Categorie archieven: politiek

activiteiten gericht op het verbeteren van iemands status of het vergroten van de macht binnen een organisatie.

brainwashing, lex naturalis, mind control, politie, politiek, religie, social engineering, vrije metselarij, vrijheid

De maatschappij en haar instituties: 7 koppige draak van de 21e eeuw

Posted on by admin

Zogenaamde maatschappelijke organisaties en hun functie

draak-7-koppen-maatschappij-bedrog-deceptie-manipulatie

Wat is de betekenis van zogenaamd?

Zogenaamd: alias, als het ware, bedrieglijk, beweerd, in schijn, naar de schijn, onder het mom van, quasi.

Nu we de betekenis van zogenaamd weten, kunnen we verschillende maatschappelijke organisaties en hun functie onder de loep nemen.

De zogenaamde functie en de daadwerkelijke functie horen, als het goed is, overeen te komen.

De zogenaamde functie van religie:

Het verbinden van mensen met spiritualiteit of God/ Allah.

Laten zien aan mensen hoe zij een moreel leven kunnen leiden.

1) De daadwerkelijke functie van religie:

Het spirituele van de mens verkeerd omleiden, zodat zij makkelijker te controleren zijn.

Het verbergen van de daadwerkelijke morele wetten van creatie.

Mensen meer volgzaam en accepterend maken, zodat zij accepteren door de overheid geheerst te worden.

De zogenaamde functie van overheid:

Het onderhouden van kritieke infrastructuur.

Het beschermen van het leven, het eigendom en de rechten van mensen.

Het bestraffen van mensen die slechte dingen doen.

Het uitvoeren van gerechtigheid.

Het verdedigen van vrijheid tegen potentiële vijanden.

2) De daadwerkelijke functie van overheid:

Het controleren en tot slaaf maken van mensen.

Het commanderen van mensen door middel van ‘wetten’, om hun eigen interesses te dienen.

Het uitvoeren van geweld, onder het nom van ‘veiligheid’’ en ‘’bescherming’.

De zogenaamde functie van media:

Het informeren van mensen met de juiste informatie, zodat mensen een weloverwogen beslissing kunnen maken.

Het blootleggen van corruptie in andere maatschappelijke organisaties.

3) De daadwerkelijke functie van media:

Het controleren van het wereldbeeld van de slaven van de overheid.

Het verspreiden van overheids-propoganda, leugens en misleidingen.

Het controleren van de perceptie van mensen over wat sociaal mogelijk is.

De zogenaamde functie van onderwijs:

Het leren aan jonge mensen hoe zij een succesvol leven kunnen opbouwen.

Kennis en de benodigde informatie verschaffen aan jongen mensen, zodat zij weloverwogen beslissingen kunnen maken en kritisch leren denken.

4) De daadwerkelijke functie van onderwijs:

Het indoctrineren van jongen mensen met een wereldbeeld van de overheid zodat zij makkelijker te controleren te zijn.

Het presenteren van een scheef beeld over geschiedenis en huidige sociale gebeurtenissen.

Het geloof meegeven aan jonge mensen over politiek, democratie en de noodzaak van overheid.

De zogenaamde functie van banken:

Het preserveren van de waarde van huidige valuta’s

Het verschaffen van stabiliteit en bescherming voor het (financiële) bezit van mensen.

Het assisteren bij economische groei en welvaart in de maatschappij.

5) De daadwerkelijke functie van banken:

Een richting geven aan de economie die de interesses van de meest rijke en machtige mensen dient.

Zorgen dat er een blijvend verschil is in welvaart tussen arm en rijk.

Oorlogen voeren met financiële middelen voor financiële middelen en grondstoffen.

De zogenaamde functie van gezondheidszorg:

Het onderhouden van een optimale gezondheid voor mensen.

Het verschaffen van medische zorg aan zieke mensen.

Het onderzoeken van nieuwe methodes en behandelingen voor het genezen van ziektes.

6) De daadwerkelijke functie van gezondheidszorg:

Het maken van winst op zieke mensen, die naar een oplossing zoeken voor hun ziek zijn.

Het ondermijnen van de algemene gezondheid van de maatschappij, door het verschaffen van foutieve behandelingen (farma industrie, operaties, medicijnen), die niet gericht zijn op de onderliggende causale factoren van het ziek zijn.

De zogenaamde functie van wetenschap:

Het uitzoeken van de waarheid over de werking van de natuur door accurate onderzoeksmethoden.

Het uitvoeren van experimenten om hypothesen te bewijzen.

Het publiceren van de resultaten van onderzoek, zodat mensen zich accuraat kunnen laten informeren betreffende resultaten.

7) De daadwerkelijke functie van wetenschap:

Het verschaffen van nieuwe technologie aan de overheid, waarmee mensen gecontroleerd kunnen worden.

Het controleren van de perceptie van mensen, over wat mogelijk is in de natuur.

Wat is de huidige stand van zaken in het bewustzijn?

De meeste mensen geloven nog dat autoriteit en overheid moreel legitiem en noodzakelijk zijn, en geloven ook nog steeds in het misleidende links-tegen-rechts politieke systeem.

Evenals, de meeste mensen geloven de media en vertrouwen dat de media hen daadwerkelijk de waarheid vertellen.

De meeste mensen geloven dat het doel van het establishment van wetenschap een authentieke zoektocht is naar waarheid ter verbetering van de mensheid door het begrijpen van de natuur en de ontwikkeling van nieuwe technologieën.

Ook geloven de meeste mensen dat het doel van maatschappelijke onderwijsinstellingen is om jonge mensen authentieke kennis mee te geven zodat zij een ontwikkeld bewustzijn kunnen bereiken.

Ten slotte geloven de meeste mensen dat de instituties van religie, banken, gezondheidszorg,het recht, de politie en het leger bestaan met de reden waarvan zij claimen dat ze bestaan.

Wat is de oplossing?

De spirituele wet kennen. Men noemt het ook natuurlijke wet, universele wet of wet van de natuur. Het is belangrijk een goede definitie van dit begrip te omschrijven. Die is als volgt.

Een set van universele, inherente, objectieve, niet door de mens gecreëerde, eeuwige en onontkoombare omstandigheden die de consequenties van gedrag van wezens bestuurt die de capaciteit bezitten om het verschil tussen schadelijk en niet-schadelijk gedrag te kennen.

Het is een morele kwestie. Hiervoor is een bewustzijn nodig vanuit opgedane kennis.

Wanneer mensen in het collectief in harmonie leven met de spirituele wet, is vrijheid het resultaat. Wanneer mensen in het collectief in disharmonie leven met de spirituele wet, is slavernij het resultaat. Deze twee: het collectief bewustzijn en de spirituele wet, zijn positief evenredig met elkaar verbonden.

Wat is de voornaamste reden dat mensen in denkvalkuilen terechtkomen?

Onopgeloste ouderlijke verlatingsangst is vaak de reden dat mensen op zoek gaan naar een vervanging van deze verlatingsangst bij maatschappelijke instituties.

Moederlijke verlatingsangst zal ervoor zorgen dat het kind een gevoel van gebrek aan zorg en aandacht ontwikkelt. Daarop zal het kind, ook op latere leeftijd, op zoek gaan naar een vervanging van deze behoeftes bij een instituut. Dit leidt tot een valse overtuiging dat de maatschappelijke organisaties zorgen voor hen, hen belangrijk vinden en de beste intenties met hen hebben’’.

Vaderlijke verlatingsangst zal ervoor zorgen dat het kind een gevoel van gebrek aan bescherming, richting en discipline ontwikkelt. Daarop zal het kind, ook als deze ouder is, op zoek gaan naar een vervanging van deze behoeftes bij een maatschappelijke organisatie. Dit leidt tot een valse overtuiging dat de maatschappelijke organisaties hen beschermen, hen veilig stellen en dat het leven zonder hen een chaos zou worden.

Wat is de oplossing als je in deze denkvalkuilen bent terechtgekomen?

Kennis is de oplossing. Het kennen van het mechaniek waarop de natuur van de mens en haar bewustzijn werkt. Dit is het balanceren van het fysieke en het spirituele. Deze spirituele wereld is onder ons, maar niet zichtbaar. Toch is er een lopend mechanisme, die onzichtbaar opereert en altijd van toepassing is. Dit mechanisme van spirituele wetten, kun je gelijkstellen met de zwaartekracht of andere natuurkundige wetten. Dit mechanisme is altijd in werking, ook al geloof je dit niet. Dit is dus geen mening of een geloofsovertuiging. Je kunt middels logisch redeneren deze spirituele wetten kennen.

Het verschil tussen goed en fout

Het maakt voor de spirituele wet niet uit hoeveel mensen geloven dat iets dat fout en moreel verwerpelijk is, in iets dat goed en moreel juist is, veranderd kan worden. In de realiteit zal iets dat fout is, altijd fout blijven. En iets dat goed is, zal altijd goed blijven. De rechten van de mens, die uit deze spirituele wet voortkomen, zijn dus ook onveranderlijk en altijd van toepassing. Mensen kunnen deze rechten niet creëren, delegeren of rechtmatig afpakken.

Het is helaas zo dat veel mensen verkeerde overtuigingen hebben over moreel juist of onjuist. Moraliteit zou subjectief zijn en nooit objectief. Dit is slechts bewijs van hun onwetendheid of onverschilligheid.

Daarbij hangt bij onwetendheid geen schuld. En bij onverschilligheid, hangt wel een schuld.

De spirituele wet houdt geen rekening tussen deze twee. Net zoals dat de zwaartekracht geen rekening houdt met een kind die niet weet hoe deze werkt.

Spirituele wet en wet van de mens

De spirituele wet is gebaseerd op principes en waarheid. Ook is het inherent en onlosmakelijk verbonden aan creatie. Men kan tot een harmonie komen met de spirituele wet, door kennis te vergaren en door het te begrijpen. Daarnaast bestaat de spirituele wet overal in het universum, ongeacht de locatie. Ten slotte is het een eeuwige wet en is niet uit creatie te halen. Het bestaat altijd en kan niet veranderd worden.

De wet van de mens is gebaseerd op dogmatische overtuigingen van de geest. Het zijn dus artificiële constructen van de menselijke geest. Men gehoorzaamt deze wet van de mens vaak alleen uit angst voor repercussies. Per locatie verschilt deze wet, naar de wil van de wetgevende macht. Dit is een overtuiging van moreel relativisme en is een valse kunstmatige overtuiging van goed en fout. Per eeuw verandert deze wet van de mens daarom ook.

Als een bepaalde wet, bedacht door de mens, in harmonie is met de spirituele wet, dan is de logische conclusie dat het onnodig is. Want het stelt een waarheid die zelf evident en inherent aan creatie verbonden is. Dat maakt de wet van de mens onnodig en irrelevant.

Als een bepaalde wet, bedacht door de mens, in strijd is met de spirituele wet, dan is de logische conclusie dat het een incorrecte wet en immorele wet is. Volgens de spirituele wet kan het daarom nooit legitiem op iemand worden opgedrongen.

Gelijke rechten onder spirituele wet

De spirituele wet stelt dat iedereen exact dezelfde rechten heeft. Niemand heeft meer of minder rechten dan een ander. Daarnaast, aangezien rechten niet door de mens zijn gecreëerd, en ieder mens deze rechten bij geboorte heeft gekregen vanuit creatie, is er geen mens of groep mensen die daadwerkelijk de macht heeft om rechten te ‘’schenken’’, ofwel rechten af te nemen van iemand anders. Elke vorm van overheid is dus ook in strijd met de eeuwige wet die volgt uit de creatie.

‘Maatschappelijke’ of ‘collectieve’ belasting

Belasting is de claim dat een groep ‘maatschappelijke’ mensen die zichzelf ‘’overheid’’ noemen, het ‘’recht’’ heeft gekregen om een bepaald percentage van het resultaat van andermans werk in beslag te nemen. Hierbij maakt het niet uit of de ander vrijwillig of gedwongen wordt in belasting.

Belasting wordt afgedwongen met de dreiging van geweld of vrijheidsberoving. Belasting is een voorbeeld van iets dat fout is, in iets dat goed of moreel juist is., veranderd wordt. In de realiteit, en volgens de spirituele eeuwige wet, kan dit in feite niet.

Als we slavernij definiëren als de onvrijwillige in beslagname van 100% van het werk van iemand, kunnen we duidelijk zien dat het niet uitmaakt tot welk percentage we dit verlagen zodat het geen slavernij meer is. Behalve 0%.

Als we eerlijk zijn met onszelf, is belasting slechts een eufemisme voor diefstal, geweld en slavernij. Omdat geen individu het recht heeft om het eigendom of het resultaat van iemand’s werk te claimen, kan zulk gedrag nooit ‘gedelegeerd’ worden naar een groep, en moreel juist gemaakt worden. Dus, elke vorm van belasting is altijd een fout volgens de spirituele wet.

Fysieke kracht uitoefenen versus geweld

Er is een groot verschil tussen het uitoefenen van fysieke kracht, bijvoorbeeld voor het uitvoeren van fysiek werk of om jezelf te verdedigen, en geweld. Het uitoefenen van fysieke kracht is in harmonie met de spirituele wet en moreel verantwoord. De reden hiervoor is dat het geen inbreuk doet op de rechten van iemand anders. Volgens de spirituele wet is het dus altijd een recht van iemand om fysieke kracht uit te oefenen. Dit houdt dus ook in dat elke vorm van zelfverdediging moreel rechtvaardig is.

Geweld daarentegen, is het immoreel initiëren van fysieke kracht om iemand te dwingen, pijn te doen of tegen te houden. Dit is altijd immoreel, want het doet inbreuk op iemand anders zijn rechten. Het is dus een actie die nooit een recht is, en dus altijd immoreel.

De twee pilaren van verlichting

Het non-agressie principe is de eerste pilaar naar verlichting. Dit wordt ook wel het heilige vrouwelijke genoemd. Simpel gezegd houdt dit in: gebruik nooit geweld. In andere woorden, initieer nooit immoreel gebruik van fysieke kracht om een ander bewust wezen met het doel om te dwingen, beschadigen of gevangen te houden. Hiermee doe je altijd inbreuk op het natuurlijke recht van vrije wil van de ander en is dus altijd immoreel.

Het zelfverdediging principe is de tweede pilaar naar verlichting. Dit wordt ook wel het heilige mannelijke genoemd. Dit principe zegt het volgende. Bewuste wezens hebben het inherente recht om fysieke kracht toe te passen om zichzelf te verdedigen tegen geweld.

anarchie, brainwashing, cultuur, dark occultisme, einstein, films, geweld, geweten, heilige mannelijke, heilige vrouwelijke, hersenen, kabbalah, lex naturalis, magicians, masons, mind control, natural law, nazis, occult, politie, politiek, religie, religies, reptiel, satanisme, sefirot, social engineering, tarot, vechten, vrije metselarij, vrijheid, wetenschap

Natuurwet (Lex Natura/Tex Frya)

Posted on by admin
De natuurwet is een gegeven die volgt uit de natuur. De natuur moet zich houden aan deze wetten, ongeacht wat mensen daarvan vinden. Daarom is deze natuurwet de enige ‘rechtmatige’ richtlijn voor moraliteit en ethiek. En voor normen en waarden in een samenleving. De natuurwet zegt dat de wet gebaseerd is op wat ‘juist’ is. De natuurwet wordt door mensen ‘ontdekt’ met behulp van de rede en de keuze tussen objectief goed en objectief fout. Daarom zit de kracht van de natuurwet in de ontdekking van bepaalde universele standaarden in moraliteit en ethiek. Er zijn universele standaarden die in alle tijden op de hele mensheid van toepassing zijn. Wij hebben allen een aangeboren besef van deze universele standaarden. Ieder mens kan deze kennis eigen maken, want het is sowieso onderdeel van ons. Zij vormen de basis voor een rechtvaardige samenleving.

De realisatie

De realisatie was dat bijna alle mensen slaven waren. Slaven van gewoonte, conventie, eisen van de overheid, werkgevers. Maar bovenal waren mensen slaven van de behoefte aan een bron van blijvend inkomen. Wat er wordt gezegd en gedaan, wordt voor een groot deel bepaald door die behoefte. Het was een beetje alsof ik ontdekte dat ik een miereneter was en geen maaltijd kon krijgen, behalve door in de aarde te wroeten. Het leek niet goed. Ik wilde bevrijding van zo’n slavernij. Dus ging ik op zoek naar iemand die de truc had omgedraaid. Ik heb hem niet gevonden. Omdat ik de kans niet had om een succesvolle beoefenaar te kopiëren, besloot ik het voor mezelf op te nemen. In het begin raakte ik in een zekere mate van verwarring, maar daardoor leerde ik ook vrij te zijn door een verrassend eenvoudig concept te omarmen. Het is vele jaren geleden dat ik dat begrip voor het eerst formuleerde. Om te zeggen dat ik er sindsdien foutloos naar heb geleefd, zou niet waarheidsgetrouw zijn. Maar ik ben veel dichterbij gekomen dan je zou verwachten.

