht van de natuurwet in de ontdekking van bepaalde universele standaarden in moraliteit en ethiek. Er zijn universele standaarden die in alle tijden op de hele mensheid van toepassing zijn. Wij hebben allen een aangeboren besef van deze universele standaarden. Ieder mens kan deze kennis eigen maken, want het is sowieso onderdeel van ons. Zij vormen de basis voor een rechtvaardige samenleving.

De realisatie

De realisatie was dat bijna alle mensen slaven waren. Slaven van gewoonte, conventie, eisen van de overheid, werkgevers. Maar bovenal waren mensen slaven van de behoefte aan een bron van blijvend inkomen. Wat er wordt gezegd en gedaan, wordt voor een groot deel bepaald door die behoefte. Het was een beetje alsof ik ontdekte dat ik een miereneter was en geen maaltijd kon krijgen, behalve door in de aarde te wroeten. Het leek niet goed. Ik wilde bevrijding van zo’n slavernij. Dus ging ik op zoek naar iemand die de truc had omgedraaid. Ik heb hem niet gevonden. Omdat ik de kans niet had om een succesvolle beoefenaar te kopiëren, besloot ik het voor mezelf op te nemen. In het begin raakte ik in een zekere mate van verwarring, maar daardoor leerde ik ook vrij te zijn door een verrassend eenvoudig concept te omarmen. Het is vele jaren geleden dat ik dat begrip voor het eerst formuleerde. Om te zeggen dat ik er sindsdien foutloos naar heb geleefd, zou niet waarheidsgetrouw zijn. Maar ik ben veel dichterbij gekomen dan je zou verwachten.

De affirmatie natuurwet

Denk, zeg en doe wat juist is. Weiger te denken, zeggen en doen wat niet juist is. De inspanning om dit te doen leidde tot een verbazingwekkende reeks ontdekkingen. Eén van de eerste ontdekkingen was dat er touwtjes aan het concept kleven. Een persoon kan zichzelf niet als enige scheidsrechter van zijn lot beschouwen, zonder rekening te houden met de gevolgen van zijn gedrag in het leven van anderen. Ik doel daarmee expliciet niet op juridische verwikkelingen. Ik heb het over verwikkelingen die in wezen moreel zijn, en waarom het nodig is ze te vermijden. Het vermijden van morele verwikkelingen, zo bleek, legt geen beperkingen op aan iemands vrijheid. In plaats daarvan zijn de technieken om morele verwikkelingen te vermijden precies de technieken die echte vrijheid mogelijk maken. Die technieken zijn belichaamd in een eenvoudige formule die ik gaandeweg heb leren gebruiken. De implicaties ervan gaan veel verder dan het welzijn van het individu. Om die formule toe te passen, heb je gezond verstand nodig in plaats van onvoorwaardelijk geloof.

Trivium – Drie eenheid van manifestatie van de realiteit

De enige échte 3-eenheid of trinity die ’dark occultisten’ al jaren voor de mens verborgen gehouden hebben. Het Trivium stelt de voorwaarde van deze volgorde van manifestatie: Gedachte, geest en lichaam. Dus, in simpele bewoordingen: denken, spreken en doen. Oftewel, dat betekent dat deze volgorde voorwaarde is voor manifestatie. Deze wettelijke natuurvereiste, is dus in definitie de énige manier om tot enige wijsheid te komen.

Denken
Spreken
Doen

Kennis
Begrip ervan
Wijsheid

Op school in Nederland leer je dit Trivium niet. Zelfs niet op het Gymnasium. Dit is bewust verborgen gehouden kennis. Satanisten en dark occultisten hebben het liefst dat je op deze manier redeneert:

Input
Verwerken
Output

Grammatica
Logica
Rhetoriek

Descartes: ‘ik denk, dus ik besta’ is daarom ook bewust gepromote, om men te verwarren en deze trivium methode om te draaien in het menselijk bewustzijn. Correct is: ‘Ik besta, dus ik denk’.

Objectief goed vs fout

Er is een objectief goed en fout gedrag, dat iedereen kan beredeneren vanuit de natuurwet. Het idee dat objectieve moraliteit niet bestaat en dat mensen sociologisch (onder elkaar) rechten creëren, is een valse en destructieve claim. Een juiste handeling of goed gedrag, is een handeling die niét resulteert in de schade van een ander bewust wezen. Een verkeerde handeling of fout gedrag, is een handeling die de schade van een ander wezen tot gevolg heeft. Punt! De natuurwet buigt voor niemand. In welke toestand men zich ook bevindt. Welke huidskleur men ook heeft. Van welk geslacht men ook is. Het is een wet die even zwaar weegt als dat er zwaartekracht is. De natuurwet werkt op exact dezelfde manier.

Hoe werkt de natuurwet in een samenleving

Omdat we allemaal als gelijken onder de natuurwet zijn geboren, is er niemand die geschikt is om over het leven van anderen te heersen. Autoriteit is onwettig omdat het de natuurwet nooit ‘overruled’, hoe graag mensen het ook zouden willen. Een goed is goed en een fout is fout. Menselijke wetten zijn irrationeel omdat zij veranderen per locatie en tijd op basis van de voorkeuren van wetgevers. Er komen dan tegenargumenten, en voor elk is er een antwoord.

‘Wat juist is, is wat over het algemeen wordt gesanctioneerd.’ Als goedkeuring het criterium is, kunnen morele waarden worden vastgelegd door flexibele grillen.
‘Wat goed is, wordt bepaald door gewoonte.’ Als we juist moeten oordelen naar wat mensen doen, heeft het geen zin om naar verbetering te zoeken.
‘Het juiste hangt af van je standpunt en interesses.’ Als dat waar zou zijn, heiligt het doel de middelen.
‘Wat goed is op deze plek, is fout op een andere plek.’ Doe het dan hier maar niet daar.
‘Wat vandaag goed is, is morgen fout.’ Doe het dan alleen vandaag.
‘Wat voor de één goed is, is voor de ander verkeerd.’ Laat hem het doen voor wie het goed is, maar niet voor anderen.

Hof van Eden

Mensen die zich aan vorige tegenargumenten blijven vastklampen, leven in wolken van waanideeën. Goed is duidelijk en te discrimineren. Het is een positieve kwaliteit. Er bestaat niet zoiets als een onbepaalde scheidslijn. Er zijn alleen mensen die de waarheid niet waarnemen. En daarom heeft de mensheid tegenwoordig geen Hof van Eden. Handelingen die schadelijk zijn, zijn wangedrag en kunnen daarom eenvoudigweg niet aan andere mensen worden gedelegeerd. Dit is niet relevant omdat de natuurwet al over moraliteit regeert en altijd heeft bestaan. Het is onverantwoordelijk omdat het mensen ertoe aanzet hun eigen verantwoordelijkheid voor zichzelf en hun gemeenschap op te geven in plaats van een dominante ouderfiguur. Dat het gewoon krankzinnig is, omdat het meer chaos en geweld in de wereld veroorzaakt dan wanneer mensen ervoor kiezen zichzelf te besturen.

Verbod en prohibitie

Verbod is een methode die de overheid gebruikt om te voorkomen dat iemand bepaalde stoffen in zijn lichaam stopt. Als een persoon weigert zich aan dergelijke wetten te houden, krijgt hij een boete of wordt hij in een kooi gegooid. Elke handeling, die iemand dwingt iets wel of juist niet in zijn lichaam te stoppen, is immoreel. Omdat iedereen zijn lichaam en geest bezit, is dit een duidelijke schending van de natuurwet. Het afdwingen van dergelijke wetten is het claimen van eigendom over het lichaam en de geest van een ander, wat slavernij wordt genoemd. Licenties en vergunningen is een methode die de overheid gebruikt om te voorkomen dat mensen bepaald gedrag uitoefenen. Zelfs als dat gedrag niet leidt tot schade aan andere wezens. De regering verandert, door dit proces, natuurlijke rechten in ‘privileges’. Deze kunnen worden toegekend of ingetrokken op basis van de grillen van wetgevers. .

anarchie, cultuur, nazis, politie, politiek, religie, religies, social engineering, vrijheid

Cultuur en spraakcontrole, het principe van beledigen en onthulling van diepste maatschappelijke taboes

Posted on maart 30, 2022maart 31, 2022 by admin

Cultuur heeft een etymologie vanuit de Latijnse woorden cultūra (vorming, bebouwing), en het werkwoord colere (verbouwen bewonen, (religieus) vereren). Het participium perfectum is cultus. Oftewel het voltooid deelwoord van colere (vereerde, vereerd) is cultus.

Cultuur van spraakcontrole

Spraak wordt beheerst door cultuur omdat spraak wijsheid bevordert. Menselijke communicatie versnelt groei en leren op een exponentiële schaal. Mensen leren zelf principes door te experimenteren met hun omgeving. Maar ze leren veel sneller wanneer ze in staat zijn hun gedachten via spraak over te brengen. Spraak is het meest krachtige instrument van de mensheid. Hierdoor versnellen zowel kinderen als volwassenen de kennis in alles wat ze willen leren.

Cultuur kan zich de snelle verspreiding van menselijk begrip niet veroorloven. Als mensen hun eigen waarde en potentieel leren kennen, laten ze zich nooit onderwerpen aan autoriteit. De kunstmatige autoriteiten en hun cultuur die over hen werden geplaatst. Cultuur gaat over controle.

Politieke correctheid en beleefdheid

Cultuur is ontworpen om de machtigen te beschermen. Cultuur beschermt de gezagsdragers. Het is de taak van cultuur ervoor te zorgen dat spraak niet vrij kan stromen. Om dit te bereiken, vestigt het een patroon van ondermijning van het denken. Het legt regels voor gepast spreken op. Dikwijls bekend onder: politieke correctheid, of political correctness, netheid, beleefdheid, de norm, het protocol, de procedure, de formaliteit. Dit jargon draaft tijdens mijn onderzoek binnen uiteenlopende vakgebieden te pas en te onpas op.

Politieke correctheid is een bewuste kunstmatige afleiding en onderdeel van de technologisch ontworpen, oftewel engineered slavernij. Het vestigt de aandacht op het beheersen van de spraak van mensen op zo’n manier dat ze geloven dat onbeleefdheid de vijand van mensen is. Daarvoor moet er blijvend gezorgd worden voor een gezicht, een enforcer. Oftewel een social-influencer van dat paradigma. In zoveel mogelijke sectoren van het maatschappelijk leven speelt men rollen. Wie een rol ambiëert, zal in een (voor)opgezet paradigma moeten vallen.

Occulte priester klasse

De dark ones, oftewel de occulte priester klasse, bedienen de persoon met dit paradigma. Vanuit het achterste van desbetreffend persoons’ cerebellum (kleine hersenen) planten zij een ideologie. Ze sturen aan op gedrag. En zullen desbetreffende persoon ideologisch en gedragsmatig blijven overzien. Tot de internationale clique een nieuwe opdracht of opperbevel ontvangt. Zullen zij aansturen op het consistent en standvastig bedenken van ideeën, concepten en theorieën. Ideeën ter ondersteuning van het huidige cultureel paradigma. Het beeld van de mensheid en de identiteit van de mens omvatten daarin de kernvragen. De kernvragen zijn hetgeen waar de occulte internationale clique zich mee bezigt.

Kernvragen zijn vooral:

Wie zijn wij als mensheid?
Wat doen wij hier?
Wie ben ik?
Wat doe ik hier?

Ze gebruiken hun superieure kennis over de ontwikkeling en evolutie van het menselijk bewustzijn. Zo denkt het een zo verwarrend en destructief gestructureerde ideologie (lees: religie) uit om daar men mee te bombarderen.

Verplaats je even in de totalitaire occulte machtshebber. Een wellusteling die mensen verafschuwt. Die mensen als louter mechanische werktuigen ziet. Die mensen als louter lustobjecten voor zijn ontembare perverse seksueel en sadistische lustgebreken ziet. Hoe zou jij willen dat er over de kernantwoorden op deze kernvragen wordt nagedacht, gesproken en gefilosofeerd?

Kern van een ideologie (cultus)

Wie zijn wij als mensheid?
Wat doen wij hier?
Wie ben ik?
Wat doe ik hier?

Je zou willen dat men leert te geloven dat ze van nature dom, destructief, zondig, immoreel haatdragend en onverdraagzaam zijn. Daarnaast zou je willen dat men leert te geloven dat alleen het materialistische gedeelte van hun leven ertoe doet. Dat men zich compleet en alleen identificeert met alles wat komt na: ik ben…

Ik ben een man.
En ik ben blank.
Ik ben hoog opgeleid.
En ik ben sportief.
Ik ben etc…

Je zou gemeenschappelijke karaktereigenschappen willen categoriseren en aan een afhankelijk systeem willen vastpinnen. Dan zou je de kunst, esthetica en creativiteit in de muziek en andere artistieke uitingen naar algemeen weerzinwekkende tentoonstellingen verdraaien. Elke coalitie of groep/clique mensen die gunstige sociaal-maatschappelijke posities en gewoontes heeft verworven, zal dikwijls in staat zijn tot zelfbedrog. Zichzelf, in het kader van individuele sociaal-economische belangen, te overtuigen van de schoonheid van de perverse kunstzinnige uitingen.

In twijfel trekken van het paradigma moet je in ieder geval minimaliseren. En alle gevallen van twijfelaars in classificaties en in mate van radicaliteit bijhouden. Historische gebeurtenissen zul je willen interpreteren als een fout of kwaad van die categorieën van gemeenschappelijke karaktereigenschappen.

Ontdek ‘nieuwe’ kwaal, stoornis of ‘fout’ bij de mens

Verwikkelt in allerlei disciplines zal nieuwe terminologie, omschrijvende een ‘fout’ ontdekt bij de mens, opduiken. En de gevolgen ervan zijn enorm. Op ogenschijnlijk ongemoeide, doch cruciale plekken van de maatschappelijke interactie, weet het zich dusdanig vast te klampen.

En weet het zich zelfs vast te zuigen middels plakkerige tentakels in socio-antropologische en sociaal-psychologische monsters van een begrippen.

Om er een aantal te noemen:

Cisgender (heteroseksual)privilege, institutionalracism, gender-inequitable intimate partner violence, white guilt denial, auto-antisemitism syndrome,institutional patriarchy.

Ook theorieën voor de overleving van mensen in concepten als survival of the friendliest en inclusieve politiek-economisch beleid.

In twijfel trekken van autoriteit

Cultuur bestempelt het in twijfel trekken van autoriteit als fout. Vertrouwen in de rechtsstaat, absoluut respect voor wetshandhaving, karakter in de politiek en de vrijheid van de democratie. Dit zijn allemaal voorbeelden van culturele ondermijning van het denken. Cultuur kan niet toestaan dat mensen hun trouw aan een specifieke ‘wet’, of een specifieke ‘rechtsstaat’. Of een specifiek systeem van autoriteit in twijfel trekken. In plaats daarvan leert het dat deze dingen boven alle twijfel verheven zijn. Het is nooit toegestaan om de overheid, rechters of democratie in twijfel te trekken.

Het hoogste haalbare van autoriteit in twijfel trekken is het bespreken van de moord op ‘autoriteiten’. Zelfs het afdrukken van een regel tekst zoals deze zal rillingen veroorzaken bij degenen, die onder welke cultuur dan ook leven. Dit is de greep die cultuur op spraak heeft.

Het is niet toegestaan om je af te vragen of autoriteit correct of incorrect is. Het systeem staat boven je, je vecht niet terug.

Alsook de wet zichzelf als moreel beschouwt hoewel het zich met geweld verdedigt. Zal het je desalniettemin leren dat je immoreel bent als je er zelfs maar aan denkt jezelf ertegen te verdedigen.

Respect voor het ‘ambt’

In de moderne tijd is dit het duidelijkst in de schaamte die wordt gebracht. Schaamte over iedereen die de noodzaak van politie, functie van leraren in het openbaar onderwijs of andere ambtenaren in twijfel trekt. Hun werk wordt beschouwd als ‘boven het werk van alle anderen’. Hun acties in hun werk zijn onberispelijk omdat ze agenten van ‘autoriteit’ zijn. Het wordt soms ‘respect voor het ambt’ of positie genoemd. Als je hun recht om zich met je leven te bemoeien in twijfel trekt, krijg je de minachting van de cultuur.

Hoe zou de wereld eruit zien als je vrij zou zijn om je mond open te doen? De geest van mensen is gebonden aan ideeën die culturele correctheid, politieke correctheid en beleefdheid worden genoemd.

Nette belastingbetaler

Andere voorbeelden zijn de overtuiging dat het betalen van belasting nobel is. Niemand zou ze betalen als dat niet nodig was. Niemand betaalt een euro meer dan van hem wordt geëist onder dreiging van gevangenisstraf. En toch hoor je in de hele cultuur mensen spreken over de ‘netheid’ van het betalen van belastingen.

Belastingbetaler is een titel die politici gebruiken om de legitimiteit van politieke argumenten te versterken. Cultuur leert dat goede mensen degenen zijn die zich laten afpersen en beheersen zonder na te denken.

Gehoorzaamheid aan willekeurig recht onder de rechtsstaat wordt karakter genoemd. Hoe destructiever ‘een wet’ is voor de mensheid, des te meer lof zal de cultuur geven aan hen die haar gehoorzamen.

Grofheid van taal en schelden

Grofheid van taal is het schandelijk spreken van woorden of concepten buiten de gepastheid van de cultuur. Hoewel er niets kwaads in een woord zit en talen elke dag opnieuw worden uitgevonden en gevormd. Wil de cultuur ons doen geloven dat woorden die we gebruiken kwaadaardig zijn. Dat in die woorden de plek is waar het kwaad leeft. In plaats van het feit dat deze leeft in de verplettering van de menselijke geest.

Het is ridicuul om woorden kwaadaardig te noemen, op z’n minst. Woorden zijn neutraal. Woorden krijgen pas betekenis door mensen en voor mensen. Spraak is een natuurlijk gegeven recht van de mens. Elke vorm van dwang die spraak inperkt van een mens wereldwijd is immoreel onrechtmatig geweld.

Schelden is het middels spraak uiten op een grove manier. In het Nederlands is het gebruikelijk om te schelden met dodelijke ziektes. Kanker, tering en tieves zijn daar voorbeelden van. Nederlands is daarin uniek in de wereld. De uitdrukking, ‘kankerdomme politieagent’, is naast dat het een pleonasme is, ook onder schelden te scharen. Bovendien, de uitdrukking, ‘kankerlekkere politieagent’, is naast dat het onwaarschijnlijk is, ook onder schelden te scharen. Kanker is daarmee als bijwoord en bijvoeglijk naamwoord zowel te gebruiken ter ondersteuning van een positieve, alsook negatieve oordeels-uiting.