De affirmatie natuurwet

Denk, zeg en doe wat juist is. Weiger te denken, zeggen en doen wat niet juist is. De inspanning om dit te doen leidde tot een verbazingwekkende reeks ontdekkingen. Eén van de eerste ontdekkingen was dat er touwtjes aan het concept kleven. Een persoon kan zichzelf niet als enige scheidsrechter van zijn lot beschouwen, zonder rekening te houden met de gevolgen van zijn gedrag in het leven van anderen. Ik doel daarmee expliciet niet op juridische verwikkelingen. Ik heb het over verwikkelingen die in wezen moreel zijn, en waarom het nodig is ze te vermijden. Het vermijden van morele verwikkelingen, zo bleek, legt geen beperkingen op aan iemands vrijheid. In plaats daarvan zijn de technieken om morele verwikkelingen te vermijden precies de technieken die echte vrijheid mogelijk maken. Die technieken zijn belichaamd in een eenvoudige formule die ik gaandeweg heb leren gebruiken. De implicaties ervan gaan veel verder dan het welzijn van het individu. Om die formule toe te passen, heb je gezond verstand nodig in plaats van onvoorwaardelijk geloof.

Trivium – Drie eenheid van manifestatie van de realiteit

De enige échte 3-eenheid of trinity die ’dark occultisten’ al jaren voor de mens verborgen gehouden hebben. Het Trivium stelt de voorwaarde van deze volgorde van manifestatie: Gedachte, geest en lichaam. Dus, in simpele bewoordingen: denken, spreken en doen.  Oftewel, dat betekent dat deze volgorde voorwaarde is voor manifestatie. Deze wettelijke natuurvereiste, is dus in definitie de énige manier om tot enige wijsheid te komen.
  1. Denken
  2. Spreken
  3. Doen
  1. Kennis
  2. Begrip ervan
  3. Wijsheid
Op school in Nederland leer je dit Trivium niet. Zelfs niet op het Gymnasium. Dit is bewust verborgen gehouden kennis. Satanisten en dark occultisten hebben het liefst dat je op deze manier redeneert:
  1.  Input
  2. Verwerken
  3. Output
  1. Grammatica
  2. Logica
  3. Rhetoriek
Descartes: ‘ik denk, dus ik besta’ is daarom ook bewust gepromote, om men te verwarren en deze trivium methode om te draaien in het menselijk bewustzijn. Correct is: ‘Ik besta, dus ik denk’.

Objectief goed vs fout

Er is een objectief goed en fout gedrag, dat iedereen kan beredeneren vanuit de natuurwet. Het idee dat objectieve moraliteit niet bestaat en dat mensen sociologisch (onder elkaar) rechten creëren, is een valse en destructieve claim. Een juiste handeling of goed gedrag, is een handeling die niét resulteert in de schade van een ander bewust wezen. Een verkeerde handeling of fout gedrag, is een handeling die de schade van een ander wezen tot gevolg heeft. Punt! De natuurwet buigt voor niemand. In welke toestand men zich ook bevindt. Welke huidskleur men ook heeft. Van welk geslacht men ook is. Het is een wet die even zwaar weegt als dat er zwaartekracht is. De natuurwet werkt op exact dezelfde manier.

Hoe werkt de natuurwet in een samenleving

Omdat we allemaal als gelijken onder de natuurwet zijn geboren, is er niemand die geschikt is om over het leven van anderen te heersen. Autoriteit is onwettig omdat het de natuurwet nooit ‘overruled’, hoe graag mensen het ook zouden willen. Een goed is goed en een fout is fout. Menselijke wetten zijn irrationeel omdat zij veranderen per locatie en tijd op basis van de voorkeuren van wetgevers. Er komen dan tegenargumenten, en voor elk is er een antwoord.
  1. ‘Wat juist is, is wat over het algemeen wordt gesanctioneerd.’ Als goedkeuring het criterium is, kunnen morele waarden worden vastgelegd door flexibele grillen.
  2. ‘Wat goed is, wordt bepaald door gewoonte.’ Als we juist moeten oordelen naar wat mensen doen, heeft het geen zin om naar verbetering te zoeken.
  3. ‘Het juiste hangt af van je standpunt en interesses.’ Als dat waar zou zijn, heiligt het doel de middelen.
  4. ‘Wat goed is op deze plek, is fout op een andere plek.’ Doe het dan hier maar niet daar.
  5. ‘Wat vandaag goed is, is morgen fout.’ Doe het dan alleen vandaag.
  6. ‘Wat voor de één goed is, is voor de ander verkeerd.’ Laat hem het doen voor wie het goed is, maar niet voor anderen.

Hof van Eden

Mensen die zich aan vorige tegenargumenten blijven vastklampen, leven in wolken van waanideeën. Goed is duidelijk en te discrimineren. Het is een positieve kwaliteit. Er bestaat niet zoiets als een onbepaalde scheidslijn. Er zijn alleen mensen die de waarheid niet waarnemen. En daarom heeft de mensheid tegenwoordig geen Hof van Eden. Handelingen die schadelijk zijn, zijn wangedrag en kunnen daarom eenvoudigweg niet aan andere mensen worden gedelegeerd. Dit is niet relevant omdat de natuurwet al over moraliteit regeert en altijd heeft bestaan. Het is onverantwoordelijk omdat het mensen ertoe aanzet hun eigen verantwoordelijkheid voor zichzelf en hun gemeenschap op te geven in plaats van een dominante ouderfiguur. Dat het gewoon krankzinnig is, omdat het meer chaos en geweld in de wereld veroorzaakt dan wanneer mensen ervoor kiezen zichzelf te besturen.

Verbod en prohibitie

Verbod is een methode die de overheid gebruikt om te voorkomen dat iemand bepaalde stoffen in zijn lichaam stopt. Als een persoon weigert zich aan dergelijke wetten te houden, krijgt hij een boete of wordt hij in een kooi gegooid. Elke handeling, die iemand dwingt iets wel of juist niet in zijn lichaam te stoppen, is immoreel. Omdat iedereen zijn lichaam en geest bezit, is dit een duidelijke schending van de natuurwet. Het afdwingen van dergelijke wetten is het claimen van eigendom over het lichaam en de geest van een ander, wat slavernij wordt genoemd. Licenties en vergunningen is een methode die de overheid gebruikt om te voorkomen dat mensen bepaald gedrag uitoefenen. Zelfs als dat gedrag niet leidt tot schade aan andere wezens. De regering verandert, door dit proces, natuurlijke rechten in ‘privileges’. Deze kunnen worden toegekend of ingetrokken op basis van de grillen van wetgevers. .
anarchie, cultuur, nazis, politie, politiek, religie, religies, social engineering, vrijheid

Cultuur en spraakcontrole, het principe van beledigen en onthulling van diepste maatschappelijke taboes

Posted on by admin

Cultuur heeft een etymologie vanuit de Latijnse woorden cultūra (vorming, bebouwing), en het werkwoord colere (verbouwen bewonen, (religieus) vereren). Het participium perfectum is cultus. Oftewel het voltooid deelwoord van colere (vereerde, vereerd) is cultus.

Cultuur van spraakcontrole

Spraak wordt beheerst door cultuur omdat spraak wijsheid bevordert. Menselijke communicatie versnelt groei en leren op een exponentiële schaal. Mensen leren zelf principes door te experimenteren met hun omgeving. Maar ze leren veel sneller wanneer ze in staat zijn hun gedachten via spraak over te brengen. Spraak is het meest krachtige instrument van de mensheid. Hierdoor versnellen zowel kinderen als volwassenen de kennis in alles wat ze willen leren.

Cultuur kan zich de snelle verspreiding van menselijk begrip niet veroorloven. Als mensen hun eigen waarde en potentieel leren kennen, laten ze zich nooit onderwerpen aan autoriteit. De kunstmatige autoriteiten en hun cultuur die over hen werden geplaatst. Cultuur gaat over controle.

Politieke correctheid en beleefdheid

Cultuur is ontworpen om de machtigen te beschermen. Cultuur beschermt de gezagsdragers. Het is de taak van cultuur ervoor te zorgen dat spraak niet vrij kan stromen. Om dit te bereiken, vestigt het een patroon van ondermijning van het denken. Het legt regels voor gepast spreken op. Dikwijls bekend onder: politieke correctheid, of political correctness, netheid, beleefdheid, de norm, het protocol, de procedure, de formaliteit. Dit jargon draaft tijdens mijn onderzoek binnen uiteenlopende vakgebieden te pas en te onpas op.

Politieke correctheid is een bewuste kunstmatige afleiding en onderdeel van de technologisch ontworpen, oftewel engineered slavernij. Het vestigt de aandacht op het beheersen van de spraak van mensen op zo’n manier dat ze geloven dat onbeleefdheid de vijand van mensen is. Daarvoor moet er blijvend gezorgd worden voor een gezicht, een enforcer. Oftewel een social-influencer van dat paradigma. In zoveel mogelijke sectoren van het maatschappelijk leven speelt men rollen. Wie een rol ambiëert, zal in een (voor)opgezet paradigma moeten vallen.

Occulte priester klasse

De dark ones, oftewel de occulte priester klasse, bedienen de persoon met dit paradigma. Vanuit het achterste van desbetreffend persoons’ cerebellum (kleine hersenen) planten zij een ideologie. Ze sturen aan op gedrag. En zullen desbetreffende persoon ideologisch en gedragsmatig blijven overzien. Tot de internationale clique een nieuwe opdracht of opperbevel ontvangt. Zullen zij aansturen op het consistent en standvastig bedenken van ideeën, concepten en theorieën. Ideeën ter ondersteuning van het huidige cultureel paradigma. Het beeld van de mensheid en de identiteit van de mens omvatten daarin de kernvragen. De kernvragen zijn hetgeen waar de occulte internationale clique zich mee bezigt.

Kernvragen zijn vooral:

  • Wie zijn wij als mensheid?
  • Wat doen wij hier?
  • Wie ben ik?
  • Wat doe ik hier?

Ze gebruiken hun superieure kennis over de ontwikkeling en evolutie van het menselijk bewustzijn. Zo denkt het een zo verwarrend en destructief gestructureerde ideologie (lees: religie) uit om daar men mee te bombarderen.

Verplaats je even in de totalitaire occulte machtshebber. Een wellusteling die mensen verafschuwt. Die mensen als louter mechanische werktuigen ziet. Die mensen als louter lustobjecten voor zijn ontembare perverse seksueel en sadistische lustgebreken ziet. Hoe zou jij willen dat er over de kernantwoorden op deze kernvragen wordt nagedacht, gesproken en gefilosofeerd?

Kern van een ideologie (cultus)

  • Wie zijn wij als mensheid?
  • Wat doen wij hier?
  • Wie ben ik?
  • Wat doe ik hier?

Je zou willen dat men leert te geloven dat ze van nature dom, destructief, zondig, immoreel haatdragend en onverdraagzaam zijn. Daarnaast zou je willen dat men leert te geloven dat alleen het materialistische gedeelte van hun leven ertoe doet. Dat men zich compleet en alleen identificeert met alles wat komt na: ik ben…

  • Ik ben een man.
  • En ik ben blank.
  • Ik ben hoog opgeleid.
  • En ik ben sportief.
  • Ik ben etc…

Je zou gemeenschappelijke karaktereigenschappen willen categoriseren en aan een afhankelijk systeem willen vastpinnen. Dan zou je de kunst, esthetica en creativiteit in de muziek en andere artistieke uitingen naar algemeen weerzinwekkende tentoonstellingen verdraaien. Elke coalitie of groep/clique mensen die gunstige sociaal-maatschappelijke posities en gewoontes heeft verworven, zal dikwijls in staat zijn tot zelfbedrog. Zichzelf, in het kader van individuele sociaal-economische belangen, te overtuigen van de schoonheid van de perverse kunstzinnige uitingen.

In twijfel trekken van het paradigma moet je in ieder geval minimaliseren. En alle gevallen van twijfelaars in classificaties en in mate van radicaliteit bijhouden. Historische gebeurtenissen zul je willen interpreteren als een fout of kwaad van die categorieën van gemeenschappelijke karaktereigenschappen.

Ontdek ‘nieuwe’ kwaal, stoornis of ‘fout’ bij de mens

Verwikkelt in allerlei disciplines zal nieuwe terminologie, omschrijvende een ‘fout’ ontdekt bij de mens, opduiken. En de gevolgen ervan zijn enorm. Op ogenschijnlijk ongemoeide, doch cruciale plekken van de maatschappelijke interactie, weet het zich dusdanig vast te klampen.

En weet het zich zelfs vast te zuigen middels plakkerige tentakels in socio-antropologische en sociaal-psychologische monsters van een begrippen.

Om er een aantal te noemen:

Cisgender (heteroseksual)privilege, institutionalracism, gender-inequitable intimate partner violence, white guilt denial, auto-antisemitism syndrome,institutional patriarchy.

Ook theorieën voor de overleving van mensen in concepten als survival of the friendliest en inclusieve politiek-economisch beleid.

In twijfel trekken van autoriteit

Cultuur bestempelt het in twijfel trekken van autoriteit als fout. Vertrouwen in de rechtsstaat, absoluut respect voor wetshandhaving, karakter in de politiek en de vrijheid van de democratie. Dit zijn allemaal voorbeelden van culturele ondermijning van het denken. Cultuur kan niet toestaan dat mensen hun trouw aan een specifieke ‘wet’, of een specifieke ‘rechtsstaat’. Of een specifiek systeem van autoriteit in twijfel trekken. In plaats daarvan leert het dat deze dingen boven alle twijfel verheven zijn. Het is nooit toegestaan om de overheid, rechters of democratie in twijfel te trekken.

Het hoogste haalbare van autoriteit in twijfel trekken is het bespreken van de moord op ‘autoriteiten’. Zelfs het afdrukken van een regel tekst zoals deze zal rillingen veroorzaken bij degenen, die onder welke cultuur dan ook leven. Dit is de greep die cultuur op spraak heeft.

Het is niet toegestaan om je af te vragen of autoriteit correct of incorrect is. Het systeem staat boven je, je vecht niet terug.

Alsook de wet zichzelf als moreel beschouwt hoewel het zich met geweld verdedigt. Zal het je desalniettemin leren dat je immoreel bent als je er zelfs maar aan denkt jezelf ertegen te verdedigen.

Respect voor het ‘ambt’

In de moderne tijd is dit het duidelijkst in de schaamte die wordt gebracht. Schaamte over iedereen die de noodzaak van politie, functie van leraren in het openbaar onderwijs of andere ambtenaren in twijfel trekt. Hun werk wordt beschouwd als ‘boven het werk van alle anderen’. Hun acties in hun werk zijn onberispelijk omdat ze agenten van ‘autoriteit’ zijn. Het wordt soms ‘respect voor het ambt’ of positie genoemd. Als je hun recht om zich met je leven te bemoeien in twijfel trekt, krijg je de minachting van de cultuur.

Hoe zou de wereld eruit zien als je vrij zou zijn om je mond open te doen? De geest van mensen is gebonden aan ideeën die culturele correctheid, politieke correctheid en beleefdheid worden genoemd.

Nette belastingbetaler

Andere voorbeelden zijn de overtuiging dat het betalen van belasting nobel is. Niemand zou ze betalen als dat niet nodig was. Niemand betaalt een euro meer dan van hem wordt geëist onder dreiging van gevangenisstraf. En toch hoor je in de hele cultuur mensen spreken over de ‘netheid’ van het betalen van belastingen.

Belastingbetaler is een titel die politici gebruiken om de legitimiteit van politieke argumenten te versterken. Cultuur leert dat goede mensen degenen zijn die zich laten afpersen en beheersen zonder na te denken.

Gehoorzaamheid aan willekeurig recht onder de rechtsstaat wordt karakter genoemd. Hoe destructiever ‘een wet’ is voor de mensheid, des te meer lof zal de cultuur geven aan hen die haar gehoorzamen.

Grofheid van taal en schelden

Grofheid van taal is het schandelijk spreken van woorden of concepten buiten de gepastheid van de cultuur. Hoewel er niets kwaads in een woord zit en talen elke dag opnieuw worden uitgevonden en gevormd. Wil de cultuur ons doen geloven dat woorden die we gebruiken kwaadaardig zijn. Dat in die woorden de plek is waar het kwaad leeft. In plaats van het feit dat deze leeft in de verplettering van de menselijke geest.

Het is ridicuul om woorden kwaadaardig te noemen, op z’n minst. Woorden zijn neutraal. Woorden krijgen pas betekenis door mensen en voor mensen. Spraak is een natuurlijk gegeven recht van de mens. Elke vorm van dwang die spraak inperkt van een mens wereldwijd is immoreel onrechtmatig geweld.

Schelden is het middels spraak uiten op een grove manier. In het Nederlands is het gebruikelijk om te schelden met dodelijke ziektes. Kanker, tering en tieves zijn daar voorbeelden van. Nederlands is daarin uniek in de wereld. De uitdrukking, ‘kankerdomme politieagent’, is naast dat het een pleonasme is, ook onder schelden te scharen. Bovendien, de uitdrukking, ‘kankerlekkere politieagent’, is naast dat het onwaarschijnlijk is, ook onder schelden te scharen. Kanker is daarmee als bijwoord en bijvoeglijk naamwoord zowel te gebruiken ter ondersteuning van een positieve, alsook negatieve oordeels-uiting.

Zweren is een eed van handelen. Bedreigen is een belofte van agressief handelen. Alle vormen van spraak zijn, en zullen altijd, behoren tot een natuurlijke menselijk recht. ‘Praatjes vullen geen gaatjes.’

Elke keer dat je een element van spraak vindt dat cultureel onaanvaardbaar is om te spreken, zul je een zondebok vinden. Het specifieke geval is niet relevant. Cultuur creëert altijd fatsoen om tirannie te verbergen.

Het principe van beledigen

Om jezelf te bevrijden van de slavernij van spraakbeheersing, moet je het principe van (persoonlijke) beledigen begrijpen. Als je beledigd bent door een woord of een zin, dan heb je voor jezelf gekozen voor woede en pijn. Cultuur wil je doen geloven dat het je is opgedrongen. Dat is niet waar.

Cultuur wil je doen geloven dat het kwaad wordt gevonden in de bespreking van ideeën. Of in het doorgeven van opzettelijke of onopzettelijke beledigingen. Het zou je doen geloven dat bepaalde woorden of toespelingen de plaats zijn waar het kwaad in de samenleving te vinden is. Als het kwaad van spraak de vijand kan maken, kan het je overtuigen om toe te geven aan z’n controle. Dit is het ontwerp en het doel van cultuur.

Hoewel mensen zich altijd volkomen gerechtvaardigd voelen om aanstoot te nemen aan spraak, is het niettemin hun volledige keuze. Ze hebben de vrijheid om alles te voelen wat ze willen wanneer ze de geest van een andere persoon horen. Maar de oplossing die cultuur biedt, is om spraak te dwingen. Tot een manier die bevorderlijk is voor de smaak van de cultuur. Als je eenmaal gelooft dat de controle van spraak gerechtvaardigd is. Dan zul je je niet afvragen waarom het ongepast is om ‘autoriteit’ in twijfel te trekken.

Onthulling van diepste maatschappelijke taboes

Taboe heeft een etymologie vanuit het Tonga, de Polynesische taal, en betekent heilig, onrein of vervloekt. Deze woorden zullen in mijn denkbeeldige lijst van uitingen middels spraak niet bestaan.

In mijn voorlopige onderzoeken binnen de sociologie, de wetenschap, de occult en de politiek-filosofie, stuit ik dikwijls op merkwaardige fenomenen en (onbesproken) taboe’s.

Wanneer men daadwerkelijk maatschappelijke problemen wilt oplossen. Dan zou men op de hoogte willen zijn van (maatschappelijk culturele) taboes. En zou men deze taboes willen begrijpen en bespreken. Daarom voel ik mij geroepen om je mijn (voorlopige) lijst van taboes mee te geven.

Rassenleer

Onderscheid maken tussen groepen mensen, op basis van erfelijke en lichamelijke overeenkomsten, zoals ras, etniciteit, afkomst en huidskleur.

De term rassenleer is in de schoolboeken, onder toezicht van UNESCO (UN Education Scientific Cultural Organisation), aangepast naar populatie. In de meeste woordenboeken in Europa is ras niet meer hoofdzakelijk gedefinieerd als doelend op mensen. Ook planten en dieren zijn inbegrepen in de definitie voor ras.

Racisme

Hiërarchisch indelen op basis van raciale eigenschappen, waardoor groepen ontstaan die een groep ondergeschikt zijn. Bij mensen onderling is racisme gedefinieerd middels een inherent negatieve connotatie. Hoewel discriminatie (onderscheid maken) op basis van etniciteit ofwel ras, niet per definitie negatief is.

Kan onderscheid maken en verschillen tussen populaties mensen aanduiden, Kan onderzoek niet ontzettend interessant en positief zijn? Een waardeoordeel vellen tussen populaties van volkeren met verschillende achtergronden, tradities, beschikbaarheid van technologie, karaktereigenschappen en geschiedenis, zijn mijn inziens überhaupt niet objectief. ‘Appels met peren vergelijken.’

Echter zijn er verschillen daar, om te ontdekken. Wanneer een mens voor het eerst een appelboom vindt, en daarna pas peren. Dan doet het niets af aan de waarde van de perenboom en diens fruit. De verschillen echter ontkennen, getuigt niet van intellectuele eerlijkheid.

Klimaat

Het klimaat is een begrip dat tegenwoordig hand in hand gaat met nationale economieën van het grootste gedeelte van ‘democratisch’ Europa.

Op school, bij frans, leerde ik: fietsen is beter voor het klimaat dan met het openbaar vervoer gaan. Bij biologie leerde ik over zure regen. Regen dat een ernstige bedreiging voor flora en fauna vormt. Daarnaast leerde ik bij scheikunde over het gat in de ozonlaag. De beschermlaag om de aarde die voorwaardelijk is voor het leven op aarde. Ik ontdekte het bestaan van linkse politieke partijen gelukkig rond diezelfde tijd. En snapte niet waarom je ooit niet ‘links’ zou stemmen, als dan niet uit puur egoïstische beweegredenen.

Later, na enig onderzoek in de verschillende thema’s, kon ik de geschetste bedreigingen voor de aarde in perspectief plaatsen. De sociaal maatschappelijk ideologie die mensen als boosdoeners en destructief tracht te schetsen, vanuit geopolitieke belangen, daagde bij mij langzaam. Het scheiden van de begrippen ‘de mensheid’ en ‘de natuur‘. Zoals bij nature versus nurture. Of de mens zien als onbetwiste veroveraar, oftewel conquerer van de natuur. Dit zijn spannende en stimulerende sociaal-maatschappelijke discussie-onderwerpen.

Dikwijls vormen zich goede doelen, uit mensen van elke leeftijd en diverse hoeken van de maatschappij. Het kan daarom erg verbindend en motiverend werken voor het gevoel van individueel maatschappelijk nut en een feeling of importance. Benoemenswaardig zijn de grote, internationaal opererende NGO’s (non-governmental organisations), die op grote geopolitieke ondersteuning kunnen rekenen. Dikwijls door het ostentatief lobbyen en zich onbeschaamd te mengen in de realpolitik van de multinationals en nationale overheden.

Evolutie-theorie

De darwinistische theorie van evolutie die volgens het wetenschappelijk establishment de oorsprong van mensen verklaart. Die wetenschap heeft echter niet de missing link kunnen vullen tussen apen en homo sapiens (sapiens). ‘Praatjes vullen geen gaatjes.’

Ook kan de evolutietheorie geen overtuigende verklaring bieden voor het verschil in de rassen en in huidskleur.

Kaukasische (blank of wit), Negroïde (neger of zwart), Mongoloide (Aziatisch of geel), Australoïde (aboriginals of rood). De temperatuur en de invloed van de zon op verschillende continenten bieden hiervoor tevens geen consistente verklaring.

australoïde ras, australische aboriginals rassenleer
Australische aboriginals (rode mensen)

Darwin stelde dikwijls op z’n sterfbed dat zijn evolutie-theorie niet klopte. The survival of the fittest, blijkt een louter dierlijke dynamiek te zijn. Ook hiërarchie en recht van de sterksten, blijkt niet op mensen van toepassing te zijn. Darwin was trouwens een alchemist. Een sub-vakgebied van vele occultisten van die tijd. Uit zijn werk, begrijp ik in ieder geval dat hij op de hoogte was van het bestaan van de lex naturalis. Oftewel, objectieve moraliteit.

Objectieve moraliteit bestaat en kan door mensen begrepen worden, middels de vaardigheid van het toepassen van een geweten. Dierlijke tendensen onder groepen mensen zijn af te schrijven als louter sektarische/dogmatische rituelen. Rituelen vaak verzegeld door hersenschimmen van een charismatische religieuze orde. De daadwerkelijke antwoorden bevinden zich ogenschijnlijk in het spectrum van de spirituele filosofie.

Jodendom als etnische religie

Jodendom is een etnocentrische religie (gebaseerd op ras/herkomst). Het Jodendom heb ik altijd beschouwd als een monotheïstische religie, zoals het christendom of de islam. Echter is het Jodendom voornamelijk etnocentrisch georiënteerd. Rassenmenging is een groot taboe onder (etnische) Joden.

Ras-identificatie is een groot thema van zowel niet praktiserende Joden, als gematigde Joden, tot aan orthodoxe Joden. Voor groeps-identificatie maakt het niet uit of het feitelijk zo is. Dit feit leerde ik niet in de schoolboeken op het Gymnasium. Waar ik dikwijls met Joodse vrienden in de klas heb gezeten.

De rassenleer is bij Joden vergevorderd en van veel onderzoek voorzien. Iets waar andere rassen dikwijls van zouden kunnen leren. Een ding is vrijwel zeker, de volkeren die zich in de eerste plaats etnografisch als Joods identificeren, zullen de komende decennia aanzienlijk groeien. En zij zullen een belangrijke rol spelen in de verdere verloop van dit aards avontuur.

Reden voor Jodenvervolging

Wat is de verklaring of reden dat Joden als zondebok in de geschiedenis voorkomen? Dat Joden aan het kortste eind trekken, heb ik maar al te goed met de paplepel meegekregen.

Daarnaast heb ik op school geleerd over de verschillende periodes van Jodenvervolging. Zowel in de tijd van Babylon, Alexander de Grote, als de Romeinse tijd, tot aan de kruistochten naar Jeruzalem en de Napoleontische oorlogen en Wereldoorlogen. Echter kon geen van mijn leraren, ofwel schoolboeken, een rationele verklaring geven. Voor de overrepresentatie van Joden bij vervolgingen en ketterij jachtpartijen in vergelijking met andere volkeren.

Dus ging ik op onderzoek uit.

Dikwijls zijn Joden prominente spelers geweest bij de opkomst van verschillende revoluties en val van grote rijken.

Napoleon achtte een Jood schuldig, totdat onschuld bewezen is. Alexander de Grote wordt geprezen in islamitische landen voor zijn openlijke antisemitische houding en het doorbreken van Joodse machtsblokken in het Midden-Oosten in de hellenistische periode. Romeinse keizer Nero vermoordde zijn derde, dikwijls zwangere vrouw, toen hij erachter kwam dat zij Joods was. De originele tekst in het Latijn van die tijd, onthult dat het de Joden waren waarmee hij in conflict was. En niet de christenen, zoals ik bij Klassieke Culturele vorming op school leerde. Wat beweegt deze ogenschijnlijk fanatieke houding ten opzichte van ‘Joodse volkeren’?

De mogelijke verklaring kan ik niet aan het volledige Joodse volk toeschrijven. Antisemitisme komt voornamelijk vanwege de macht die enkele Joden naar zich toegetrokken hebben. Over- gerepresenteerd zijn in de top van alle vormen van staatsmacht en media in het Westen. En vanwege het superieuriteit en ras-denken die Joden ten alle tijden projecteren op anderen. Het is ook altijd een klein groepje die ’t verneukt voor de rest … ook is de meute nooit erg vergevingsgezind.

Echter wil de grote meerderheid zich ook niet ontdoen van hun Joodse etnografische identiteit. Hoewel een self-loathing of self-hating Jew een daadwerkelijk gangbaar begrip is. En vaker voorkomt dan men zou denken. Is een self-hating Jew een Jood die ontwaakt is uit de matrix van spinnenwebben en gruweldaden die zijn voorgangers, waarmee hij zich nog identificeert, op hun kerfstok hebben?

Vrijheid van meningsuiting

‘Vrijheid van meningsuiting’ is een groot goed van de democratie, waar politici dagelijks hun argumenten mee trachten te versterken. Echter staan er, zoals in dit artikel reeds beschreven, ontzettend veel restricties op spraak.

Zo kwam ik achter de mythe van de ‘vrijheid van meningsuiting’ door een politieagent voor nazi uit te maken. Hij bracht me naar het politiebureau Stadhuis. Daar escaleerde het al snel, een aantal jonge agenten rosten mij af omdat ik hen voor mongool uit had gemaakt. Vanwege aandringen op het dragen van een mondkapje voor de veiligheid.

Na de klappen bedankte ik hen vriendelijk met een diepe buiging. De groep politiemensen verbaasde zich over mijn kalmte en allure.

Ze wisten natuurlijk niet dat ik me mentaal voorbereid had op verkrachting. Waarover ik in het verleden vaak genoeg over ben gewaarschuwd door mijn naasten.

De definitie van vrijheid van meningsuiting

En fin, laat ik dit duidelijk stellen.

‘Vrijheid van meningsuiting’ is een absolute term. Het kan daarom niet zijn: ‘80% vrijheid van meningsuiting’. Er is ofwel sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’, ofwel er is geen sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’. Grenzen in spraak bestaan dus niet in een samenleving waar er sprake is van ‘vrijheid van meningsuiting’. Elke uitlating, vorm van spraak of mening is toelaatbaar in een samenleving die ‘vrijheid van meningsuiting’ als goed hanteert. Dus opruiing, bedreiging, (groepen)belediging, ridiculiseren van publieke figuren, koningen of ‘goden’ en oproepen tot geweld vallen daar ook onder. Anders is er simpelweg geen sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’.

Holocaust

Iemand die in de holocaust gelooft, zoals in de schoolbanken en schoolexcursies wordt gepresenteerd, is een vurige complotdenker.

Iemand die twijfelt aan de holocaust, zoals deze wordt gepresenteerd, is een gevaarlijke radicaal rechts extremist. Ofwel is een antisemiet of white nationalist. Het ziet ernaar uit dat er geen ander sociaal maatschappelijk thema zo polariseert als de holocaust-cultuur.

Later leer ik dat het woord holocaust is ontleend uit de Joodse religieuze geschriften. Het Hebreeuwse woord olah, dat vrij vertaald kan worden als ‘brandoffer’ of ‘geconsumeerd door vlammen’. Nog veel later, na intensief onderzoek, begreep ik de holocaust in perspectief te plaatsen. Door de concentratiekampen te bezoeken en gedetailleerde documentatie ervan te bestuderen. Er is bijna geen thema zo belangrijk voor Joods, etnocentrische groep-identificatie als de Holocaust.

Het is een politieke beweging, die niet bedoeld is om te leren van het verleden, maar vooral bedoeld is om immoreel geopolitiek beleid te rationaliseren en continueren.

Het is een culturele beweging, die niet bedoeld is om te leren van het verleden, maar vooral bedoeld is om het tegenwoordige sociaal-maatschappelijk debat te gijzelen en domineren.

Cultuur is gecreëerd, om (perceptuele) controle-structuren te beschermen. Cultuur is de handhaver van ‘autoriteit’. Het verdraait principes om het bestaan van ‘autoriteit’ te verdedigen. Cultuur moet je ervan overtuigen dat het niet verkeerd is wanneer ‘een wet’ jouw waarde misbruikt. Wanneer het die waarde opslurpt, verteert en uiteindelijk verkankert. En je vrijheid vernietigt. Cultuur overtuigt mensen hiervan door perversie van het begrip van moraliteit.

brainwashing, cultuur, dark occultisme, einstein, magicians, mind control, occult, politiek, social engineering, wetenschap

De dictatorschap van de natuurwetenschap van de staat, occulte wiskunde, prostituerende wetenschappers en de validiteit en betrouwbaarheid van gedachte experimenten

Posted on by admin

Het Engelse woord ‘physics’, ofwel natuurkunde of fysica, is afgeleid van het Griekse woord ‘physis’ voor natuur. De wortels van de natuurkunde liggen in de eerste periode van de Griekse filosofie in de zesde eeuw voor Christus, waar wetenschap, filosofie en religie niet gescheiden waren. Het doel van de natuurwetenschap is om de essentiële aard van alle dingen te ontdekken. Want het ligt aan de basis van de hele natuurwetenschap.

Echter is geloof geen geldig cognitief onderdeel van het proces van rationele redenering. Wanneer iets als zodanig wordt aanvaard, ontaardt het proces van rationele argumentatie in een wedstrijd van gemoederen. Elk idee, hoe absurd of slecht ook, kan met succes worden verdedigd. Dit kan als degenen die het verdedigen op de één of andere manier het gevoel hebben dat het juist is.