Zweren is een eed van handelen. Bedreigen is een belofte van agressief handelen. Alle vormen van spraak zijn, en zullen altijd, behoren tot een natuurlijke menselijk recht. ‘Praatjes vullen geen gaatjes.’

Elke keer dat je een element van spraak vindt dat cultureel onaanvaardbaar is om te spreken, zul je een zondebok vinden. Het specifieke geval is niet relevant. Cultuur creëert altijd fatsoen om tirannie te verbergen.

Het principe van beledigen

Om jezelf te bevrijden van de slavernij van spraakbeheersing, moet je het principe van (persoonlijke) beledigen begrijpen. Als je beledigd bent door een woord of een zin, dan heb je voor jezelf gekozen voor woede en pijn. Cultuur wil je doen geloven dat het je is opgedrongen. Dat is niet waar.

Cultuur wil je doen geloven dat het kwaad wordt gevonden in de bespreking van ideeën. Of in het doorgeven van opzettelijke of onopzettelijke beledigingen. Het zou je doen geloven dat bepaalde woorden of toespelingen de plaats zijn waar het kwaad in de samenleving te vinden is. Als het kwaad van spraak de vijand kan maken, kan het je overtuigen om toe te geven aan z’n controle. Dit is het ontwerp en het doel van cultuur.

Hoewel mensen zich altijd volkomen gerechtvaardigd voelen om aanstoot te nemen aan spraak, is het niettemin hun volledige keuze. Ze hebben de vrijheid om alles te voelen wat ze willen wanneer ze de geest van een andere persoon horen. Maar de oplossing die cultuur biedt, is om spraak te dwingen. Tot een manier die bevorderlijk is voor de smaak van de cultuur. Als je eenmaal gelooft dat de controle van spraak gerechtvaardigd is. Dan zul je je niet afvragen waarom het ongepast is om ‘autoriteit’ in twijfel te trekken.

Onthulling van diepste maatschappelijke taboes

Taboe heeft een etymologie vanuit het Tonga, de Polynesische taal, en betekent heilig, onrein of vervloekt. Deze woorden zullen in mijn denkbeeldige lijst van uitingen middels spraak niet bestaan.

In mijn voorlopige onderzoeken binnen de sociologie, de wetenschap, de occult en de politiek-filosofie, stuit ik dikwijls op merkwaardige fenomenen en (onbesproken) taboe’s.

Wanneer men daadwerkelijk maatschappelijke problemen wilt oplossen. Dan zou men op de hoogte willen zijn van (maatschappelijk culturele) taboes. En zou men deze taboes willen begrijpen en bespreken. Daarom voel ik mij geroepen om je mijn (voorlopige) lijst van taboes mee te geven.

Rassenleer

Onderscheid maken tussen groepen mensen, op basis van erfelijke en lichamelijke overeenkomsten, zoals ras, etniciteit, afkomst en huidskleur.

De term rassenleer is in de schoolboeken, onder toezicht van UNESCO (UN Education Scientific Cultural Organisation), aangepast naar populatie. In de meeste woordenboeken in Europa is ras niet meer hoofdzakelijk gedefinieerd als doelend op mensen. Ook planten en dieren zijn inbegrepen in de definitie voor ras.

Racisme

Hiërarchisch indelen op basis van raciale eigenschappen, waardoor groepen ontstaan die een groep ondergeschikt zijn. Bij mensen onderling is racisme gedefinieerd middels een inherent negatieve connotatie. Hoewel discriminatie (onderscheid maken) op basis van etniciteit ofwel ras, niet per definitie negatief is.

Kan onderscheid maken en verschillen tussen populaties mensen aanduiden, Kan onderzoek niet ontzettend interessant en positief zijn? Een waardeoordeel vellen tussen populaties van volkeren met verschillende achtergronden, tradities, beschikbaarheid van technologie, karaktereigenschappen en geschiedenis, zijn mijn inziens überhaupt niet objectief. ‘Appels met peren vergelijken.’

Echter zijn er verschillen daar, om te ontdekken. Wanneer een mens voor het eerst een appelboom vindt, en daarna pas peren. Dan doet het niets af aan de waarde van de perenboom en diens fruit. De verschillen echter ontkennen, getuigt niet van intellectuele eerlijkheid.

Klimaat

Het klimaat is een begrip dat tegenwoordig hand in hand gaat met nationale economieën van het grootste gedeelte van ‘democratisch’ Europa.

Op school, bij frans, leerde ik: fietsen is beter voor het klimaat dan met het openbaar vervoer gaan. Bij biologie leerde ik over zure regen. Regen dat een ernstige bedreiging voor flora en fauna vormt. Daarnaast leerde ik bij scheikunde over het gat in de ozonlaag. De beschermlaag om de aarde die voorwaardelijk is voor het leven op aarde. Ik ontdekte het bestaan van linkse politieke partijen gelukkig rond diezelfde tijd. En snapte niet waarom je ooit niet ‘links’ zou stemmen, als dan niet uit puur egoïstische beweegredenen.

Later, na enig onderzoek in de verschillende thema’s, kon ik de geschetste bedreigingen voor de aarde in perspectief plaatsen. De sociaal maatschappelijk ideologie die mensen als boosdoeners en destructief tracht te schetsen, vanuit geopolitieke belangen, daagde bij mij langzaam. Het scheiden van de begrippen ‘de mensheid’ en ‘de natuur‘. Zoals bij nature versus nurture. Of de mens zien als onbetwiste veroveraar, oftewel conquerer van de natuur. Dit zijn spannende en stimulerende sociaal-maatschappelijke discussie-onderwerpen.

Dikwijls vormen zich goede doelen, uit mensen van elke leeftijd en diverse hoeken van de maatschappij. Het kan daarom erg verbindend en motiverend werken voor het gevoel van individueel maatschappelijk nut en een feeling of importance. Benoemenswaardig zijn de grote, internationaal opererende NGO’s (non-governmental organisations), die op grote geopolitieke ondersteuning kunnen rekenen. Dikwijls door het ostentatief lobbyen en zich onbeschaamd te mengen in de realpolitik van de multinationals en nationale overheden.

Evolutie-theorie

De darwinistische theorie van evolutie die volgens het wetenschappelijk establishment de oorsprong van mensen verklaart. Die wetenschap heeft echter niet de missing link kunnen vullen tussen apen en homo sapiens (sapiens). ‘Praatjes vullen geen gaatjes.’

Ook kan de evolutietheorie geen overtuigende verklaring bieden voor het verschil in de rassen en in huidskleur.

Kaukasische (blank of wit), Negroïde (neger of zwart), Mongoloide (Aziatisch of geel), Australoïde (aboriginals of rood). De temperatuur en de invloed van de zon op verschillende continenten bieden hiervoor tevens geen consistente verklaring.

australoïde ras, australische aboriginals rassenleer — Australische aboriginals (rode mensen)

Darwin stelde dikwijls op z’n sterfbed dat zijn evolutie-theorie niet klopte. The survival of the fittest, blijkt een louter dierlijke dynamiek te zijn. Ook hiërarchie en recht van de sterksten, blijkt niet op mensen van toepassing te zijn. Darwin was trouwens een alchemist. Een sub-vakgebied van vele occultisten van die tijd. Uit zijn werk, begrijp ik in ieder geval dat hij op de hoogte was van het bestaan van de lex naturalis. Oftewel, objectieve moraliteit.

Objectieve moraliteit bestaat en kan door mensen begrepen worden, middels de vaardigheid van het toepassen van een geweten. Dierlijke tendensen onder groepen mensen zijn af te schrijven als louter sektarische/dogmatische rituelen. Rituelen vaak verzegeld door hersenschimmen van een charismatische religieuze orde. De daadwerkelijke antwoorden bevinden zich ogenschijnlijk in het spectrum van de spirituele filosofie.

Jodendom als etnische religie

Jodendom is een etnocentrische religie (gebaseerd op ras/herkomst). Het Jodendom heb ik altijd beschouwd als een monotheïstische religie, zoals het christendom of de islam. Echter is het Jodendom voornamelijk etnocentrisch georiënteerd. Rassenmenging is een groot taboe onder (etnische) Joden.

Ras-identificatie is een groot thema van zowel niet praktiserende Joden, als gematigde Joden, tot aan orthodoxe Joden. Voor groeps-identificatie maakt het niet uit of het feitelijk zo is. Dit feit leerde ik niet in de schoolboeken op het Gymnasium. Waar ik dikwijls met Joodse vrienden in de klas heb gezeten.

De rassenleer is bij Joden vergevorderd en van veel onderzoek voorzien. Iets waar andere rassen dikwijls van zouden kunnen leren. Een ding is vrijwel zeker, de volkeren die zich in de eerste plaats etnografisch als Joods identificeren, zullen de komende decennia aanzienlijk groeien. En zij zullen een belangrijke rol spelen in de verdere verloop van dit aards avontuur.

Reden voor Jodenvervolging

Wat is de verklaring of reden dat Joden als zondebok in de geschiedenis voorkomen? Dat Joden aan het kortste eind trekken, heb ik maar al te goed met de paplepel meegekregen.