In zo’n filosofische omgeving worden ideeën niet geaccepteerd op basis van hoe logisch ze zijn, maar veeleer op basis van hoeveel ‘gevoel’ hun voorstanders lijken te hebben. Helaas is de acceptatie van ideeën op deze basis de dominante epistemologische trend in de wereld. Epistemologisch betekent simpel gezegd: de leer van de kennis.

Wiskunde als discipline

Als een herkenbare discipline wordt wiskunde het eerst gevonden bij de oude Egyptenaren en de Sumeriërs. In feite hadden de Egyptenaren waarschijnlijk al in 2900 voor christus, toen de piramide van Giza werd gebouwd, aanzienlijke wiskundige kennis. Een handboek over wiskunde, bekend als de Ahmes papyrus, is geschreven omstreeks 1550 voor Christus. Deze laat zien dat de vroege Egyptenaren veel moeilijke rekenkundige problemen konden oplossen.

Sommige moderne historici geloven dat de Sumeriërs, die de voorlopers waren van de Babyloniërs, al in 3500 voor christus een rekensysteem hadden. De Sumeriërs en Babyloniërs pasten rekenkundige en elementaire meetkunde toe bij de studie van astronomische problemen en bij de bouw van grote irrigatie- en andere technische projecten.

De Griekse filosoof-wiskundige Thales wordt gewoonlijk beschouwd als de eerste die het belang inzag van het op een logische basis organiseren van wiskunde. Een dergelijke traditie werd in vroege tijden voortgezet en verder ontwikkeld door Pythagoras, Plato, Aristoteles, en vooral door de wiskundigen van de Alexandrijnse School. De beroemde Universiteit van Alexandrië, tussen 300 voor christus. En 500 na christus, had wiskundigen als Archimedes, Ptolemaeus, Heron, Pappus en Diophantus in hun staf.

Huidige staat van natuurwetenschap

Bij het leren over deze geschiedenis zullen mensen de huidige staat van de natuurwetenschap dikwijls als vergevorderd betrachten. Wellicht haalt men door de vergelijking er zelfs een zeker gevoel van (irrationele) trots uit. De huidige natuurwetenschap en zijn wiskundigen zijn in vergelijking met die tijd, achteruitgegaan. Hoewel technologische ontwikkelingen en toepassingen de schijn kunnen opwerpen van het tegendeel. Ik verklaar mezelf nader.

Een stelling is wetenschappelijk als deze door het wetenschappelijke establishment is gesanctioneerd. Een voorbeeld: als het wetenschappelijke establishment verordent dat ‘feeën bestaan’, dan zou dit inderdaad wetenschappelijk zijn.

Natuurwetenschap is niet de onafgebroken, cumulatieve verwerving van kennis die in schoolboeken werd geportretteerd. Het is eerder een eindeloze opeenvolging van lange vreedzame periodes die gewelddadig worden onderbroken door korte intellectuele revoluties. Een revolutie is zowel een destructieve als een creatieve gebeurtenis. Persoonlijkheden en politiek spelen een grote rol in de wetenschap.

Ontwikkeling van natuurwetenschap

De wetenschappers hebben de rol van prostituerende wetenschappers aangenomen. Wetenschappers kunnen de ‘echte wereld’ nooit volledig begrijpen, of zelfs in cruciale mate elkaar niet eens.

De opvatting van natuurwetenschap als een continu bouwproces in dit geval, zou onjuist zijn. Het paradigma kan alleen verschuiven door een revolutie waar inlichtingendiensten kennis delen en begrip verspreiden. Dat zou een verandering van de mate en wijze van invloed van inlichtingendiensten vergen. Of verandering van genoeg mensen in reactie op deze lange arm van invloed van inlichtingendiensten.

Door genoeg mensen het ‘woord’ te laten verspreiden. Zoals in, nauwkeurige en gemakkelijk te begrijpen praktische toepassing van kennis.

de wetenschapper en de tovenaar magie spel voor kinderen

Het publieke imago van de wetenschapper

Het publieke imago van de wetenschapper is deels voortgekomen uit ideeën over tovenaars. Hier was een indrukwekkend figuur, iedereen bekend vanaf de vroege kinderjaren, die teruggaat via oude tovenarij legendes tot prehistorische druïden.

In kinderfilms en -series spelen tovenaars en wetenschappers dikwijls prominent een rol. Deze rollen lijken inwisselbaar van elkaar te zijn.

De tovenaar en de wetenschapper zijn vaak moeilijk van elkaar te onderscheiden, merkte ik op. Het uiterlijk is ook vaak typerend. De wetenschapper of tovenaar is een magere oude man met grijs warrig opstaand haar en beschikt over krachtige technologie. Rick & Morty is een voorbeeld van zo’n serie, waarin de ‘gekke’ wetenschapper Rick een almachtig karakter heeft.

rick en morty nothing you do matters your existence is a lie

Toch lijkt het erop dat de meeste mensen een groot geloof in een ‘gekke’ wetenschapper kunnen hebben. En dikwijls de door de staat gefinancierde ‘wetenschap’ als volledig logisch zien en aan hebben genomen als een intelligente invalshoek . Het zou aan de andere kant, dikwijls door diezelfde mensen, als absurd statement klinken het geloof om een ‘gekke’ tovenaar onder hetzelfde niveau van intelligentie te betrachten.

Tactiek en mathematical magick

De belangrijkste tactiek die werd gebruikt om deze kunstmatige scheiding te creëren, was het uitgebreide gebruik van technisch jargon en complexe wiskunde. Dit opwerpen van steeds hogere barrières voor het begrip van wetenschappelijke zaken vormt een bedreiging voor een essentieel kenmerk van de wetenschap, haar openheid voor onderzoek en beoordeling van buitenaf.

Terugkomend op de ‘gekke’ tovenaar. Het gebruik van mathematical magick, ofwel wiskundige tovenarij, is een strategie van de cult leiders van de door de staat gefinancierde natuurwetenschap om een door hun uitgekozen persoon in het speelveld te verleiden met roem, erkenning en/of aanzien.

Het kan zijn dat de persoon er zelf bij betrokken is. Het kan ook zo zijn dat het doelwit het niet doorheeft maar denkt ‘plotseling’ in de schijnwerpers is komen te staan. De tools voor het uitvoeren van het magische ritueel wordt vaak middels een ‘toevallig’ opkomende nieuwe relatie doorgegeven.

De trivium voor het manifesteren van wiskundige tovenarij:

  1. Trimmen: het gladstrijken van onregelmatigheden om de gegevens er uiterst nauwkeurig en precies uit te laten zien.
  2. Koken: alleen die resultaten behouden die bij de theorie passen en andere weggooien.
  3. Smeden: het bedenken van sommige of alle onderzoeksgegevens die worden gerapporteerd, en zelfs het rapporteren van experimenten om die gegevens te verkrijgen die nooit zijn uitgevoerd.

Oneerlijke misleidingen zijn niet ongebruikelijk in de geschiedenis van de natuurkunde. Ze begonnen met Galileo Galilei, de man die de basis legde voor de moderne natuurkunde.

een depicitie van de tarot kaart voor de magiër of tovenaar
Een depictie van de Tarot kaart voor de magiër

De cult van de relativiteitstheorie

Het is ketterij om te beweren dat er bewijs is dat de lichtsnelheid in de ruimte niet constant is voor alle waarnemers, hoe snel ze ook bewegen, zoals voorspeld door de ‘heilige’ speciale relativiteitstheorie van prof. Albert Einstein uit 1905.

Ware natuurwetenschap is een methode om de natuur te bestuderen. Het is een reeks regels die voorkomen dat wetenschappers tegen elkaar of tegen zichzelf liegen. Hypothesen moeten kunnen worden getest en moeten worden herzien in het licht van tegenstrijdig bewijs. Al het bewijs moet worden overwogen en alle alternatieve hypothesen moeten worden onderzocht. De regels van goede wetenschap zijn niets meer dan de regels van goed denken, dat wil zeggen de regels van intellectuele eerlijkheid.

Tegenwoordig is de (mechanische) ether verbannen uit de wereld van de natuurwetenschap, en het woord ‘ether’ zelf, vanwege de ‘slechte’ connotatie, komt niet meer voor in leerboeken over natuurkunde. We praten in plaats daarvan ostentatief over het ‘vacuüm’, waarmee we aangeven dat we geen interesse hebben in het medium waarin golven zich voortplanten.

Het gedachte experiment

Misschien wel het vreemdste kenmerk van allemaal. En het meest ongelukkige voor de ontwikkeling van de natuurwetenschap. Dat is het gebruik van het zogenaamde gedachte experiment. De uitdrukking zelf is een contradictio in terminis, oftewel een interne tegenstrijdigheid. Aangezien een experiment een zoektocht is naar nieuwe kennis die niet kan worden bevestigd. Hoewel het kan worden voorspeld, door een proces van logisch denken.

Een gedachte experiment daarentegen kan geen nieuwe kennis opleveren. Als het een resultaat geeft dat in strijd is met de theoretische kennis en veronderstellingen waarop het is gebaseerd, moet er een fout zijn gemaakt. Sommige resultaten van de theorie zijn op deze manier verkregen en verschillen van de oorspronkelijke aannames.

De populariteit van het gedachte experiment

Veel van de door Einstein en anderen beschreven gedachte experimenten hebben betrekking op de vergelijking van verre klokken. Dergelijke vergelijkingen worden nu elke dag gemaakt in vele leerscholen over de hele wereld. De technieken zijn bekend. Het lijkt daarom redelijk om de gedachte experimenten in termen van deze technieken te beschouwen. Wanneer dit gedaan is, worden de fouten in de gedachte experimenten snel duidelijker.

De literatuur onthult soms een opmerkelijke vaagheid van uitdrukking, een gebrek aan een duidelijke verklaring van de aannames van de theorie, en zelfs een onvermogen om de basisideeën van fysieke metingen te waarderen. Dubbelzinnigheden zijn niet afwezig in Einsteins eigen artikelen, en verschillende schrijvers hebben, zelfs wanneer ze verschillende interpretaties van de theorie naar voren brengen, juist voor zover deze interpretaties allemaal aan Einstein kunnen worden toegeschreven.

E=mc2 en E=1/2mv2

Het samenvoegen van het verloop van de tijd en afstand of ruimte kunnen nu worden opgevat als de veranderingen die moeten worden aangebracht om de meetresultaten consistent te maken.

E=mc2/√1-v2/c2

Er is hier geen sprake van een natuurkundige theorie maar gewoon van een nieuw stelsel van eenheden. Waarin c constant is en ruimte en tijd geen constante eenheden hebben maar eenheden die variëren met v2/c2. V is snelheid, weergegeven in afstand en tijd. Ze zijn dus niet langer onafhankelijk, en ruimte en tijd zijn per definitie vermengd en niet als gevolg van een bijzondere eigenschap van de natuur. Als de relativiteitstheorie eenvoudigweg een nieuw systeem van eenheden is, dan kan ze consistent worden gemaakt. Maar dat dient geen enkel nuttig doel.

Einsteins artikelen

Een kritisch onderzoek van Einsteins artikelen onthult dat hij in de loop van gedachte experimenten impliciete aannames doet. Aannames die aanvullend zijn en in strijd zijn met zijn twee oorspronkelijke principes.

De aanvankelijke hypothesen van relativiteit en de constantheid van de lichtsnelheid leiden rechtstreeks tot lengtecontractie en tijddilatatie, eenvoudig als nieuwe meeteenheden. En op verschillende plaatsen ondersteunt Einstein deze opvatting door zijn waarnemers hun klokken te laten aanpassen.

Verdere aannames van Einstein

Vaker, en dit vormt de tweede reeks aannames, beschouwt hij de veranderingen als waargenomen effecten, zelfs als de eenheden niet opzettelijk zijn gewijzigd. Dit houdt in dat er een fysiek effect is, zelfs als het niet wordt begrepen of beschreven. De resultaten zijn symmetrisch voor waarnemers in relatieve beweging. En dat kan alleen een effect zijn in het proces van de overdracht van de signalen. De derde aanname is dat de klokken en afstanden daadwerkelijk veranderen. In dit geval kan de relativiteitstheorie niet langer standhouden.

Analyse en conclusie

De eerste benadering, waarbij de meeteenheden worden gewijzigd, is geen natuurkundige theorie, en de kwestie van experimenteel bewijs doet zich niet voor.

Er is geen bewijs voor de tweede benadering omdat er nooit een symmetrisch experiment is uitgevoerd. Er is geen direct experimenteel bewijs voor de derde verklaring van de theorie omdat er geen experimenten zijn gedaan in een traagheidssysteem. Dit is een referentiesysteem uit de natuurwetenschap, van het Latijnse woord traagheid, wanneer elk krachtvrij lichaam in rust blijft ten opzichte van dit referentiesysteem of uniform (niet-versneld) en in een rechte lijn beweegt.

En er zijn experimentele resultaten die het idee van een waargenomen tijdsvertraging ondersteunen, maar er zijn altijd versnellingen in het spel, en er zijn aanwijzingen dat deze verantwoordelijk zijn voor de waargenomen effecten.

Gebrek onder prostituerende wetenschappers

Dit gebrek aan begrip van de relativiteitstheorie is niet ongewoon onder natuurkundigen, wiskundigen en astronomen. Toch zullen de meesten van hen beweren dat ze erin geloven. Zelfs de wetenschappers die bereid zijn toe te geven dat ze de theorie volledig begrijpen, hebben ernstige gaten in hun kennis ervan. Het zijn, zoals eerder genoemd, prostituerende wetenschappers. Die in dienst staan van de occulte macht van de natuurwetenschap van de staat.

Einstein geloofde overigens dat er een zee van ether bestaat, maar hij geloofde ook dat het niet door experimenten kan worden gedetecteerd. Met andere woorden, hij gelooft dat het onzichtbaar is.

Hans Christian Ansdersen ‘de nieuwe kleren van de keizer’

De situatie in de huidige natuurwetenschap lijkt veel op het verhaal van Hans Christian Andersen van ‘De nieuwe kleren van de keizer’, waarin Einstein de rol van de keizer speelt. Het verhaal gaat dat de keizer, die zo geobsedeerd was door mooie kleding dat hij om niets anders gaf, twee oplichters hem een pak van stof liet verkopen dat onzichtbaar zou zijn voor iedereen die ‘niet geschikt was voor zijn ambt of onvergeeflijk dom’ was. Het bleek dat niemand het pak kon zien, niet de keizer, niet zijn onderdanen, niet de burgers van de stad die langs de straat stonden om hem te zien pronken met zijn nieuwe pak. Toch durfde niemand het toe te geven totdat een klein kind uitriep: ‘Maar hij heeft niets aan!’

Dus nu ontdekken we dat de legende van Albert Einstein als ’s werelds grootste wetenschapper was gebaseerd op de wiskundige tovenarij van trimmen,smeden en koken. En op z’n best gezegd een naaktheid van zulke ridicule tegenstrijdigheden bevat, dat slechts een kind je erop kan wijzen.

anarchie, brainwashing, cultuur, hersenen, mind control, politiek, religie, social engineering, vrijheid

Massahysterie en de normalisering van mass psychogenic illness (MPI),de verkrachting van de menselijke geest en de betekenis van totalitarisme

Posted on by admin

Elke cultuur institutionaliseert bepaalde vormen van gedrag om bepaalde vormen van denken en handelen aan te moedigen. Om zo het karakter van haar burgers of populatie van mensen te vormen.

Zo geloofden de indianen-stam Pueblo dat één verkeerde gedachte van een stamgenoot altijd effect heeft op alle leden. Een enkele gedachte kan het kosmische evenwicht verstoren door een slecht gevoel jegens één van zijn medemensen. De morele code van het dorp is groepsgericht. Het individu dat de code overtreedt, brengt het (spirituele) welzijn van allen in gevaar. Een verloren oogst of plotseling extreme droogte is daarom ook nooit toeval.

Massa psychose vorming

In de Pueblo stam houden dorpsleden elkaar direct in de gaten en bespioneren zij elkaar om de schuldige of ’tovenaar’ te ontdekken. Roddels en beschuldigingen van tovenarij zijn wijdverbreid, en de Pueblo-indiaan is voortdurend op zoek in zijn eigen geweten naar schadelijke gedachten en houdingen.

Dergelijke vormen van ‘sluipend collectivisme’ en participatie zien we in elke groepsformatie waar tolerantie voor non-conformisme ophoudt te bestaan. Overal waar dogmatische partijdigheid domineert, wordt de geest gedwongen. We kunnen dergelijke oprukkende tendensen zelfs ontdekken in sommige wetenschappelijke kringen waar een te grote nadruk wordt gelegd op groepsonderzoek, teamwerk, lidmaatschapskaarten en minachting voor individuele meningen.

Mass psychogenic illness (MPI), in het Nederlandsmassahysterie genoemd, is het gevolg.

Massahysterie betekenis

Nieuwsgierig naar de unieke gevallen van massahysterie in de geschiedenis kom ik al snel op de wikipedia van massahysterie uit. Ook zoek ik de betekenis van massahysterie op. Zo stuit ik op de betekenis van massa psychogene stoornis:

Massa psychogene stoornis (MPI), ook wel epidemische hysterie of massale sociogene ziekte genoemd, is een maatschappelijk en sociologisch fenomeen. Het betreft een verschijnsel waarbij er (schijnbare) ziektesymptomen door een populatie worden verspreid. Echter zijn voor deze verspreidingen van symptomen geen infectieus agens aan te wijzen.

Het is de snelle verspreiding van ziekteverschijnselen die leden van een samenhangende groep treffen. Afkomstig van een verstoring van het zenuwstelsel die gepaard gaat met opwinding, verlies of functieverandering. Waarbij lichamelijke klachten die onbewust worden vertoond geen overeenkomstige organische etiologie hebben.

Etiologie is een duur woord om (medische) oorzaken te duiden.

Een beetje sociale gedragswetenschapper anno 2022 weet af van dit fenomeen.

Ook weet een sociaal wetenschapper dat massahysterie vrij frequent voorkwam in de geschiedenis. Met de nadruk in Europa in de Middeleeuwen. Maar ook over de hele wereld, lijkt mij. Van heksenjachten, tot epileptische aanstekende nonnen, tot paniek roddelaars die fictieve bedreigingen over opkomende legers verspreidden. Dit zijn enkele voorbeelden van gebeurtenissen die de betekenis van massahysterie dragen in de geschiedenis.

Bovengenoemde fenomenen zou door menig persoon in de 21e eeuw als zelfverklarend ridicuul genoemd worden.

Echter, hoe komt dan dat diezelfde gemiddelde persoon anno 21e eeuw vatbaarder lijkt te zijn geworden voor een méér allomvattende massa psychochene stoornis?

Mechanisatie van de geest

Het is vaak verontrustend om te zien hoe zelfs intelligente mensen zelf geen helder denkend verstand hebben. Het patroon van de geest, of het nu gaat om conformiteit en meegaandheid of anderszins, wordt vrij vroeg in het leven bepaald.

Het is buitengewoon moeilijk om te ontsnappen aan de mechanisch herhaalde suggesties van het dagelijks leven. Zelfs als onze kritische geest hen afwijst, verleiden de suggesties ons om te doen waarvan ons intellect ons kan vertellen dat het dom is.

massahysterie televisie mensen massamedia hypnose mind control

De mechanisering van het moderne leven heeft de mens er al toe gebracht om passiever te worden. En om zich aan te passen aan kant-en-klare conformiteit.

Niet langer denkt de gemiddelde mens in persoonlijke waarden vanuit zijn eigen geweten en ethische evaluaties. Maar hij denkt steeds meer in de waarden die hem door de massamedia worden gebracht. Krantenkoppen in de ochtendkrant geven hem zijn tijdelijke politieke kijk, de radio blaast suggesties in zijn oren, televisie houdt hem in voortdurende ontzag en passieve fixatie. Bewust kan hij protesteren tegen deze anonieme stemmen, maar desalniettemin sluipen hun suggesties door in zijn systeem.

Wil van het volk

Wat we de wil van het volk noemen, of de wil van de massa, leren we pas kennen nadat een dergelijke collectieve actie in gang is gezet. Nadat de wil van het volk is uitgesproken. Hetzij bij verkiezingsuitslagen of maatschappelijke peilingen, hetzij in woede of anarchie. Dit benadrukt nogmaals hoe belangrijk het is wie de instrumenten en machines van de publieke opinie aansturen.

De doelstellingen van de heersers van ons fictieve land zijn eenvoudig geformuleerd: despotisme. Wat is de betekenis van despotisme?

Despotisme is de totale overheersing van mens en mensheid. En de ‘zogenaamde eenheid’ van de hele wereld onder één dictatoriaal gezag. Op het eerste gezicht lijkt het idee van eenheid iets wenselijks, logisch en zelfs aantrekkelijk. Het idee van een broeders en zusters eenheid van naties onder een centraal machtig agentschap. Als de wereld één is, lijkt het alsof er geen oorlog meer is. De spanningen waarmee we worden geconfronteerd zullen worden geëlimineerd. De aarde zal een paradijs worden.

De wereld van spirituele martelkamertjes

Maar de vereenvoudigde opvatting van een universele dictatuur is onjuist en weerspiegelt het gevaar dat inherent is aan het doel van totalitarisme. Namelijk de spirituele martelkamer die het totalitarisme over de hele aarde ontwikkelt.

Alle mensen zijn anders. En hét is het verschil tussen mensen dat de grootsheid, de verscheidenheid en de creatieve inspiraties van het leven creëeren. Evenals de spanningen van het sociale verkeer.

Totalitarisme is een politiek systeem waarbij de gehele maatschappij ondergeschikt wordt gemaakt aan het staatsidee en de politiek de gehele samenleving tot in de diepste geledingen doordringt.

De totalitaire opvatting van egalisatie kan alleen worden gerealiseerd in de dood.

Wanneer de chemische en fysieke wetten die ons allemaal regeren het volledig overnemen. De dood is inderdaad de grote gelijkmaker.

Overgave aan ‘the zeitgeist’

In ons tijdperk van te veel geluiden en veel frustraties hebben veel ‘vrije’ geesten de strijd om fatsoen en individualiteit opgegeven. Ze geven zich over aan ’the zeitgeist’ oftewel de ’tijdgeest’, vaak onbewust. De publieke opinie vormt elke dag onze kritische gedachten. Onbewust kunnen we eigenwijze robots worden. De langzame dwang van hypocrisie. Van tradities in onze cultuur die een gelijktrekkend effect hebben. We snakken naar spanning, huiveringwekkende verhalen, sensatie.

Dus zoeken we naar situaties die oppervlakkige angst creëren om innerlijke angsten te verdoezelen. We ontsnappen graag in het irrationele omdat we een hekel hebben aan de uitdaging van zelfstudie en zelfdenken. Onze vrije tijd wordt steeds meer in beslag genomen door geautomatiseerde activiteiten waar wij zelf geen deel van uitmaken. Het luisteren naar ingeluisterde woorden en het kijken naar televisieschermen. We haasten ons met auto’s en gaan slapen met een slaappil. Dit levenspatroon kan op zijn beurt de weg openen voor hernieuwde sluipaanvallen op onze geest. Onze verveling kan elke verleidelijke suggestie verwelkomen.

Psychologische operaties (pysop’s)

Het beeld van de mens over de aard van de mens is niet alleen een zaak van objectief onderzoek. Het is en is altijd een belangrijk instrument van sociale en politieke controle geweest. Een AIVD of menig ander intelligence bureau voert hun agenda vrijwel altijd uit door middel van psyop’s.

Defense Department psychological operations occult logo persuade change influence informatie oorlog psychologische oorlogsvoering
Psyop Department (psychologische oorlogsvoering)

Elke menselijke communicatie kan ofwel een verslag zijn van duidelijke feiten of een poging om dingen en situaties te suggereren zoals ze niet bestaan. Een dergelijke verdraaiing van feiten raakt de kern van menselijke communicatie. De verbale strijd tegen het waarheidsbegrip van de mens en tegen zijn geest lijkt onophoudelijk. Als ik bijvoorbeeld toekomstige vijanden angst en terreur en de suggestie van een naderende nederlaag kan wekken, zelfs voordat ze bereid zijn te vechten, is mijn strijd al half gewonnen. Verder hou ik me aan een aantal principes.

Blijf bij bewezen methoden

De strategie van de mens om een ​​angstaanjagend masker en een luide stem te gebruiken om leugens te uiten om vriend en vijand te manipuleren, is zo oud als de mensheid. Primitieve mensen gebruikten angstaanjagende maskers, magische fascinatie of zelfbedrog. Net zoals we luide woorden gebruiken om anderen of onszelf te overtuigen. Zij gebruikten hun magische verf en wij onze ideologieën.

We leven in een tijd van advertenties, propaganda en publiciteit. Maar alleen onder dictatoriale en totalitaire regimes zijn dergelijke menselijke gewoontes als paddenstoelen uit de grond geschoten tot een systematische psychologische aanval op de mensheid.

Creativiteit en originaliteit is duidelijk niet de gewoonte van de totalitair. Deze innerlijke ‘fout’ verhult zich door resultaten van de generaties lang gebruikte bewezen ‘methoden’. Empirisch bewijs van de geschiktheid en waardigheid van de mentaliteit van de totalitairen. Het is niet nodig om een ​​winnende strategie te veranderen, toch?

Zorg voor apathie en onverschilligheid

Het voortdurend binnendringen in onze geest van de hamerende geluiden van argumenten en propaganda kan tot twee soorten reacties leiden. Tot een ‘het kan me niet schelen-reactie’, of het leidt tot een sterker verlangen om te studeren en te begrijpen. Helaas is de eerste reactie de meest populaire. De vlucht uit studie en bewustzijn komt veel te vaak voor in een wereld die te veel verwarrende beelden naar het individu gooit. Verwarring kan leiden tot apathie en onverschilligheid.

Echter, we kunnen ons niet bewust genoeg zijn over de voortdurende dwang op onze zintuigen en geest. En we kunnen ons niet bewust genoeg zijn van de voortdurende suggestieve aanvallen. Suggestieve aanvallen die door de intellectuele barrières van inzicht kunnen gaan. Herhaling en Pavloviaanse conditionering putten het individu uit en kunnen hem uiteindelijk verleiden tot het accepteren van een waarheid die hij zelf aanvankelijk tartte en minachtte.

Spreek tot schuldgevoel

De totalitairen zijn erg ingenieus in het opwekken van latente schuld in ons. Door keer op keer te herhalen hoe crimineel de westerse wereld heeft gehandeld jegens onschuldige en vreedzame mensen. Ze zouden willen dat de hele westerse wereld in een hypnotische slaap zou vallen onder de illusie van vreedzaam samenleven.

In een meer verfijnde strategie willen ze dat we al onze loyaliteitsbanden met het verleden verbreken, weg van familieleden en ouders. Hoe meer je hen en andere zogenaamde achterhaalde concepten hebt verlaten, hoe beter je zult samenwerken met degenen die mentaal bezit van je willen nemen. Elke politieke strategie die erop gericht is angst en achterdocht op te wekken, heeft de neiging het onzekere individu te isoleren totdat hij zich overgeeft aan die krachten die hem sterker lijken dan zijn vroegere vrienden.

De motivatie voor de totalitaire mindset

De totalitairen koesteren de illusie dat iedereen deel uitmaakt van de regering. Iedereen is een kiezer. Niemand kan een niet-kiezer of anti-kiezer zijn. Zijn innerlijke voor- en nadelen en twijfels zijn geen privéproblemen meer van het individu zelf. Z’n gedachten behoren tot de staat, de dictator, de heersende kring, de partij. Zijn innerlijke gedachten moeten worden beheerst. Alleen de machthebbers weten wat er werkelijk achter het nationale beleid schuilgaat. Het is een ascetische, koude, mechanische kracht.

Opgeven van de ‘zelf’

De mens heeft geen individueel ego meer, geen persoonlijkheid, geen zelf. Er is een gelijktreksysteem aan het werk en alles boven het gemeenschappelijke niveau wordt vertrapt en neergeslagen. Deze mannen zijn, net als alle andere mannen, uniek in hun mentale structuur. En zodoende kunnen we geen algemene psychiatrische diagnose stellen van de geestesziekte die hun gedrag motiveert.

Maar we kunnen enkele generalisaties maken die ons zullen helpen om enig begrip van de totalitaire leider te krijgen. Het is duidelijk dat de totalitaire dictator lijdt aan een overweldigende behoefte om andere mensen te beheersen. En de behoefte om onbeperkte macht uit te oefenen. En dit is op zichzelf een psychologische afwijking, vaak geworteld in diepgewortelde gevoelens van angst, vernedering en minderwaardigheid. Al dan niet uit de jeugd, met haar wortels genesteld in een stam van ouderlijke verlatingsangst.

Onopgeloste ouderlijke verlatingsangst

Onopgeloste ouderlijke verlatingsangst is vaak de reden dat mensen op zoek gaan naar een vervanging van deze verlatingsangst bij maatschappelijke instituties.

Moederlijke verlatingsangst zal ervoor zorgen dat het kind een gevoel van gebrek aan zorg en aandacht ontwikkelt. Daarop zal het kind, ook op latere leeftijd, op zoek gaan naar een vervanging van deze behoeftes bij een instituut. Dit leidt tot een valse overtuiging dat de maatschappelijke organisaties zorgen voor hen, hen belangrijk vinden en de beste intenties met hen hebben’’.

Vaderlijke verlatingsangst zal ervoor zorgen dat het kind een gevoel van gebrek aan bescherming, richting en discipline ontwikkelt. Daarop zal het kind, ook als deze ouder is, op zoek gaan naar een vervanging van deze behoeftes bij een maatschappelijke organisatie. Dit leidt tot een valse overtuiging dat de maatschappelijke organisaties hen beschermen, hen veilig stellen en dat het leven zonder hen een chaos zou worden.

Moord op het innerlijke kind

De totalitaire leider verwerpt de opvatting van twijfel, van innerlijke tegenstrijdigheden, van de aangeboren ambivalentie van de mens. Hij ontkent het psychologische feit dat de mens tot rijpheid groeit door te tasten, door vallen en opstaan, door het samenspel van tegenstrijdige gevoelens. Omdat hij zichzelf niet zal toestaan te tasten, te leren met vallen en opstaan, kan de dictator nooit een volwassen persoon worden. Maar of hij ze nu erkent of niet. Hij heeft interne conflicten. Hij lijdt ergens aan interne verwarring.

De sterren van het totalitaire spel

De gewone politieke (mini)ster wordt zo afhankelijk en gehoorzaam als een kind. In ruil voor het opgeven van zijn individualiteit krijgt hij een bijzondere voldoening. Voldoening door het gevoel erbij te horen en beschermd te worden. En voldoening door het gevoel van opluchting over het verliezen van zijn persoonlijke grenzen en verantwoordelijkheden. En de extase van het opgaan in en opgaan in wilde, ongecontroleerde collectieve gevoelens. Plus de veiligheid van anoniem zijn. Door slechts een radertje in het wiel van de almachtige staat te zijn.

De ideologieën die ze uitdragen zijn geen echte doelen. Het zijn de cynische middelen waarmee deze personen een persoonlijk gevoel van waarde en status hopen te verwerven. Subtiele innerlijke leugens verleiden hen om van kwaad tot erger te gaan.

Defensief zelfbedrog, gearresteerd inzicht, ontwijking van emotionele identificatie met anderen, degradatie van empathie. De geest heeft vele verdedigingsmechanismen waarmee het geweten kan worden verblind. Het gevoel van belang dat de mens aan zichzelf kan hechten, kan hem helpen om pathologische angsten en gevoelens van onwaardigheid te compenseren.

Oneindige persoonlijkheden van de mens

In het leven zijn we allemaal anders. Ons lichaam en onze geest staan op verschillende manieren in wisselwerking met elkaar en met de buitenwereld. De persoonlijkheid van elke man is uniek.

Het is waar dat we allemaal bepaalde fundamentele menselijke eigenschappen delen met alle andere leden van het menselijk ras. Maar de verschillen in persoonlijkheid zijn ook zo talrijk en zo gevarieerd dat er geen twee mannen waar ook ter wereld of ooit in de hele menselijke geschiedenis kunnen worden gezegd precies hetzelfde zijn. Deze uniciteit geldt evenzeer voor de burger van een totalitair systeem als voor een ieder ander. Als mens is hij niet alleen anders dan wij, hij is anders dan zijn landgenoten.

De mens naar het totalitaire beeld scheppen door gelijktrekken en egalisatie betekent echter de uniciteit en de verscheidenheid onderdrukken. Onderdrukken wat in wezen persoonlijk is en wat het mens in hem maakt. Deze bestaat uit elke denkbare uniciteit en verscheidenheid aan persoonlijkheden die er bestaan. Die persoonlikheden die een staat van massahysterie überhaupt mogelijk maakt. En die persoonlijkheden die een staat van organische anarchie mogelijk maakt. De oneindige persoonlijkheden van de mens.

dark occultisme, magicians, mind control, politiek

Persoonlijk journaal met voorbeelden en ervaring met instanties en de cult van de regering

Posted on by admin

Ontdoen van Nederlands staatsburgerschap

In de zomer van 2021 verstuurde ik een handgeschreven brief aan de volgende 3 organisaties:

In de brief deed ik telkens een verzoek aan bovengenoemde partijen. Het verzoek om de juridische eigenaarschap over respectievelijk mijn acties, mijn geest en mijn lichamelijk welbevinden terug te claimen. Deze brief heb ik zowel in het Nederlands en Engels verzonden, als ook in het Latijn en het Hebreeuws.