Daarnaast heb ik op school geleerd over de verschillende periodes van Jodenvervolging. Zowel in de tijd van Babylon, Alexander de Grote, als de Romeinse tijd, tot aan de kruistochten naar Jeruzalem en de Napoleontische oorlogen en Wereldoorlogen. Echter kon geen van mijn leraren, ofwel schoolboeken, een rationele verklaring geven. Voor de overrepresentatie van Joden bij vervolgingen en ketterij jachtpartijen in vergelijking met andere volkeren.

Dus ging ik op onderzoek uit.

Dikwijls zijn Joden prominente spelers geweest bij de opkomst van verschillende revoluties en val van grote rijken.

Napoleon achtte een Jood schuldig, totdat onschuld bewezen is. Alexander de Grote wordt geprezen in islamitische landen voor zijn openlijke antisemitische houding en het doorbreken van Joodse machtsblokken in het Midden-Oosten in de hellenistische periode. Romeinse keizer Nero vermoordde zijn derde, dikwijls zwangere vrouw, toen hij erachter kwam dat zij Joods was. De originele tekst in het Latijn van die tijd, onthult dat het de Joden waren waarmee hij in conflict was. En niet de christenen, zoals ik bij Klassieke Culturele vorming op school leerde. Wat beweegt deze ogenschijnlijk fanatieke houding ten opzichte van ‘Joodse volkeren’?

De mogelijke verklaring kan ik niet aan het volledige Joodse volk toeschrijven. Antisemitisme komt voornamelijk vanwege de macht die enkele Joden naar zich toegetrokken hebben. Over- gerepresenteerd zijn in de top van alle vormen van staatsmacht en media in het Westen. En vanwege het superieuriteit en ras-denken die Joden ten alle tijden projecteren op anderen. Het is ook altijd een klein groepje die ’t verneukt voor de rest … ook is de meute nooit erg vergevingsgezind.

Echter wil de grote meerderheid zich ook niet ontdoen van hun Joodse etnografische identiteit. Hoewel een self-loathing of self-hating Jew een daadwerkelijk gangbaar begrip is. En vaker voorkomt dan men zou denken. Is een self-hating Jew een Jood die ontwaakt is uit de matrix van spinnenwebben en gruweldaden die zijn voorgangers, waarmee hij zich nog identificeert, op hun kerfstok hebben?

Vrijheid van meningsuiting

‘Vrijheid van meningsuiting’ is een groot goed van de democratie, waar politici dagelijks hun argumenten mee trachten te versterken. Echter staan er, zoals in dit artikel reeds beschreven, ontzettend veel restricties op spraak.

Zo kwam ik achter de mythe van de ‘vrijheid van meningsuiting’ door een politieagent voor nazi uit te maken. Hij bracht me naar het politiebureau Stadhuis. Daar escaleerde het al snel, een aantal jonge agenten rosten mij af omdat ik hen voor mongool uit had gemaakt. Vanwege aandringen op het dragen van een mondkapje voor de veiligheid.

Na de klappen bedankte ik hen vriendelijk met een diepe buiging. De groep politiemensen verbaasde zich over mijn kalmte en allure.

Ze wisten natuurlijk niet dat ik me mentaal voorbereid had op verkrachting. Waarover ik in het verleden vaak genoeg over ben gewaarschuwd door mijn naasten.

De definitie van vrijheid van meningsuiting

En fin, laat ik dit duidelijk stellen.

‘Vrijheid van meningsuiting’ is een absolute term. Het kan daarom niet zijn: ‘80% vrijheid van meningsuiting’. Er is ofwel sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’, ofwel er is geen sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’. Grenzen in spraak bestaan dus niet in een samenleving waar er sprake is van ‘vrijheid van meningsuiting’. Elke uitlating, vorm van spraak of mening is toelaatbaar in een samenleving die ‘vrijheid van meningsuiting’ als goed hanteert. Dus opruiing, bedreiging, (groepen)belediging, ridiculiseren van publieke figuren, koningen of ‘goden’ en oproepen tot geweld vallen daar ook onder. Anders is er simpelweg geen sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’.

Holocaust

Iemand die in de holocaust gelooft, zoals in de schoolbanken en schoolexcursies wordt gepresenteerd, is een vurige complotdenker.

Iemand die twijfelt aan de holocaust, zoals deze wordt gepresenteerd, is een gevaarlijke radicaal rechts extremist. Ofwel is een antisemiet of white nationalist. Het ziet ernaar uit dat er geen ander sociaal maatschappelijk thema zo polariseert als de holocaust-cultuur.

Later leer ik dat het woord holocaust is ontleend uit de Joodse religieuze geschriften. Het Hebreeuwse woord olah, dat vrij vertaald kan worden als ‘brandoffer’ of ‘geconsumeerd door vlammen’. Nog veel later, na intensief onderzoek, begreep ik de holocaust in perspectief te plaatsen. Door de concentratiekampen te bezoeken en gedetailleerde documentatie ervan te bestuderen. Er is bijna geen thema zo belangrijk voor Joods, etnocentrische groep-identificatie als de Holocaust.

Het is een politieke beweging, die niet bedoeld is om te leren van het verleden, maar vooral bedoeld is om immoreel geopolitiek beleid te rationaliseren en continueren.

Het is een culturele beweging, die niet bedoeld is om te leren van het verleden, maar vooral bedoeld is om het tegenwoordige sociaal-maatschappelijk debat te gijzelen en domineren.

Cultuur is gecreëerd, om (perceptuele) controle-structuren te beschermen. Cultuur is de handhaver van ‘autoriteit’. Het verdraait principes om het bestaan van ‘autoriteit’ te verdedigen. Cultuur moet je ervan overtuigen dat het niet verkeerd is wanneer ‘een wet’ jouw waarde misbruikt. Wanneer het die waarde opslurpt, verteert en uiteindelijk verkankert. En je vrijheid vernietigt. Cultuur overtuigt mensen hiervan door perversie van het begrip van moraliteit.

anarchie, brainwashing, cultuur, geweld, geweten, heilige mannelijke, heilige vrouwelijke, lex naturalis, mind control, natural law, politie, religie, religies, vechten, vrijheid

Aleister Crowley, het geweten van een robot, het principe van ‘wie begint, dwingt’, de definitie van een recht en de daadwerkelijke 7 deadly sins

Posted on maart 21, 2022maart 21, 2022 by admin

Man has the right to live by his own law- to live in the way that he wills to do: to work as he will: to play as he will: to rest as he will: to die when and how he will.
Man has the the right to eat what he will: to drink what he will: to dwell where he will: to move as he will on the face of the earth.
Man has the right to think what he will: to speak what he.will: to write what he will: to draw, paint. carve, etch, mould, build as he will: to dress as he will.
Man has the right to love as he will :- take your fill and will of love as ye will, when, where, and with whom ye will.
Man has the right to kill those who would thwart these rights. the slaves shall serve. Love is the law, love under will.

Aleister Crowley schrijft hier over de wil van de mensheid. Niet over individuele wil. Hoewel er een aantal mensen zijn die je stellig zouden overtuigen dat dat wel zo wordt bedoeld.

In de grote religies en de ‘heilige’ schriften gebruiken ze namelijk dezelfde metafoor van ‘wil’. Vrijwel altijd spreken ze dan over ‘god’ die iets in creatie bewerkstelligt. Zelf heb ik er een hekel aan wanneer men beargumenteerd aan de hand van een quote uit de bijbel of ander boek.

De teksten in deze boeken hebben dikwijls geen bronvermelding. Want anders zou de claim van ‘goddelijke’ oorsprong snel zijn komen te vervallen.

Alle sociale conditionering die als grondslag leunt op diezelfde teksten, zijn per definitie niet valide en uiteindelijk gedoemd cultureel dogmatisch. De vrije interpretatie van tekst merkt men door de geschiedenis heen. Bij de laatste keer had men de strategie voor verspreiding uitgevonden: keep it stupid simple. En dat resulteerde in de quran voor de moslim. Dit betekent dus niet dat wijsheid uit de quran op zichzelf geen kennis bevat. Echter is het aan de mens om voor zichzelf het echte werk, onder de interpretatie en verkrachting ervan door religieuze indoctrinatie en sociale conditionering, te ontdekken.

Geweten en vrije wil

Een wereld waar een vrije wil bestaat, is een wereld waar geweten heerst. Geweten is niet hetgeen religies ervan proberen te maken. Geweten is uiteindelijk kennis. Het woord bevat zowaar het synoniem voor kennis, ‘weten’.

Echter spreekt men als men het over geweten heeft niet over geweten als kennis. Maar meestal spreekt men over geweten als een inherent onbewuste menselijke vaardigheid om een gevoel (van schuld) te kunnen ervaren. Of in ieder geval beschrijft men bij geweten het waarnemen van een fysiologische en/of psychologische reactie in het individu op een gebeurtenis in het verleden. Dat is waarschijnlijk de reden dat de ontwikkeling van de taal ervoor heeft gezorgd dat geweten in het voltooid deelwoord, oftewel in het verleden, van het werkwoord is opgenomen.

Men kan over iets of iemand als bewustzijn spreken bij observatie van het beoefenen van dat geweten. Vrije wil is de keuze van iets of iemand met bewustzijn om te kiezen voor de beoefening van het geweten. Het observeren en vaststellen van een vrije wil die de keuze maakt in overeenstemming met het geweten, is het vaststellen en bevestigen van een bewustzijn.