Paus Fransiscus en het OM hebben tot op heden niet gereageerd op mijn brief. Van het ministerie van binnenlandse zaken heb ik een reactie ontvangen. De reactie staat hieronder afgebeeld.

ontdoen van nederlands staatsburgerschap EN van hamburg ministerie van binnenlandse zaken en koninkrijksrelaties

Uit de brief blijkt dat het staatsburgerschap van Nederland ingebed zit in een internationaal collectief. Want, je ontdoen van Nederlands staatsburgerschap is niet mogelijk, vanwege internationale verdragen. Aldus de reactie van de AIVD.

Ik was blij met deze bevestiging. Want het bevestigde mijn vermoeden dat mijn burgerschap als (staats)aandeel wordt verhandeld in deals tussen aandeelhouders van multinationals.

Dit redeneerde ik simpelweg uit het feit dat er geen internationale verdragen zonder bemoeienis van economische belangen mogelijk is.

Ik kan mij niet herinneren dat er ooit toestemming aan mij is gevraagd.

Zorgstelsel van Nederland

Bij mij op school prees men het zorgstelsel van Europa en in het bijzonder het stelsel in Nederland. Minachtend werd bijvoorbeeld gedaan over het stelsel van Amerika, in vergelijking met Nederland.

Soms werd zelfs gesuggereerd dat Nederland zorg garandeert, gratis als het moet. Het beeld dat volwassenen in mijn omgeving schetsten over Nederland en ons zorgstelsel, bleek ver van de werkelijkheid af te liggen. Dit concludeer ik vanuit mijn nederige ervaring in dit leven.

Zo weet ik nog dat ik bij mijn neef op bezoek was, in een ander gedeelte van Rotterdam. We gingen samen stunt-skaten. Waaghals die ik ben, probeer ik indruk op mijn neef te maken met een nieuwe truc. Hierbij val ik ongelukkig neer en eindig met een kneuzing in mijn duim. Mijn duim is blauw en 4 keer de normale grootte. Daarop bezoeken mijn neef en ik een lokale huisartsenpost op.

Ik was jong, misschien 9 of 10 jaar. De zuster ziet mijn duim en bespreekt het een en ander met haar collega’s. Vervolgens komt zij terug en vertelt ons dat het beter is voor ‘de verzekering’ als ik bij mijn eigen huisarts langsga.

Huh? Wat heeft de verzekering aan mijn duim dan? Waarom zou mijn verzekering afhangen van de lokatie waar ik word behandeld? Kon ik niet geholpen worden? Vol verbazing dreven wij af, terug naar het huis van me neef. Uiteindelijk heeft mijn tante me geholpen met mijn duim.

Bovenstaand voorbeeld uit mijn jeugd demonstreert de kwaliteit van het Nederlands zorgstelsel en de mythe van ‘gratis zorg’ vanuit ‘het collectief’. Het is alles behalve ‘gratis’. Zo hebben mijn ouders hun hele leven een vermogen moeten vergaren om de tandartsverzekering van mij en mijn zussen te kunnen bijhouden.

Opzeggen collectieve zorgverzekering

Na enige tijd krijg ik van mijn zorgverzekeraar een reactie in een brief over mijn gewenste beëindiging van deze collectieve verzekering. De brief staat hieronder afgebeeld.

VGZ zorgverzekering reactie brief op opzeggen collectieve verzekering

De zelfverzekerdheid van deze Nederlandse zorgverzekeraar blijkt astronomisch hoog.

Zo wordt in de eerste zin van de brief ‘niet meer gebruik van willen maken’ al vertaald naar een ‘niet meer gebruik van kunnen maken’. Om vervolgens in de volgende alinea te stellen dat ik gewoon verzekerd blijf bij de desbetreffende zorgverzekeraar. Door deze houding zal men bijna vergeten dat dit een commercieel administratief bedrijf is. Een bedrijf die handelt in risico, verzekering, zorgkosten en baten. En daarbij dikwijls kan rekenen op de ondersteuning van de staat die een verplichte zorgverzekering eist en handhaaft bij elke burger.

Het verplichten van het betalen voor een abonnement bij een staats-gefundeerde verzekeringsbedrijf is verre van ‘gratis zorg’ te noemen.

CJIB gerechtsdeurwaarders en instanties

Het CJIB valt onder het ministerie van justitie en veiligheid. Wanneer een bijzonder persoon van de staat een bepaalde dwangmatige eis op jou als persoon legt, valt dit onder dit ministerie. Een vrouw met een blindhoek zal jouw daden afwegen met haar zwaard zal zij jou bestraffen. De occulte symboliek van de vrouw Justitia is hier veelzeggend.

De instanties waar het ministerie van justitie en veiligheid om leunt zijn op z’n minst bijzonder te noemen. Zo deelt men in een brief naar mij mede dat zij geen uitstel toestaan. En dat zij met mijn bezit zoals televisie, computerapparatuur, meubels en/of auto zullen adverteren op een landelijke veilingsite. De betreffende brief lees je hieronder. Hopelijk zal het jou, als eveneens mij, tot glimlachen brengen.

Buik & van der horst CJIB DUO gerechtsdeurwaarders brief met mededeling te willen adverteren

Enige gebroken beloftes later deelt dezelfde partij mij een volgende mededeling op in een brief. Hierin staat dat zij nu daadwerkelijk hun beloftes zullen nakomen. En dat zij zelfs een bevoegd functionaris zullen inschakelen, om toegang tot mijn woning te verschaffen. Kennelijk zijn zij eindelijk ook van op de hoogte geen bevoegdheid te hebben voor hetgeen zij beweren te mogen. De brief lees je hieronder.

Buik & van der horst gerechtsdeurwaarders bevoegde functionaris

Nu bijna een jaar verder is de partij nog geen enkele belofte nagekomen. Daarom concludeer ik stellig dat het een geheel op bluffen is gebaseerd. Men zal daarmee een vrij hoog succespercentage realiseren. Wanneer de gemiddelde opvattingen in mijn sociale omgeving een enigszins accurate voorstelling van het geheel representeren. Ik kan het mis hebben, en dan zal dit hopelijk als gevolg hebben dat ik daarvan leer. Het kan namelijk zijn dat ik te graag vasthou aan de overtuiging dat mensen niet graag immorele dingen doen. Daarover meer in het volgende deel van dit artikel.

Autoriteit en immoreel fysiek geweld

Bijna iedereen is het erover eens dat fysiek geweld soms gerechtvaardigd is en soms niet. Hoewel er een groot, discutabel grijs gebied is, wordt algemeen aanvaard dat het initiëren van agressief geweld onrechtvaardig en immoreel is. Denk hierbij aan diefstal, mishandeling en moord. Maar ook aan meer indirecte vormen van agressie zoals vandalisme en fraude. Aan de andere kant wordt het gebruik van geweld ter verdediging van onschuldigen algemeen aanvaard als rechtvaardig en moreel, zelfs nobel. De legitimiteit van dergelijk geweld wordt bepaald door de situatie waarin het wordt gebruikt, niet door wie het gebruikt. Ter vereenvoudiging: de soorten geweld die iedereen mag gebruiken, kunnen ‘goed geweld’ worden genoemd. En alle gewelddaden die mensen niet het recht hebben te plegen, kunnen ‘slecht geweld’ worden genoemd.

Er wordt echter aangenomen dat agenten van ‘gezag’ het recht hebben om geweld te gebruiken. Niet alleen in situaties waarin iemand een dergelijk recht zou hebben, maar ook in andere situaties. Het spreekt voor zich dat iedereen het recht heeft om gebruik te maken van inherent rechtvaardige ‘goede macht’.

Als ‘de wet’ bepaalde bijzondere personen van ‘de regering’ machtigt om in andere situaties geweld te gebruiken, dan houdt ‘wet’ slechts de poging in om slecht geweld te legitimeren.

Kortom, ‘gezag’ is toestemming om kwaad te plegen. Om dingen te doen die als immoreel en onrechtvaardig zouden worden erkend als iemand anders ze zou doen.

De mythe van democratie

Het is duidelijk dat de enthousiaste kiezer die trots een campagne-bord op de voorgevel van zijn huis plaatst, dit feit niet begrijpt. Als hij dat namelijk zou begrijpen, zou hij begrijpen dat ‘democratie’ niets meer is dan door de meerderheid goedgekeurd immoreel geweld.

En dat ‘democratie’ onmogelijk de samenleving kan herstellen of een instrument kan zijn voor vrijheid of gerechtigheid. Het is een mythe die beweert dat iemands stem zijn ‘stem’ representeert en dat het stemrecht mensen vrij maakt. De waarheid is dat alle vormen van ‘democratie’ agressie en onrechtvaardig geweld legitimeert. De logica hiervan is zo eenvoudig en duidelijk dat er een enorme hoeveelheid propaganda nodig is om mensen te trainen om het niet te zien.

Als iedereen het recht heeft om inherent rechtvaardig geweld te gebruiken, maar agenten van de ‘regering’ geweld mogen gebruiken in andere situaties. Dan is wat de ‘regering’ toevoegt aan de samenleving niets meer dan de manifestatie van immoreel geweld.

Legale ‘handhaving’

Het probleem is dat kinderen leren dat geweld ‘legaal’ is gemaakt als ‘autoriteit’ geweld toepast. Legaliseren verandert het gebruik van immoreel geweld op magische wijze in rechtvaardige ‘handhaving’ in het hoofd van kinderen. Ik kan mij nog erg goed herinneren, dat ik erachter kwam als kind dat het zo werkte. Ik kon het toen al moeilijk plaatsen. Het zal wel, dacht ik. Volwassenen zouden het wel beter weten dan ik.

Het fundament waarop alle ‘regering’ berust, is het idee dat wat moreel verkeerd zou zijn voor de gemiddelde persoon om te doen, moreel juist kan zijn als het wordt gedaan door agenten van ‘autoriteit’. Deze fundamentele aanname impliceert dat de normen van moreel gedrag die van toepassing zijn op mensen, niet van toepassing zijn op agenten van de ‘regering’. De ‘regering’ wordt verheven tot bovenmenselijke karikatuur. En vandaag de dag claimt de regering zelfs zaken die hen tot bovennatuurlijke gestalte zouden verheven. Een inherent tegenstellende claim naar mijn inzicht, gezien de definitie van ‘natuurlijk’ en ‘natuur’.

Wetten en regels

Inherent rechtvaardig geweld, waarvan de meeste mensen het eens zijn dat het beperkt is tot defensief geweld, vereist geen ‘wet’ of speciale ‘autoriteit’ om het geldig te maken. Het enige waar ‘wet’ en ‘regering’ voor nodig zijn, is proberen immoreel geweld te legitimeren. En dat is precies wat ‘regering’ toevoegt, en het enige dat het toevoegt. Meer inherent onrechtvaardig geweld toevoegen aan de samenleving. Niemand die deze simpele waarheid begrijpt, zou ooit beweren dat ‘regering’ essentieel is voor de menselijke beschaving.

Als ‘legale’ diefstal legitiem en rechtvaardig is, waarom zou ‘gelegaliseerde’ marteling en moord dan niet legitiem en rechtvaardig kunnen zijn? Indien een ‘collectieve behoefte’ vereist dat de samenleving een instelling heeft die vrijgesteld is van moraliteit, waarom zouden er dan grenzen zijn aan wat ze mogen doen? Als het uitroeien van een heel ras, of het verbieden van een religie, of het gedwongen tot slaaf maken van miljoenen noodzakelijk wordt geacht voor het ‘algemeen welzijn’, volgens welke morele maatstaven zou iemand dan kunnen klagen, als hij eenmaal het uitgangspunt van ‘gezag’ heeft geaccepteerd?

Alle geloof in ‘regering’ berust op het idee dat het ‘algemeen belang’ de ‘legale’ inleiding tot geweld tegen onschuldigen tot op zekere hoogte rechtvaardigt. En als dat uitgangspunt eenmaal is geaccepteerd, is er geen objectieve morele norm om het gedrag van de ‘regering’ te beperken.

Het ‘noodzakelijk kwaad’

Bijna iedereen accepteert de mythe dat mensen niet betrouwbaar genoeg zijn, niet moreel genoeg, niet wijs genoeg om in vrede te bestaan zonder een ‘regering’ die hen in het gareel houdt. Zelfs velen die het erover eens zijn dat er in een ideale samenleving geen heersers zouden zijn, menen vaak dat mensen niet ‘klaar’ zijn voor zo’n samenleving. Dergelijke sentimenten zijn gebaseerd op een fundamenteel misverstand over wat ‘gezag’ is en wat het toevoegt aan de samenleving. Het idee van ‘regering’ als een ‘noodzakelijk kwaad’ impliceert dat het bestaan van ‘regering’ beperkingen oplegt aan de gewelddadige agressieve aard van mensen, terwijl het in werkelijkheid precies het tegenovergestelde doet: het geloof in ‘gezag’ legitimeert en ‘legaliseert’ agressie.

Ongeacht hoe dwaas of wijs mensen zijn, of hoe kwaadaardig of deugdzaam ze ook handelen. Om te zeggen dat mensen niet ‘klaar’ zouden zijn voor een staatloze samenleving. Of niet kunnen worden ‘vertrouwd’ om te bestaan zonder een ‘gezag’ te hebben om voor te buigen. Wil zeggen dat een vreedzame beschaving alleen kan bestaan als er een enorme, krachtige machine is die een enorme hoeveelheid immoreel geweld in de samenleving introduceert.

We zijn er klaar voor

Natuurlijk erkennen leden van de cult van de staat bepaalde vormen van geweld niet als immoreel. Omdat het voor hen niet gewone stervelingen zijn die geweld plegen. Maar vertegenwoordigers van de ‘godheid’ die bekend staat als ‘regering’. En ‘goden’ hebben het recht om dingen te doen die stervelingen niet doen. Wanneer het in nauwkeurige, letterlijke bewoordingen wordt beschreven kom je tot volgende samenvatting over de geloofsovertuiging van deze cult.

Het is noodzakelijk om immoreel geweld in de samenleving te introduceren om te voorkomen dat mensen immoreel geweld plegen. Bij deze realisatie ontmaskerd de cult van de staat als de duidelijk absurde mythe die het is. Maar iedereen die in de mythe van ‘regering’ gelooft, moet precies dat geloven. Ze geloven het niet als resultaat van rationeel denken en logica. Maar zij aanvaarden het als een geloofsovertuiging, omdat het deel uitmaakt van de onbetwistbare leer van de cult van ‘regering’.

mind control, politie, politiek, religie, religies, social engineering, vrijheid

Gevaarlijkste religie van de mensheid

Posted on by admin

Iedereen is opgevoed met het idee dat gehoorzaamheid aan ‘autoriteit’, althans in de meeste gevallen, een deugd is. Het respecteren en naleven van de ‘wetten’ van de ‘regering’ maakt dat het functioneert. Gebrek aan respect voor ‘autoriteit’ leidt altijd tot chaos en geweld.

Mensen associëren gehoorzaamheid vaak met ‘goed zijn’ of ”deugen’. Het betwisten van hun concept van ‘autoriteit’ zal een directe aanval op hun concept van goed en kwaad betekeken. Men zal aannemen dat je geen moraal kompas bezit. Dat je suggereerst dat niemand zich dient te houden aan welke gedragsnormen dan ook. En dat morele keuzes, middels een geweten, een noodzalijke menselijke eigenschap is.

Dat is niet wat dit artikel bepleit, integendeel.

De mythe van ‘autoriteit’

Autoriteit en het geloof in autoriteit moet worden afgebroken. Juist omdat er zoiets bestaat als goed en kwaad.

Het maakt niet uit hoe mensen met elkaar omgaan. Mensen moeten er altijd naar streven een moreel leven te leiden. Maar respect voor ‘autoriteit’ is geen synoniem voor respect voor de mensheid. Sterker nog, de begrippen staan lijnrecht tegenover elkaar. We kunnen respect hebben voor menselijkheid en gerechtigheid. Er is dan geen enkele reden meer om respect te hebben voor ‘autoriteit’.

autoriteit-geloof-grappig-you believe people can't govern themselves cult-overheid

Vroeger leerde ik dat het doel van ‘autoriteit’ is om een vreedzame en beschaafde samenleving te creëren. Echter bemerk ik een enorm contrast als ik beoogde doelen van ‘autoriteit’ vergelijk met de daadwerkelijke resultaten van ‘autoriteit’.

Als je door een willekeurig geschiedenisboek blader, dan stuit je op veel onrecht. Het gehoorzamen en handhaven van de ‘wet’ van verschillende ‘regeringen’ is vrijwel altijd de oorzaak.

Dus niet doordat mensen de ‘wet’ overtreden, maar veelal het gehoorzamen en handhaven van de ‘wetten’ van verschillende ‘regeringen’.

Het kwaad dat is begaan ondanks ‘autoriteit’ is niets vergeleken met het kwaad dat is begaan in naam van ‘autoriteit’.

Desondanks leren kinderen nog steeds dat vrede en gerechtigheid voortkomen uit autoritaire controle. Kinderen leren nog steeds moreel verplicht te zijn om de huidige ‘regering’ te respecteren en te gehoorzamen

En dat, ondanks als het onrecht dat door autoritaire regimes over de wereld door de geschiedenis heen is begaan.

Kinderen leren dat ‘doen wat je wordt opgedragen’ synoniem is met ‘een goed mens zijn’. Het begrip ‘volgens de regels’ synoniem is met ‘het juiste doen’.

Integendeel, om een moreel persoon te zijn, moet je persoonlijke verantwoordelijkheid nemen. Verantwoordelijkheid om goed en kwaad te onderscheiden en het geweten te volgen. Dikwijls staat deze levensopvatting haaks tegenover ‘het respecteren’ en gehoorzamen van ‘autoriteit’.

‘Autoriteit’ is niet nobel

Mensen gaan er ten onrechte van uit dat er veel nuttige dingen een ‘regering’ vereisen.

Het is goed voor mensen om zich te organiseren voor wederzijdse verdediging. Samenwerken voor het bereiken van gemeenschappelijke doelen. Manieren te vinden om samen te werken en vreedzaam met elkaar om te gaan. Om met overeenkomsten en plannen te komen die mensen in staat stellen een beter bestaan te kunnen gaan leiden. Maar dat is niet wat ‘regering’ is, ondanks dat autoriteit’ beweert namens de mens en het algemeen welzijn te handelen.

De waarheid is dat ‘autoriteit’ van nature altijd in directe tegenspraak is met de belangen van de gemiddelde mens.

‘Autoriteit’ is geen nobel idee dat soms fout gaat. Noch is het een fundamenteel geldig concept dat slechts ‘af en toe’ wordt gecorrumpeerd. Het concept van ‘autoriteit’ is van boven tot onder, van begin tot eind, een anti-menselijk en verschrikkelijk destructief idee.

‘Autoriteit’ is ‘het recht om te regeren’

‘Autoriteit’ kan worden samengevat als ‘het recht om te regeren’. Het is niet alleen het vermogen om anderen met geweld iets aan te doen. Maar het is het veronderstelde morele recht over mensen te mogen regeren. Hoe ‘onderdanen’ naar de autoriteit kijken, bepaalt de verschillen en de overeenkomsten tussen een ‘autoriteit’ en een straatbende.

Vrijwel iedereen beschouwt een crimineel die ontvoert en afperst als immoreel en onrechtvaardig. Een slachtoffer kan, uit angst, voldoen aan de eisen. Niet uit gevoel van morele verplichting. Hij ziet zijn ontvoerder niet als een legitieme, rechtmatige heerser. Hij neemt zich niet voor dat de crimineel zijn ‘autoriteit’ is. De buit die de crimineel maakt, heet geen ‘belasting’. En zijn bedreigingen noemt men geen ‘wetten’.

De ‘wet gehoorzamende belastingbetaler’

Daarentegen neemt de gemiddelde (gehoorzame) burger de bevelen van ‘autoriteit’ heel anders waar. De meeste van degenen aan wie de bevelen zijn gericht, gehoorzamen braaf.

De macht en controle die ‘autoriteit’ met de ‘regering’ uitoefent over alle anderen wordt gezien als geldig en legitiem. Zelfs ‘legaal’ en dijkwijls als ‘goed’. Het fundament van het sociale bestaan komt voort uit ‘het gehoorzamen van de wet’. Bovendien is er de gewoonte om geld in de vorm van belasting te betalen aan ‘autoriteit’. Gemotiveerd dikwijls door angst voor stra. Echter heeft men een soort gevoel van plicht om gehoorzamen. Niemand is er trots op wanneer hij bestolen is door een straatbende. Toch dragen vele het label van de ‘wet gehoorzamende belastingbetaler’ als een soort ereteken.

Het imago dat ‘de onderdanen’ hebben van de zogenaamde autoriteit die hen bevelen geven, is hierin allesbepaalend. Als de onderdanen de regering als rechtmatige meester zien, dan wordt ‘autoriteit’ per definitie gezien het recht van het ordenen van dergelijke bevelen.

Dit imago impliceert op zijn beurt een morele verplichting aan de mensen om die bevelen te gehoorzamen. Zichzelf bestempelen als een ‘wetsgetrouwe belastingbetaler’ is opscheppen over iemands loyale gehoorzaamheid aan de ‘regering’. Een regering die de illusie van morele ‘autorieit’ creëert, waaraan jij je vasthoudt.

Autoriteit bestaat niet

Kortom, autoriteit bestaat in feite niet.

Kijk, politie die de wil van politici uitvoeren, die bestaan. De gebouwen die politici bewonen, die zijn echt. De wapens die politici hanteren, die zijn ook heel echt. Echter, het vermeende ‘autoriteit’ waarover zij pleiten te beschikken, is verre van echt. Wanneer ‘autoriteit’ de acties van machthebbers niet legitiem zou maken, zou de ‘regering’ niets anders zijn dan een bende schurken. De term ‘regering’ impliceert legitimiteit. Regering betekent de uitoefening van ‘autoriteit’ over een bepaald volk of een bepaalde plaats.

De manier waarop mensen spreken over de machthebbers. In hoeverre zij de bevelen tot ‘wetten’ benoemen. De mate waarin zij ongehoorzaamheid naar kreten van de machthebbers als misdadig beschouwen. Allemaal factoren die impliceren dat de regering het recht om te regeren bezit. En haar onderdanen de overeenkomstige verplichting om te gehoorzamen bezitten. Zonder het recht om te regeren (‘autoriteit’) is er geen reden om de entiteit ‘regering’ te noemen. Dan zijn alle politici en hun huursoldaten volkomen niet te onderscheiden van een gigantisch circuit van de georganiseerde misdaad. Hun ‘wetten’ zijn zo legitiem als de bedreigingen van dieven en moordenaars. En dat is in werkelijkheid elke ‘regering’: een onwettige bende schurken, dieven en moordenaars, vermomd als een rechtmatig regerend lichaam.

De legitimiteit van ‘autoriteit’

Elke voorgestelde oplossing voor een probleem is inherent ongeldig, als dat afhangt van het bestaan ​​van een ‘autoriteit’ dat alles omvat binnen het domein van de politiek.

De toelichting is in de volgende analogie.

Twee mensen hebben een nuttige, rationele discussie over energie. De vraag is of kernenergie of hydro-elektrische dammen de betere manier is om elektriciteit voor de stad te produceren.

Maar dan suggereert iemand dat de betere optie is om elektriciteit op te wekken met behulp van magische elfenstof.

Zijn opmerking is belachelijk en moet worden afgedaan, omdat echte problemen niet kunnen worden opgelost door mythische entiteiten. Toch is vrijwel alle moderne discussie over maatschappelijke problemen niets anders dan een betoog over magische elfenstof. Welke magische elfenstof gaat de mensheid redden?

Alle politieke discussies berusten op een onbetwiste maar valse veronderstelling. Een veronderstelling die iedereen in blind vertrouwen neemt. Dit doen mensen simpelweg omdat zij de mythe als echt zien. Het constant in hun hoofd herhaaldelijk bevestigen van het idee dat er zoiets als een legitieme ‘regering’ kan bestaan.

Het probleem met populaire denkvallkuilen is precies dat. Ze zijn populair.

Wanneer een geloof, zelfs het meest belachelijke, onlogische geloof, door de meeste mensen wordt aangehangen, zal het voor de gelovigen niet onredelijk aanvoelen. Doorgaan met het geloof zal gemakkelijk en veilig voelen, terwijl het in twijfel trekken ongemakkelijk zal aanvoelen.

Bovendien zal het erg moeilijk zijn om het geloof te betwisten, zo niet onmogelijk.

Zelfs bewijs in overvloed is niet genoeg geweest om meer dan een handvol mensen zelfs maar te laten twijfelen aan het fundamentele concept. De afschuwelijke vernietigende kracht van de mythe van ‘autoriteit’. Een kracht op een bijna onbegrijpelijk niveau, die duizenden jaren teruggaat.

En dus, gelovend dat ze verlicht en wijs zijn, blijven mensen struikelen over de ene kolossale ramp na de andere, als gevolg van hun onvermogen om de gevaarlijkste religie van zich af te schudden: het geloof in ‘autoriteit’.

‘Wet’ van autoriteit

Het gebruik van de term ‘wet’ om de inherente eigenschappen van het universum te beschrijven, zoals de wetten van de natuurkunde en wiskunde, heeft niets te maken met het concept van ‘autoriteit’. Verder is er nog een ander concept, genaamd ‘natuurwet’, dat heel anders is dan wettelijk ‘recht’ (d.w.z. ‘wetgeving’). Andere namen voor deze natuurwet zijn: ‘spirituele wet’, ‘wet van oorzaak en gevolg’, ‘de natuurlijke orde’. In het engels: natural law, karmic law in het engels.

Het concept van de natuurwet is dat er normen van goed en kwaad zijn die inherent zijn aan de mensheid en die niet afhankelijk zijn van enig menselijke ‘autoriteit’. Die in feite alle menselijke ‘autoriteit’ overstijgt.

‘Wetshandhaving’: een van de meest voorkomende voorbeelden van ‘autoriteit’ die veel mensen dagelijks zien. De ‘uitvoerende macht’, dit zijn de mensen die het label ‘politie‘ of ‘wetshandhaving’ dragen. Het gedrag van ‘wetshandhavers’ is veelzeggend. Bovendien is de manier waarop de gemiddelde burger naar handhavers kijken en met hen omgaan erg typisch. De gemiddelde burger is niet zijn gelijke.

Deze ambtenaren zijn de vertegenwoordigers van ‘autoriteit’, waarop zeer verschillende normen van moraliteit van toepassing zijn .

Stel bijvoorbeeld dat iemand over straat reed zonder te weten dat een van zijn remlichten was doorgebrand. Als een gemiddelde burger de chauffeur zou dwingen te stoppen en vervolgens een grote som geld van hem zou eisen, zou de chauffeur woedend zijn. Het zou worden gezien als afpersing, intimidatie en mogelijk aanranding en ontvoering. Maar wanneer iemand die beweert te handelen namens de “regering” precies hetzelfde doet, door met zijn lichten te knipperen (en de persoon achterna te zitten als hij niet stopt) en dan een “bekeuring” uit te geven, worden dergelijke acties door de meesten beschouwd ala volkomen legitiem te zijn.

De politie

In een zeer reële zin worden de mensen die badges en uniformen dragen niet door iedereen als louter mensen beschouwd. Ze worden gezien als de arm van een abstract ding dat ‘gezag’ wordt genoemd.

Als gevolg hiervan worden de juistheid van het gedrag van “politieagenten” en de rechtschapenheid van hun acties gemeten met een heel andere maatstaf dan het gedrag van alle anderen. Ze worden beoordeeld op hoe goed ze “de wet” handhaven in plaats van op de vraag of hun individuele acties voldoen aan de normale normen van goed en kwaad die voor iedereen gelden. Het verschil wordt geuit door de ‘wetshandhavers’ zelf, die hun acties vaak verdedigen door dingen te zeggen als ‘Ik maak de wet niet, ik handhaaf hem alleen’. Het is duidelijk dat ze verwachten alleen te worden beoordeeld op hoe trouw ze de wil van de ‘wetgevers’ uitvoeren, in plaats van op de vraag of ze zich gedragen als beschaafde, rationele mensen.

De ‘beschaafde’ middenklasse

Mensen die zichzelf hoogopgeleid, ruimdenkend en vooruitstrevend vinden, willen zichzelf niet zien als de slaven van een meester, of zelfs niet als de onderdanen van een heersende klasse. Daarom is er veel gerationaliseerd en verduisterd in een poging om de fundamentele aard van de “regering” als heersende klasse te ontkennen. Veel verbale gymnastiek, misleidende terminologie en mythologie zijn vervaardigd om te proberen de ware relatie tussen ” regeringen’ en hun onderdanen. Deze mythologie wordt aan kinderen onderwezen als ‘civics’, ook al is het meeste volledig onlogisch en druist het in tegen alle bewijzen. Het volgende behandelt enkele van de populaire soorten propaganda die worden gebruikt om de aard van ‘gezag’ te verdoezelen.

Geen wederzijdse instemming

In de moderne wereld wordt slavernij bijna universeel veroordeeld. Maar de relatie van een waargenomen “autoriteit” tot zijn onderdaan is heel erg de relatie van een slavenmeester (eigenaar) tot een slaaf (eigendom). Omdat ze dat niet willen toegeven, en niet willen vergoelijken wat neerkomt op slavernij, zijn degenen die in “gezag” geloven getraind om schaamteloos onnauwkeurige retoriek uit het hoofd te leren en te herhalen, bedoeld om de ware aard van de situatie te verbergen. Een voorbeeld hiervan is de uitdrukking “toestemming van de geregeerden”.

Instemming versus geweld

Er zijn twee fundamentele manieren waarop mensen met elkaar kunnen omgaan: met wederzijdse instemming, of door een persoon die bedreigingen of geweld gebruikt om zijn wil aan een ander op te dringen. De eerste kan worden bestempeld als “toestemming” – beide partijen stemmen vrijwillig en vrijwillig in met wat er moet gebeuren. De tweede kan worden bestempeld als ‘regeren’ – de ene persoon controleert de andere. Aangezien deze twee – instemming en bestuur – tegengesteld zijn, is het concept van “toestemming van de geregeerden” een contradictie. Als er wederzijdse instemming is, is het geen “regering”; als er wordt geregeerd, is er geen toestemming. Sommigen zullen beweren dat een meerderheid; of de mensen als geheel, hebben ingestemd om te worden geregeerd, zelfs als veel individuen dat niet hebben gedaan. Maar zo’n argument zet het begrip instemming op zijn kop.

Opgelegde toestemming

Niemand, individueel of als groep, kan toestemming geven om een ​​ander iets aan te doen. Dat is gewoon niet wat “toestemming” betekent. Het tart alle logica om te zeggen: “Ik geef mijn toestemming dat je wordt beroofd.” Toch is dat de basis van de cultus van ‘democratie’: het idee dat een meerderheid toestemming kan geven namens een minderheid. Dat is geen ’toestemming van de geregeerden’; het is gedwongen controle over de geregeerden, met de “toestemming” van een derde partij.

Zelfs als iemand zo dom zou zijn om tegen iemand anders te zeggen: “Ik ga ermee akkoord dat je me met geweld controleert”, op het moment dat de controller de “controllee” moet dwingen om iets te doen, is er duidelijk geen “toestemming” meer. Voorafgaand aan dat moment is er geen “regering” – alleen vrijwillige samenwerking. Door het concept nauwkeuriger uit te drukken, wordt de inherente schizofrenie ervan blootgelegd: “Ik ga ermee akkoord dat u mij dingen oplegt, of ik het ermee eens ben of niet.”

Protest tegen ‘autoriteit’

Maar in werkelijkheid stemt niemand er ooit mee in om degenen in de “regering” te laten doen wat ze willen.

Dus, om “toestemming” te fabriceren waar er geen is, voegen gelovigen in “gezag” een andere, zelfs meer bizarre stap toe aan de mythologie: het begrip “impliciete toestemming”. De bewering is dat, door alleen maar in een stad, of een staat of een land te wonen, men “instemt” zich te houden aan welke regels dan ook die worden uitgevaardigd door de mensen die beweren het recht te hebben om die stad, staat, staat, of land.

Het idee is dat als iemand de regels niet leuk vindt, hij vrij is om de stad, staat of het land helemaal te verlaten, en als hij ervoor kiest om niet te vertrekken, betekent dat dat hij ermee instemt om gecontroleerd te worden door de heersers van dat rechtsgebied.

Eigendom

Hoewel het voortdurend als evangelie wordt nagepraat, tart het idee het gezond verstand.