Het geweten van een robot

Kan een robot in deze definitie ook beschikken over een geweten? Een robot is namelijk een kei in het toepassen van kennis en het gebruiken van informatie, oftewel data, om daarmee gepast gedrag te uiten. Waar zijn een robot en een mens, buiten dat een robot cognitief superieur is, wezenlijk van verschil?

Voor elke vorm van beoefening van dit (artificieel) geweten, is een beginsel ofwel fundament van data (kennis) nodig. Terwijl een mens ogenschijnlijk fundamentele kennis, of innerlijk weten, tot zijn beschikking heeft. Heeft een robot dikwijls input nodig, alvorens er een output geproduceerd kan worden. Kunstmatige intelligentie kan, hoewel het de schijn ervan kan werpen, niet beschikken over fantasie. Fantasie heeft een etymologie vanuit het Latijnse woord ‘phantasia’ en oud-Grieks phantasíā. Het is waar de woorden fenomeen, fantastisch, fase en fantoom vandaarn komen. Phantasíā betekent: ‘droombeeld, hersenschim’, ‘dwaasheid’ ,‘verbeelding’ ‘verbeelding(skracht)’ ‘gedachte, idee’ ‘voorstelling, idee, indruk’,‘verschijning’ en afgeleid van het werkwoord phantázein ‘zichtbaar maken, tonen’ bij phantós ‘zichtbaar’, dat een afleiding is van phaínein ‘(doen) verschijnen’.

Alles om ons heen, is ooit gecreëerd. De stoel waarop je zit, het bed waarin je ligt en het huis waarin je je bevindt, zijn gecreëerd. Daarmee kan je verder redeneren dat de vaardigheid om iets uit niets te creëren, als een beschikbare vaardigheid bestaat. En verder, dat het praktiseren van deze vaardigheid, op het moment van vervaardiging, een vrij verloop heeft gehad. Een vrij verloop van iets in de natuur, kan als de vrije wil van de natuur van datgene worden beschouwd. Fundamentele kennis over de rechten van een vrije wil, zijn hiervoor voorwaardelijk.

Anekdote op school

Ik zit in de klas en heb, zoals gewoonlijk, mijn huiswerk tot het neurotische aan toe netjes gedaan. Het was een les wiskunde en het ging over logaritme en het natuurlijk logaritme. Aan het einde van het blokuur, in het laatste halfuur, kregen we de gelegenheid om de thuis gemaakte opgaven te controleren middels het antwoordenboek. Tijdens de les, kwam ik erachter dat ik de stof minder goed beheerste dan ik initieel dacht. Dus vroeg ik de lerares om reservering van het antwoordenboek. Zij geeft mij het antwoordenboek, op voorwaarde dat ik de huiswerkopgaven al heb proberen op te lossen. Dit heb ik uiteraard gedaan.

Zo begin ik op mijn plek met het vergelijken van mijn oplossingen en die uit het antwoordenboek. Maar ik kan er geen kaas van maken. Ik schiet in de stress en ga de antwoorden nog eens na. Op dat moment trekt een medescholier, die een maatje groter dan ik was, het boek uit mijn handen.

Ik spring uit mijn stoel en verzoek hem het boek terug te geven. Hij probeert mij te negeren. Ik trek het boek vervolgens agressief uit zijn handen. De gehele klas en de lerares horen en bemerken deze tentoonstelling. De lerares grijpt in en neemt het boek terug, om het ons beide te ontzeggen.

Ik zei: ‘Dat is niet eerlijk, want hij begon!’ Waarop de lerares zei: ‘het maakt niet uit wie ermee begonnen is!’.

De sociale onkunde van mij om met zo’n situatie om te gaan, laat me achter met een vervuld (slachtoffers)gevoel.

Dit zorgt ervoor dat ik niet rationeel de situatie betracht. Ik voel dat er iets niet klopt en voel de oneerlijkheid, maar schuif dat simpelweg af als het resultaat van sociale onkunde van mijn kant. Om de gebeurtenis in een filosofisch perspectief te kunnen plaatsen, komt niet eens in me op.

Wie begint wint

Het maakt niet alleen WEL uit wie ermee begonnen is. Het ENIGE dat telt is wie ermee begonnen is. Het ENIGE dat telt, want degene die daadwerkelijk geweld heeft gepleegd, is degene die het eerst toesloeg. De initiatie van agressie aan de kant van mijn klasgenoot, was de eerste en de enige immorele actie in dit conflict. De lerares is niet alleen niet op de hoogte van dit feit. Het boeit haar helemaal niet wie moreel gelijk had en wie niet. Ze zou mijn reactie later omschrijven als ongewenst, raar en overdreven. Dat kreeg ik later van mijn ouders te horen, in ieder geval.

De foutieve adoptie van de mindset: ‘wie begint, wint’; zou mij later nog veel in de problemen brengen. En deze mindset heerst bij veel meer (onzekere) mensen. Zo werd mij in het uitgaansleven veelvuldig door mannen verteld dat, als je ruzie krijgt, je ervoor moet zorgen dat jij de eerste bent die uithaalt. Want als de ander als eerste uithaalt, ben jij knock-out geslagen en dat is een (eeuwige) schande voor je mannelijkheid.

Geweld en vechten

Hetgeen ik mijn vroegere zelf had willen uitleggen, was de definitie van geweld. Geweld wordt namelijk vaak over dezelfde kam geschoren als vechten. Het wezenlijke verschil tussen geweld en vechten, is dat geweld altijd het initiëren van dwang is.

Dus zodra je over de grens stapt om dwang te gebruiken, wordt dat: geweld. Het initiëren van geweld om dwingende redenen, voor dwingende toepassingen wordt geweld; dat maakt het geweld. Vechten op zich is geen geweld. Als zodanig is vechten een actie, waarvan men altijd het natuurlijke recht heeft om te ondernemen, en dit omvat de verdediging, de fysieke verdediging van iemands persoon, hun lichaam, tegen geweld. In die situatie kan (defensief) geweld, om een andermans initiatie van geweld te doorbreken, worden toegepast. Dit geldt dus dikwijls wanneer je anderen met elkaar ziet vechten.

Gevecht en politie

Als je niet weet wie begon, dan is elke vorm van inmenging, niet met wijsheid aan te raden. Sterker nog, je ontneemt hen de ervaring en de wijsheid die daaruit voortkomt.

Meestal als ik mensen zie vechten, observeer ik van erg dichtbij hoe het gevecht verloopt.

Ik zorg ervoor dat beide partijen geen slachtoffer van politie-optreden worden, dus let op aankomend verkeer. Wanneer wel dreigt politie op de scene te arriveren, alarmeer ik de partijen. Het verbaasd me keer op keer dat het schreeuwen van ‘POLITIE’ zo’n shockerend effect heeft op vechtende mensen. Ze worden vrijwel direct voor een aantal seconden de beste vrienden, die hun conflict voor beide, met enig oppervlakkig gevoel van trots, smaakvol willen oplossen.

Soms zou ik helpen, door willekeurig toeschouwers af te raden van de noodzaak van politie-optreden. Ik stel ze gerust met een smoes. Zoals dat het mijn vrienden zijn, voor de grap vechten, weddenschap hebben verloren, etc. Dat ligt aan de specifieke situatie. Want als ik niet weet wie er begon, dan is het voor mij, alsook andere toeschouwers, geen recht om in te grijpen of hen te stoppen. Vaak schat je wel in waar het conflict om draait en is het afgelopen binnen luttele minuten. Meestal is het een botsing van twee individuen, in een slecht humeur, waarvan de rechten zijn afgenomen of beschadigd. Het geloof en overtuiging in moraliteit, gezichtsverlies of reputatieschade in de buurt, is meestal genoeg motivatie om op de vuist te gaan. Commerciële redenen voor het conflict kom ik verrassend weinig tegen.

Initiatie

Wanneer je wordt aangesproken met agressie, behoudt zich het recht voor om te reageren met agressie en bereidheid tot vechten, oftewel defensief fysiek geweld te gebruiken tegen een dergelijke aanval.

Immorele initiatie van fysieke kracht of geweld bestaat uit het onterecht dwingen, tegen te houden of in bedwang te houden van een andermans recht op beweging. Niemand heeft ooit het recht om geweld te plegen, omdat geweld er altijd mee begint. Initiatie, dat is het trefwoord. Het is de immorele, de onrechtmatige initiatie.

Onthouding van het oneindige mannelijke

Je onthouden van de acties in de momenten dat het recht op zelfverdediging van toepassing is, geeft geen recht op het initiëren van geweld in de toekomst, uit (wraakzuchtige) gevoelens. Dat betekent dat het niet een recht is dat je kunt ontlenen uit eerdere confrontaties of conflicten en kunt ‘bewaren’ of ‘opslaan’ voor latere transgressies. Dit geldt overigens niet alleen voor persoonlijke vetes maar voor al het menselijk contact.

Hoevaak geweld op mij geïnitieerd is, hou ik ondertussen niet meer bij. Maar als ik de individuele rechtvaardiging en motivatie van dit geweld achterhaal, heeft dit vaak een oorsprong in conflict(en) waarin hij of zij het recht op zelfverdediging ofwel oneindige principe van heilig mannelijkheid, niet heeft kunnen toepassen. Een mindset: ‘wie begint, wint’, vaak als gevolg, zoals eerder aangekaart in mijn persoonlijke ervaringen in het begin van de middelbare school.

Wie begint, dwingt

En nogmaals, het is heel moeilijk voor het ego om te begrijpen. Initiatie is alles. Ik zou ervan kunnen maken: ‘Wie begint, spinnt’. Ofwel het Duits: ‘Wer beginnt, spinnt’.Dit betekent: ‘Wie initieert, is een idioot’. Of: ‘Wie begint, dwingt’.

Het ego wil dat niet horen. Het menselijk ego is zo lang geconditioneerd om elke uiting en elke vorm van agressie, woede, vechten en geweld als fout, immoreel of verkeerd te betrachten. We leren deze dingen verbaal en mentaal aan elkaar gelijk te stellen. Terwijl ze dikwijls in feitelijk complete tegenstellingen van elkaar staan.

Voorbeeld: wie begint, dwingt

Als een kind op school door iemand anders werd aangereden en dat andere kind zei, misschien zelfs twee keer zei: ‘stop met wat je aan het doen bent’. En toen het andere kind niet wilde stoppen, sloeg hij hem en sloeg hem buiten westen. Ik zou andere mensen vragen ‘wie sloeg eerst?’ En als het kind dat op de grond lag, als eerste sloeg, zou ik zeggen: ‘Je hebt gekregen wat je verdiende.’ Dat is het.

Omdat die persoon het recht had om te vechten. Je had geen recht om hem aan te rijden, te blokkeren en te bedwingen. Hij had het recht om jou buiten westen te slaan.

Conditionering en eigen ervaring

Veel mensen willen dat niet horen, omdat ze erg geconditioneerd zijn. En ik zeg niet dat je dat moet doen. Jij behoudt je ook het recht voor om dat niet te doen. Maar het principe van het heilige mannelijke recht bestaat, en heeft altijd al bestaan. Het is een, in de oneindigheid, natuurlijk gegeven geboorterecht. van beide dingen. Je zou het recht hebben om niet met fysiek geweld te reageren, maar je zou het recht hebben om met fysiek geweld te reageren. Kijk, dat is een beslissing uit vrije wil die de persoon heeft. Dat is het recht om tussen deze acties te kiezen.

Ik zou daarbij echter wel willen benadrukken dat mijn ervaring is, dat het mezelf onthouden van het toepassen van het heilige mannelijke recht, zorgt voor een onzekerheid ofwel vervrouwelijking van mijn gedrag en psyche. Het filosoferen en het beoordelen van situaties om je heen, kan al een grote stap zijn voor de meeste mensen. Je zult merken dat wanneer je goed handelt en correct hebt ge-analyseert en geïnterpreteerd, dat het resulteert in een stabiele en standvastige mentaliteit en zelfzekerheid over fysieke conflict-situaties.

Definitie van een recht

De definitie van een recht is: elke handeling die geen schade toebrengt aan een ander levend wezen of hun eigendom. Er bestaat niet zoiets als het ‘recht’ om een andere persoon te stoppen om een recht uit te oefenen. Als iets een recht is, bestaat er niet zoiets als iemands recht om u ervan te weerhouden die handeling uit te voeren. Dat zou dwang zijn, dat verkeerd is.

Voorbeeld van een recht

Dus, de inname van, laten we zeggen marihuana, schaadt bijvoorbeeld niemand anders. Je kunt dat in je lichaam stoppen, volkomen vreedzaam gaan zitten en geen schade toebrengen aan een ander levend wezen. Dat heet een recht, op de zeer specifieke definitie dat het geen schade aan een ander aanricht. Ik zou niet het recht hebben om te vertellen dat een andere persoon ‘die handeling’ of ‘dat gedrag’ niet mag doen.

7 deadly sins

De 7 dodelijke zondes ofwel de 7 deadly sins zijn niet de 7 menselijke tekortkomingen zoals de religieuze indoctrinatie ons voorschrijft. Zo gaat het altijd bij religieuze indoctrinatie. Het (onder)wijst de mens dat hij slechts van beperkte natuur is. Van ondergeschikte natuur. De mens is slecht, zondig of draagt schuld. Simpelweg door het eenvoudigweg zijn van een levend mens.

Daarom zal ik de daadwerkelijke 7 dodelijke zondes met je delen. Deze heb ik niet verzonnen. Deze bestaan er altijd al, voor iedereen om te ontdekken.

1: Moord

2: Overval

3: Verkrachting

4: Diefstal

5: Inbraak

6: Dwang

7: Fraude (Bedrog/Misleiding)

Valt je iets op uit deze lijst? Wat hebben ze allemaal gemeen met elkaar? Juist! Het is allemaal een vorm van inbreuk op eigendomsrecht.

1: Moord is het ontnemen van (eigendom van) het leven.

2: Overval is het ontnemen van (materiële) goederen.

3: Verkrachting is het ontnemen van deugd.

4: Diefstal is het ontnemen van bezit.

5: Inbraak is het ontnemen van huisvesting.

6: Dwang is het ontnemen van vrijwilligheid.

7: Fraude is het ontnemen van echtheid.

3 principes van eigendomsrecht

Hoe weet je of er daadwerkelijk inbreuk is gepleegd op een eigendomsrecht? Door middel van de volgende 3 principes van eigendomsrecht.

1: De eerste is rechtmatig bezit, wat betekent dat je het hebt verkregen zonder schade aan te richten aan iemand anders. Jij bezit het rechtmatig, bezit het rechtmatig. Oke? Je bent in bezit ervan. Je hebt het in je bezit; het is van jou.

2: Het tweede is dat jij bepaalt wat het gebruik is. Jouw huis, jij beheert het gebruik. Je auto, jij controleert het gebruik ervan. Jouw kleding, jij bepaalt het gebruik ervan. Mijn laptop is van mij, ik heb controle over het gebruik ervan, ik gebruik hem. Controle over het gebruik van iets betekent dat je de eigenaar bent.

3: Ten derde het handhaven van persoonlijke verantwoordelijkheid voor dat bezit. Dus, iets bezitten betekent: ik ben in wettig, rechtmatig bezit ervan, ik beheers het gebruik van dat ding, ik onderhou hetgeen ik bezit en ik blijf persoonlijk verantwoordelijk ervoor.

mind control, politie, politiek, religie, religies, social engineering, vrijheid

Gevaarlijkste religie van de mensheid

Posted on januari 2, 2022april 24, 2022 by admin

Iedereen is opgevoed met het idee dat gehoorzaamheid aan ‘autoriteit’, althans in de meeste gevallen, een deugd is. Het respecteren en naleven van de ‘wetten’ van de ‘regering’ maakt dat het functioneert. Gebrek aan respect voor ‘autoriteit’ leidt altijd tot chaos en geweld.

Mensen associëren gehoorzaamheid vaak met ‘goed zijn’ of ”deugen’. Het betwisten van hun concept van ‘autoriteit’ zal een directe aanval op hun concept van goed en kwaad betekeken. Men zal aannemen dat je geen moraal kompas bezit. Dat je suggereerst dat niemand zich dient te houden aan welke gedragsnormen dan ook. En dat morele keuzes, middels een geweten, een noodzalijke menselijke eigenschap is.

Dat is niet wat dit artikel bepleit, integendeel.

De mythe van ‘autoriteit’

Autoriteit en het geloof in autoriteit moet worden afgebroken. Juist omdat er zoiets bestaat als goed en kwaad.

Het maakt niet uit hoe mensen met elkaar omgaan. Mensen moeten er altijd naar streven een moreel leven te leiden. Maar respect voor ‘autoriteit’ is geen synoniem voor respect voor de mensheid. Sterker nog, de begrippen staan lijnrecht tegenover elkaar. We kunnen respect hebben voor menselijkheid en gerechtigheid. Er is dan geen enkele reden meer om respect te hebben voor ‘autoriteit’.

autoriteit-geloof-grappig-you believe people can't govern themselves cult-overheid

Vroeger leerde ik dat het doel van ‘autoriteit’ is om een vreedzame en beschaafde samenleving te creëren. Echter bemerk ik een enorm contrast als ik beoogde doelen van ‘autoriteit’ vergelijk met de daadwerkelijke resultaten van ‘autoriteit’.

Als je door een willekeurig geschiedenisboek blader, dan stuit je op veel onrecht. Het gehoorzamen en handhaven van de ‘wet’ van verschillende ‘regeringen’ is vrijwel altijd de oorzaak.

Dus niet doordat mensen de ‘wet’ overtreden, maar veelal het gehoorzamen en handhaven van de ‘wetten’ van verschillende ‘regeringen’.

Het kwaad dat is begaan ondanks ‘autoriteit’ is niets vergeleken met het kwaad dat is begaan in naam van ‘autoriteit’.

Desondanks leren kinderen nog steeds dat vrede en gerechtigheid voortkomen uit autoritaire controle. Kinderen leren nog steeds moreel verplicht te zijn om de huidige ‘regering’ te respecteren en te gehoorzamen

En dat, ondanks als het onrecht dat door autoritaire regimes over de wereld door de geschiedenis heen is begaan.

Kinderen leren dat ‘doen wat je wordt opgedragen’ synoniem is met ‘een goed mens zijn’. Het begrip ‘volgens de regels’ synoniem is met ‘het juiste doen’.