Het is niet logischer dan een autodief die een bestuurder op zondag aanhoudt en hem zegt: “Door op zondag in deze buurt te autorijden, stemt u ermee in mij uw auto te geven.” Het is duidelijk dat één persoon niet kan beslissen wat telt als iemand anders die ‘instemt’ met iets. Een overeenkomst is wanneer twee of meer mensen een wederzijdse bereidheid kenbaar maken om een ​​regeling aan te gaan.

Gewoon ergens geboren zijn is nergens mee instemmen, evenmin als in je eigen huis wonen als een of andere koning of politicus heeft verklaard dat het binnen het domein valt dat hij regeert. Het is één ding voor iemand om te zeggen: “Als je in mijn auto wilt rijden, mag je niet roken”, of “Je mag alleen mijn huis binnenkomen als je je schoenen uittrekt.” Het is iets heel anders om te proberen andere mensen te vertellen wat ze op hun eigen terrein kunnen doen. Wie het recht heeft om de regels voor een bepaalde plaats te maken, is per definitie de eigenaar van die plaats. Dat is de basis van het idee van privé-eigendom: dat er een ‘eigenaar’ kan zijn die het exclusieve recht heeft om te beslissen wat er met en op dat eigendom gebeurt.

De definitie van slavernij

En dat werpt enig licht op de onderliggende veronderstelling achter het idee van impliciete toestemming. Iemand vertellen dat zijn enige geldige keuze is om ofwel het “land” te verlaten of zich te houden aan de bevelen van de politici, impliceert logischerwijs dat alles in het “land” eigendom is van de politici.

Als een persoon jaar na jaar kan besteden aan het betalen van zijn huis, of het zelfs zelf kan bouwen, en zijn keuzes zijn nog steeds om ofwel de politici te gehoorzamen of weg te gaan, dan betekent dat dat zijn huis en de tijd en moeite die hij in het huis investeerde de eigendom van de politici. En voor de tijd en moeite van de een om rechtmatig aan een ander toe te behoren, is de definitie van slavernij. Dat is precies wat de theorie van “impliciete toestemming” betekent: dat elk “land” een enorme slavenplantage is, en dat alles en iedereen daar eigendom is van de politici. En natuurlijk heeft de meester de toestemming van zijn slaaf niet nodig.

De logica van ‘implicitiete’ toestemming

Niet alleen is de theorie van “impliciete toestemming” logisch gebrekkig, maar het beschrijft duidelijk ook niet de realiteit. Elke “regering” die de instemming van haar onderdanen had, zou geen “wetshandhavers” nodig hebben en ook niet hebben. Handhaving vindt alleen plaats als iemand ergens niet mee instemt.

Iedereen met open ogen kan zien dat ‘regering’ regelmatig veel mensen tegen hun wil dingen aandoet. Zich bewust zijn van de talloze belastinginners, agenten, inspecteurs en regelgevers, grenswachters, verdovende middelen, openbare aanklagers, rechters, soldaten en alle andere huurlingen van de staat, en nog steeds beweren dat de “regering” doet wat ze doet met de toestemming van de ‘geregeerden’, is volkomen belachelijk.

Iedereen weet, als hij maar eerlijk is tegenover zichzelf, dat het de machthebbers niet kan schelen of hij ermee instemt zich aan hun „wetten” te houden. De bevelen van de politici zullen worden uitgevoerd, zo nodig met bruut geweld, met of zonder toestemming van een persoon.

anarchie, lex naturalis, natural law, politiek, vrijheid

Valse vlag anarchie in sociologische ideologieën en links- en rechts-politieke bewegingen

Posted on by admin

Anarchie is de afwezigheid van heersers. Valse vlag anarchie is de perversie of het misbruik van de betekenis van anarchie. Middels het principe van absoluut juist beredeneren we dat elke foutieve vorm van anarchie niet daadwerkelijk zal leiden tot vrijheid. Vrijheid is de erkenning van de oneindige potentie van de mens. De definitie van vrijheid is de oneindige waarde van de mens.

anarchie symbool vlag voor anarchisme
Het symbool voor anarchisme

Desalniettemin pretenderen verschillende sociologische ideologieën dat vrijheid hetgeen is dat zij beogen te bereiken. Sociologische ideologieën zijn ideeën of concepten voor een samenleving, beredeneerd uit de studie naar menselijke relaties en institutionele relaties.

Fundamenteel ‘logische’ anarchie

De fundamentele fout in de volgende sociologische ideologieën, wordt gekarakteriseerd door overmatig gefragmenteerd denken. Dit houdt denken in met grotendeels het mannelijke of logische gedeelte van de hersenen. Dit gedeelte bevindt zich aan de linkerkant.

Gemotiveerd door een dogmatisch geloof in de wetenschap en een tekort aan kennis over objectieve moraliteit en spiritualiteit. Geloof dat technologie en de constante bevrediging van menselijke verlangens (zelfzuchtigheid) leiden tot echte vrijheid.

Ideologieën die een totale afwijzing van het heilige vrouwelijke, of non agressie principe bevorderen. Dit leidt tot een doel heiligt de middelen mind-set. Met de totale afwijzing van moraliteit tot gevolg. Doelloosheid en verslaving aan vernietiging, en macht uitoefening zijn karakteristiek. Vrijheid is de erkenning van de oneindige potentie van de mens. De definitie van vrijheid is de oneindige waarde van de mens.

Egoïstische anarchie

Egoïsme of egoïstische anarchie verwerpt het antwoorden op een morele roeping en het streven naar een idee voor een betere wereld. Egoïstische anarchisten zijn van mening dat de enige beperking van de rechten van het individu iemands macht is om te verkrijgen wat hij verlangt. Natuurlijke rechten bestaan niet volgens de egoïstische anarchist. Elke vorm van verantwoordelijkheid of zelf-verantwoording zijn slechts illusionaire beperkingen waarvan je je moet ontdoen.

Egotistische anarchie

De definitie van egotisme is de drang om een positieve kijk op zichzelf te behouden en te versterken. Een egotistische anarchist ziet een wereld waarin de centrale plaats voor zichzelf is voorbehouden. Het lijkt in die zin op een solipsist. Het verschil is dat een egotist wel erkent dat andere mensen bewustzijn bezitten.

Macht-regeert anarchie

Macht-regeert anarchie is anarchie waarin de groep met de meeste macht bepaalt wat goed-of-fout is. Het kan hierbij gaan om de rijkste, of de meest gewelddadige. Sociaal darwinisme is de oorsprong van deze vorm van anarchie. Macht maakt goed of Macht heeft gelijk, wordt deze ideologie dikwijls genoemd. Het fenomeen dat de geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars, is een veelvoorkomend gevolg hiervan.

Materialistische anarchie

Materialistische anarchie is een vorm van anarchie waarin vanuit wordt gegaan dat materie subliem is. Het ‘zijn’ komt voort uit het ‘denken’. Elke werkelijkheid, ook emoties en andere processen in het menselijk menselijk brein kunnen hiermee uiteindelijk altijd worden teruggeleid tot materiaal. Hiermee botst het frontaal met het spiritualisme. Een materialistische anarchist legt de nadruk op eerlijke verdeling van grondstoffen en andere materie die op de aarde aanwezig is.

Trans-humanistische anarchie

Trans-humanistische anarchie is een filosofie die anarchisme en trans-humanisme samenbrengt. Deze vorm concentreert zich op zowel sociale als fysieke vrijheid. Een trans-humanistische anarchist definiëert vrijheid als de uitbreiding van het eigen vermogen om de wereld om zich heen te ervaren. Hiermee bedoelt een trans-humanistische anarchist dikwijls een virtuele wereld. Mits de persoon volledige sociale en fysieke vrijheid ‘ervaart’. Het vermogen van de mens zou hiermee, in vergelijking bij echte vrijheid, ontbonden moeten worden zonder dat de mens dat zo ervaart.

Immorele anarchie

Immorele anarchie is een vorm van anarchie waarin het geloof heerst dat een wetteloze samenleving gelijk staat aan een samenleving zonder regels. Een samenleving die niet kan functioneren in een staat van anarchie.

Als een samenleving geen georganiseerde bescherming tegen geweld zou bieden, zou het elke burger dwingen gewapend op pad te gaan. Daarnaast zou een hij zijn huis in een fort moeten veranderen. En vreemdelingen die zijn deur naderen zou hij neer moeten schieten. Of zich bij een beschermende bende van burgers aan te sluiten die andere bendes zou bestrijden, gevormd voor hetzelfde doel.

Tenslotte zou dit de degeneratie van die samenleving teweegbrengen en bendeheerschappij een logisch gevolg zijn. Met eeuwige stammen met elkaar in oorlog als gevolg.

Erkenning of respect voor gewelddadige bendes zou sociaal geaccepteerd gedrag worden volgens een immorele anarchist. Hiermee maakt de immorele anarchist een fundamentele fout in zijn beredenering. Vrijheid is de erkenning van de oneindige potentie van de mens. De definitie van vrijheid is de oneindige waarde van de mens. Immorele anarchie leidt niet tot vrijheid.

Fundamenteel ‘holistische’ anarchie

De fundamentele fout in de volgende sociologische ideologieën, wordt gekarakteriseerd door overmatig ‘holistisch’ denken. Dit houdt denken in met grotendeels het vrouwelijke of emotionele gedeelte van de hersenen. Dit gedeelte bevindt zich aan de rechterkant.

In deze vormen van anarchie heerst het geloof dat technologie op zichzelf slecht of kwaadaardig is en afgeschaft zou moeten worden. Ook worden deze ideologieën gekenmerkt met het geloof dat zelfverdediging geen inherent menselijk recht is. Een totale afwijzing van (nieuwe) technologische toepassingen, afschaffing van land-eigenaarschap en de afwijzing van het heilige mannelijke of principe van zelfverdediging. Vrijheid is de erkenning van de oneindige potentie van de mens. De definitie van vrijheid is de oneindige waarde van de mens.

Primitivistische anarchie

Primitivistische anarchie is een ideologie die pleit voor een terugkeer naar een niet-‘beschaafde’ manier van leven. Zij beogen deze ideologie te bewerkstelligen door middel van de-industrialisatie en de afschaffing van de arbeidsdeling specialisatie. Bovendien ligt de nadruk op het opgeven van heersen middels organisaties en technologieën. Een primitivistische anarchist bekritiseert de oorsprong en voortgang van de industriële revolutie en de consumptie samenleving.

Anarcho pacifisme

Pacifistische anarchie is anarchisme die pleit voor het gebruik van vreedzame, geweldloze vormen van verzet in de strijd voor sociale verandering. Een pacifistische anarchist verwerpt zowel het gebruik van geweld als fysieke kracht en sociale druk. Deze middelen worden gezien als een vorm van uitoefening van macht en is daarom in strijd is met anarchistische idealen zoals de afwijzing van hiërarchie en dominantie. Dikwijls zijn veel pacifistische anarchisten christelijk of islamitisch. Zij wijzen oorlog en het gebruik van machtsuitoefening af. Pacifistische anarchisten verwerpen niet het gebruik van geweldloze revolutionaire actie tegen het kapitalisme. Met als doel de afschaffing van de staat om een vreedzame en voluntaristische samenleving te vestigen.

Nihilistische anarchie

Nihilistische anarchie is anarchie waarin elk individu zijn eigen waarheid heeft van perceptuele realiteit. Een nihilistische anarchist is een spiritueel individualist. Volgens de nihilistische anarchist heeft het leven geen objectief doel. Als zodanig, hebben de samenleving en de aanwezigheid of afwezigheid van de staat en moraliteit geen basis in de realiteit.

Marxisme

Het marxisme is een beschrijvende methode voor een politieke beweging voor de hervorming van de maatschappij. Hierbij wordt op de ‘hegelian dialectische’ wijze de klassenstrijd tussen de twee tegengestelde klassen van kapitaal en arbeid als basis voor de economie aangenomen.

Socialisme

Socialisme is een politieke beweging gebaseerd op socialisatie en het collectief eigendomsrecht van de middelen voor productie. Kerngedachte binnen deze stromingen is dat het collectief de hoogste beslissingsbevoegdheid heeft over de verdeling van macht en goederen. Daarbij is de grootste vraag of de macht over dit collectief bij een overheid zou moeten liggen.

Communisme

Het communisme is een politieke beweging waarin de macht over de middelen van productie ligt bij een overheid. Dit houdt in dat mensen geen eigen middelen voor productie in bezit mogen hebben. Het streven dat een communist beoogt met deze actie is de gelijke verdeling van bezit, producten en diensten.

Altruïsme

Altruïsme is een ethische doctrine die vindt dat individuen een morele plicht hebben elkaar te helpen. Daarom ziet een altruïst onzelfzuchtig handelen als de hoogst mogelijke staat van zijn. Dit houdt het dienen van een ander mens in tot de uitsluiting van eigen interesses, zelf verworden kennis en/of overtuigingen.

Antifascisme

Antifascisme is een politieke beweging met een infiltrerend element in verschillende vormen van anarchie. Aantifascistische groepen zijn een wapen dat over het hele politieke spectrum druk uit kan oefenen.

Bovendien bekleedt de beweging veel verschillende politieke posities. De beweging duikt op in het communisme, het pacifisme, het republicanisme en het socialisme. Antifascisme verdedigt hedendaags zowel conservatieve als liberale en als nationalistische standpunten. Kortom, het antifascisme is een inherent tegenstrijdige en immorele beweging.

Afschaffing kapitalisme, eigendomsrecht en minimumloon

De afschaffing van het kapitalisme is een kenmerk van links-politieke bewegingen van ‘anarchie’.

Zij geloven dat kapitalisme het probleem is en dat de afschaffing daarvan tot echte vrijheid zal leiden. Het kapitalisme is een economisch systeem dat is gebaseerd op investeringen van geld in de verwachting winst te maken. De distributie van producten wordt geregeld door de markt, waarin de rol van de overheid (in principe) beperkt is.

Geld en kapitaalaccumulatie hebben in het kapitalisme de primaire rol overgenomen van de behoeftebevrediging in het economische proces.

Collectief eigenaarschap van productie, goederen en diensten is de manier waarop markten bepaald zullen worden. Dit houdt de afschaffing van privé bezit in en afschaffing van het minimum loon in. Een ondernemer is zonder wettelijk verplichte minimumloon, gemotiveerd om zo goedkoop mogelijke arbeid te bewerkstelligen.

De afschaffing van het kapitalisme is niet de juiste weg. Want dit leidt namelijk niet tot echte vrijheid. Vrijheid is de erkenning van de oneindige potentie van de mens. De definitie van vrijheid is de oneindige waarde van de mens.

Rechts-politieke bewegingen van ‘anarchie’

Agorisme

Agorisme is een rechts-politieke ideologie waarbij een samenleving wordt gepromoot van vrijwillige transacties en menselijke relaties. Agoristen stellen dat onderwijs, ondernemerschap, individuele onafhankelijkheid en een actieve houding het snelst tot een vrije samenleving zullen leiden. Een vrije-markt, waarin door handel middels ‘alternatief’ geld een natuurlijke en juiste verdeling van grondstoffen tot stand zal worden gebracht. Agoristen geloven dat een door de overheid ondersteunde, gereguleerde en gefinancierde wetenschap niet legitiem is.

Anarcho-kapitalisme

Anarcho-kapitalisme is een politieke beweging waar zelf-eigenaarschap, privébezit en een vrije markt boven alles wordt gewaardeerd. Anarcho-kapitalisten stellen dat de samenleving, bij gebrek aan menselijke wetten, zal neigen om zichzelf contractueel te rechtvaardigen en te civiliseren via de discipline van de vrije markt.

Voluntarisme

Voluntarisme is een politieke beweging die de initiatie van geweld en dwang bestrijdt. In tegensteling tot pacifisme, is het voluntarisme niet tegen zelfverdediging.

Voluntaristen steunen het bestaan van eigendomsrechten voor individuen. Inbreuk op het eigendomsrecht gebeurt volgens hem altijd door middel van een vorm van geweld of dwang. Vrijwillig handelen beteken het handelen in afwezigheid van geweld en dwang.

Voluntaristen zien de daden van de overheid als initiatie van geweld en dwang. Daarnaast hechten voluntaristen veel waarde aan individuele soevereiniteit. Ze promoten uiteraard de afschaffing van de overheid.

De zojuist beschreven rechts-politieke bewegingen geloven dat louter met de elementen van een vrije markt en vrijwillige economische transacties echte vrijheid mogelijk is. Vrijheid is de erkenning van de oneindige potentie van de mens. De definitie van vrijheid is de oneindige waarde van de mens. Ondanks dat deze bewegingen in de buurt komen, wordt objectieve moraliteit vrijwel altijd weggelaten. Zonder kennis over de morele regels en rechten van ieder mens zal de praktische uitvoering van dergelijke ideologieën nooit kunnen leiden tot echte vrijheid.

nl_NLDutch
de_DEGerman nl_NLDutch