Integendeel, om een moreel persoon te zijn, moet je persoonlijke verantwoordelijkheid nemen. Verantwoordelijkheid om goed en kwaad te onderscheiden en het geweten te volgen. Dikwijls staat deze levensopvatting haaks tegenover ‘het respecteren’ en gehoorzamen van ‘autoriteit’.

‘Autoriteit’ is niet nobel

Mensen gaan er ten onrechte van uit dat er veel nuttige dingen een ‘regering’ vereisen.

Het is goed voor mensen om zich te organiseren voor wederzijdse verdediging. Samenwerken voor het bereiken van gemeenschappelijke doelen. Manieren te vinden om samen te werken en vreedzaam met elkaar om te gaan. Om met overeenkomsten en plannen te komen die mensen in staat stellen een beter bestaan te kunnen gaan leiden. Maar dat is niet wat ‘regering’ is, ondanks dat autoriteit’ beweert namens de mens en het algemeen welzijn te handelen.

De waarheid is dat ‘autoriteit’ van nature altijd in directe tegenspraak is met de belangen van de gemiddelde mens.

‘Autoriteit’ is geen nobel idee dat soms fout gaat. Noch is het een fundamenteel geldig concept dat slechts ‘af en toe’ wordt gecorrumpeerd. Het concept van ‘autoriteit’ is van boven tot onder, van begin tot eind, een anti-menselijk en verschrikkelijk destructief idee.

‘Autoriteit’ is ‘het recht om te regeren’

‘Autoriteit’ kan worden samengevat als ‘het recht om te regeren’. Het is niet alleen het vermogen om anderen met geweld iets aan te doen. Maar het is het veronderstelde morele recht over mensen te mogen regeren. Hoe ‘onderdanen’ naar de autoriteit kijken, bepaalt de verschillen en de overeenkomsten tussen een ‘autoriteit’ en een straatbende.

Vrijwel iedereen beschouwt een crimineel die ontvoert en afperst als immoreel en onrechtvaardig. Een slachtoffer kan, uit angst, voldoen aan de eisen. Niet uit gevoel van morele verplichting. Hij ziet zijn ontvoerder niet als een legitieme, rechtmatige heerser. Hij neemt zich niet voor dat de crimineel zijn ‘autoriteit’ is. De buit die de crimineel maakt, heet geen ‘belasting’. En zijn bedreigingen noemt men geen ‘wetten’.

De ‘wet gehoorzamende belastingbetaler’

Daarentegen neemt de gemiddelde (gehoorzame) burger de bevelen van ‘autoriteit’ heel anders waar. De meeste van degenen aan wie de bevelen zijn gericht, gehoorzamen braaf.

De macht en controle die ‘autoriteit’ met de ‘regering’ uitoefent over alle anderen wordt gezien als geldig en legitiem. Zelfs ‘legaal’ en dijkwijls als ‘goed’. Het fundament van het sociale bestaan komt voort uit ‘het gehoorzamen van de wet’. Bovendien is er de gewoonte om geld in de vorm van belasting te betalen aan ‘autoriteit’. Gemotiveerd dikwijls door angst voor stra. Echter heeft men een soort gevoel van plicht om gehoorzamen. Niemand is er trots op wanneer hij bestolen is door een straatbende. Toch dragen vele het label van de ‘wet gehoorzamende belastingbetaler’ als een soort ereteken.

Het imago dat ‘de onderdanen’ hebben van de zogenaamde autoriteit die hen bevelen geven, is hierin allesbepaalend. Als de onderdanen de regering als rechtmatige meester zien, dan wordt ‘autoriteit’ per definitie gezien het recht van het ordenen van dergelijke bevelen.

Dit imago impliceert op zijn beurt een morele verplichting aan de mensen om die bevelen te gehoorzamen. Zichzelf bestempelen als een ‘wetsgetrouwe belastingbetaler’ is opscheppen over iemands loyale gehoorzaamheid aan de ‘regering’. Een regering die de illusie van morele ‘autorieit’ creëert, waaraan jij je vasthoudt.

Autoriteit bestaat niet

Kortom, autoriteit bestaat in feite niet.

Kijk, politie die de wil van politici uitvoeren, die bestaan. De gebouwen die politici bewonen, die zijn echt. De wapens die politici hanteren, die zijn ook heel echt. Echter, het vermeende ‘autoriteit’ waarover zij pleiten te beschikken, is verre van echt. Wanneer ‘autoriteit’ de acties van machthebbers niet legitiem zou maken, zou de ‘regering’ niets anders zijn dan een bende schurken. De term ‘regering’ impliceert legitimiteit. Regering betekent de uitoefening van ‘autoriteit’ over een bepaald volk of een bepaalde plaats.

De manier waarop mensen spreken over de machthebbers. In hoeverre zij de bevelen tot ‘wetten’ benoemen. De mate waarin zij ongehoorzaamheid naar kreten van de machthebbers als misdadig beschouwen. Allemaal factoren die impliceren dat de regering het recht om te regeren bezit. En haar onderdanen de overeenkomstige verplichting om te gehoorzamen bezitten. Zonder het recht om te regeren (‘autoriteit’) is er geen reden om de entiteit ‘regering’ te noemen. Dan zijn alle politici en hun huursoldaten volkomen niet te onderscheiden van een gigantisch circuit van de georganiseerde misdaad. Hun ‘wetten’ zijn zo legitiem als de bedreigingen van dieven en moordenaars. En dat is in werkelijkheid elke ‘regering’: een onwettige bende schurken, dieven en moordenaars, vermomd als een rechtmatig regerend lichaam.

De legitimiteit van ‘autoriteit’

Elke voorgestelde oplossing voor een probleem is inherent ongeldig, als dat afhangt van het bestaan van een ‘autoriteit’ dat alles omvat binnen het domein van de politiek.

De toelichting is in de volgende analogie.

Twee mensen hebben een nuttige, rationele discussie over energie. De vraag is of kernenergie of hydro-elektrische dammen de betere manier is om elektriciteit voor de stad te produceren.

Maar dan suggereert iemand dat de betere optie is om elektriciteit op te wekken met behulp van magische elfenstof.

Zijn opmerking is belachelijk en moet worden afgedaan, omdat echte problemen niet kunnen worden opgelost door mythische entiteiten. Toch is vrijwel alle moderne discussie over maatschappelijke problemen niets anders dan een betoog over magische elfenstof. Welke magische elfenstof gaat de mensheid redden?

Alle politieke discussies berusten op een onbetwiste maar valse veronderstelling. Een veronderstelling die iedereen in blind vertrouwen neemt. Dit doen mensen simpelweg omdat zij de mythe als echt zien. Het constant in hun hoofd herhaaldelijk bevestigen van het idee dat er zoiets als een legitieme ‘regering’ kan bestaan.

Het probleem met populaire denkvallkuilen is precies dat. Ze zijn populair.

Wanneer een geloof, zelfs het meest belachelijke, onlogische geloof, door de meeste mensen wordt aangehangen, zal het voor de gelovigen niet onredelijk aanvoelen. Doorgaan met het geloof zal gemakkelijk en veilig voelen, terwijl het in twijfel trekken ongemakkelijk zal aanvoelen.

Bovendien zal het erg moeilijk zijn om het geloof te betwisten, zo niet onmogelijk.

Zelfs bewijs in overvloed is niet genoeg geweest om meer dan een handvol mensen zelfs maar te laten twijfelen aan het fundamentele concept. De afschuwelijke vernietigende kracht van de mythe van ‘autoriteit’. Een kracht op een bijna onbegrijpelijk niveau, die duizenden jaren teruggaat.

En dus, gelovend dat ze verlicht en wijs zijn, blijven mensen struikelen over de ene kolossale ramp na de andere, als gevolg van hun onvermogen om de gevaarlijkste religie van zich af te schudden: het geloof in ‘autoriteit’.

‘Wet’ van autoriteit

Het gebruik van de term ‘wet’ om de inherente eigenschappen van het universum te beschrijven, zoals de wetten van de natuurkunde en wiskunde, heeft niets te maken met het concept van ‘autoriteit’. Verder is er nog een ander concept, genaamd ‘natuurwet’, dat heel anders is dan wettelijk ‘recht’ (d.w.z. ‘wetgeving’). Andere namen voor deze natuurwet zijn: ‘spirituele wet’, ‘wet van oorzaak en gevolg’, ‘de natuurlijke orde’. In het engels: natural law, karmic law in het engels.

Het concept van de natuurwet is dat er normen van goed en kwaad zijn die inherent zijn aan de mensheid en die niet afhankelijk zijn van enig menselijke ‘autoriteit’. Die in feite alle menselijke ‘autoriteit’ overstijgt.

‘Wetshandhaving’: een van de meest voorkomende voorbeelden van ‘autoriteit’ die veel mensen dagelijks zien. De ‘uitvoerende macht’, dit zijn de mensen die het label ‘politie‘ of ‘wetshandhaving’ dragen. Het gedrag van ‘wetshandhavers’ is veelzeggend. Bovendien is de manier waarop de gemiddelde burger naar handhavers kijken en met hen omgaan erg typisch. De gemiddelde burger is niet zijn gelijke.

Deze ambtenaren zijn de vertegenwoordigers van ‘autoriteit’, waarop zeer verschillende normen van moraliteit van toepassing zijn .

Stel bijvoorbeeld dat iemand over straat reed zonder te weten dat een van zijn remlichten was doorgebrand. Als een gemiddelde burger de chauffeur zou dwingen te stoppen en vervolgens een grote som geld van hem zou eisen, zou de chauffeur woedend zijn. Het zou worden gezien als afpersing, intimidatie en mogelijk aanranding en ontvoering. Maar wanneer iemand die beweert te handelen namens de “regering” precies hetzelfde doet, door met zijn lichten te knipperen (en de persoon achterna te zitten als hij niet stopt) en dan een “bekeuring” uit te geven, worden dergelijke acties door de meesten beschouwd ala volkomen legitiem te zijn.

De politie

In een zeer reële zin worden de mensen die badges en uniformen dragen niet door iedereen als louter mensen beschouwd. Ze worden gezien als de arm van een abstract ding dat ‘gezag’ wordt genoemd.

Als gevolg hiervan worden de juistheid van het gedrag van “politieagenten” en de rechtschapenheid van hun acties gemeten met een heel andere maatstaf dan het gedrag van alle anderen. Ze worden beoordeeld op hoe goed ze “de wet” handhaven in plaats van op de vraag of hun individuele acties voldoen aan de normale normen van goed en kwaad die voor iedereen gelden. Het verschil wordt geuit door de ‘wetshandhavers’ zelf, die hun acties vaak verdedigen door dingen te zeggen als ‘Ik maak de wet niet, ik handhaaf hem alleen’. Het is duidelijk dat ze verwachten alleen te worden beoordeeld op hoe trouw ze de wil van de ‘wetgevers’ uitvoeren, in plaats van op de vraag of ze zich gedragen als beschaafde, rationele mensen.

De ‘beschaafde’ middenklasse

Mensen die zichzelf hoogopgeleid, ruimdenkend en vooruitstrevend vinden, willen zichzelf niet zien als de slaven van een meester, of zelfs niet als de onderdanen van een heersende klasse. Daarom is er veel gerationaliseerd en verduisterd in een poging om de fundamentele aard van de “regering” als heersende klasse te ontkennen. Veel verbale gymnastiek, misleidende terminologie en mythologie zijn vervaardigd om te proberen de ware relatie tussen ” regeringen’ en hun onderdanen. Deze mythologie wordt aan kinderen onderwezen als ‘civics’, ook al is het meeste volledig onlogisch en druist het in tegen alle bewijzen. Het volgende behandelt enkele van de populaire soorten propaganda die worden gebruikt om de aard van ‘gezag’ te verdoezelen.

Geen wederzijdse instemming

In de moderne wereld wordt slavernij bijna universeel veroordeeld. Maar de relatie van een waargenomen “autoriteit” tot zijn onderdaan is heel erg de relatie van een slavenmeester (eigenaar) tot een slaaf (eigendom). Omdat ze dat niet willen toegeven, en niet willen vergoelijken wat neerkomt op slavernij, zijn degenen die in “gezag” geloven getraind om schaamteloos onnauwkeurige retoriek uit het hoofd te leren en te herhalen, bedoeld om de ware aard van de situatie te verbergen. Een voorbeeld hiervan is de uitdrukking “toestemming van de geregeerden”.

Instemming versus geweld

Er zijn twee fundamentele manieren waarop mensen met elkaar kunnen omgaan: met wederzijdse instemming, of door een persoon die bedreigingen of geweld gebruikt om zijn wil aan een ander op te dringen. De eerste kan worden bestempeld als “toestemming” – beide partijen stemmen vrijwillig en vrijwillig in met wat er moet gebeuren. De tweede kan worden bestempeld als ‘regeren’ – de ene persoon controleert de andere. Aangezien deze twee – instemming en bestuur – tegengesteld zijn, is het concept van “toestemming van de geregeerden” een contradictie. Als er wederzijdse instemming is, is het geen “regering”; als er wordt geregeerd, is er geen toestemming. Sommigen zullen beweren dat een meerderheid; of de mensen als geheel, hebben ingestemd om te worden geregeerd, zelfs als veel individuen dat niet hebben gedaan. Maar zo’n argument zet het begrip instemming op zijn kop.

Opgelegde toestemming

Niemand, individueel of als groep, kan toestemming geven om een ander iets aan te doen. Dat is gewoon niet wat “toestemming” betekent. Het tart alle logica om te zeggen: “Ik geef mijn toestemming dat je wordt beroofd.” Toch is dat de basis van de cultus van ‘democratie’: het idee dat een meerderheid toestemming kan geven namens een minderheid. Dat is geen ’toestemming van de geregeerden’; het is gedwongen controle over de geregeerden, met de “toestemming” van een derde partij.

Zelfs als iemand zo dom zou zijn om tegen iemand anders te zeggen: “Ik ga ermee akkoord dat je me met geweld controleert”, op het moment dat de controller de “controllee” moet dwingen om iets te doen, is er duidelijk geen “toestemming” meer. Voorafgaand aan dat moment is er geen “regering” – alleen vrijwillige samenwerking. Door het concept nauwkeuriger uit te drukken, wordt de inherente schizofrenie ervan blootgelegd: “Ik ga ermee akkoord dat u mij dingen oplegt, of ik het ermee eens ben of niet.”

Protest tegen ‘autoriteit’

Maar in werkelijkheid stemt niemand er ooit mee in om degenen in de “regering” te laten doen wat ze willen.

Dus, om “toestemming” te fabriceren waar er geen is, voegen gelovigen in “gezag” een andere, zelfs meer bizarre stap toe aan de mythologie: het begrip “impliciete toestemming”. De bewering is dat, door alleen maar in een stad, of een staat of een land te wonen, men “instemt” zich te houden aan welke regels dan ook die worden uitgevaardigd door de mensen die beweren het recht te hebben om die stad, staat, staat, of land.

Het idee is dat als iemand de regels niet leuk vindt, hij vrij is om de stad, staat of het land helemaal te verlaten, en als hij ervoor kiest om niet te vertrekken, betekent dat dat hij ermee instemt om gecontroleerd te worden door de heersers van dat rechtsgebied.

Eigendom

Hoewel het voortdurend als evangelie wordt nagepraat, tart het idee het gezond verstand.

Het is niet logischer dan een autodief die een bestuurder op zondag aanhoudt en hem zegt: “Door op zondag in deze buurt te autorijden, stemt u ermee in mij uw auto te geven.” Het is duidelijk dat één persoon niet kan beslissen wat telt als iemand anders die ‘instemt’ met iets. Een overeenkomst is wanneer twee of meer mensen een wederzijdse bereidheid kenbaar maken om een regeling aan te gaan.

Gewoon ergens geboren zijn is nergens mee instemmen, evenmin als in je eigen huis wonen als een of andere koning of politicus heeft verklaard dat het binnen het domein valt dat hij regeert. Het is één ding voor iemand om te zeggen: “Als je in mijn auto wilt rijden, mag je niet roken”, of “Je mag alleen mijn huis binnenkomen als je je schoenen uittrekt.” Het is iets heel anders om te proberen andere mensen te vertellen wat ze op hun eigen terrein kunnen doen. Wie het recht heeft om de regels voor een bepaalde plaats te maken, is per definitie de eigenaar van die plaats. Dat is de basis van het idee van privé-eigendom: dat er een ‘eigenaar’ kan zijn die het exclusieve recht heeft om te beslissen wat er met en op dat eigendom gebeurt.

De definitie van slavernij

En dat werpt enig licht op de onderliggende veronderstelling achter het idee van impliciete toestemming. Iemand vertellen dat zijn enige geldige keuze is om ofwel het “land” te verlaten of zich te houden aan de bevelen van de politici, impliceert logischerwijs dat alles in het “land” eigendom is van de politici.

Als een persoon jaar na jaar kan besteden aan het betalen van zijn huis, of het zelfs zelf kan bouwen, en zijn keuzes zijn nog steeds om ofwel de politici te gehoorzamen of weg te gaan, dan betekent dat dat zijn huis en de tijd en moeite die hij in het huis investeerde de eigendom van de politici. En voor de tijd en moeite van de een om rechtmatig aan een ander toe te behoren, is de definitie van slavernij. Dat is precies wat de theorie van “impliciete toestemming” betekent: dat elk “land” een enorme slavenplantage is, en dat alles en iedereen daar eigendom is van de politici. En natuurlijk heeft de meester de toestemming van zijn slaaf niet nodig.

De logica van ‘implicitiete’ toestemming

Niet alleen is de theorie van “impliciete toestemming” logisch gebrekkig, maar het beschrijft duidelijk ook niet de realiteit. Elke “regering” die de instemming van haar onderdanen had, zou geen “wetshandhavers” nodig hebben en ook niet hebben. Handhaving vindt alleen plaats als iemand ergens niet mee instemt.

Iedereen met open ogen kan zien dat ‘regering’ regelmatig veel mensen tegen hun wil dingen aandoet. Zich bewust zijn van de talloze belastinginners, agenten, inspecteurs en regelgevers, grenswachters, verdovende middelen, openbare aanklagers, rechters, soldaten en alle andere huurlingen van de staat, en nog steeds beweren dat de “regering” doet wat ze doet met de toestemming van de ‘geregeerden’, is volkomen belachelijk.

Iedereen weet, als hij maar eerlijk is tegenover zichzelf, dat het de machthebbers niet kan schelen of hij ermee instemt zich aan hun „wetten” te houden. De bevelen van de politici zullen worden uitgevoerd, zo nodig met bruut geweld, met of zonder toestemming van een persoon.