Persoonlijk journaal met voorbeelden en ervaring met instanties en de cult van de regering

Ontdoen van Nederlands staatsburgerschap

In de zomer van 2021 verstuurde ik een handgeschreven brief aan de volgende 3 organisaties:

In de brief deed ik telkens een verzoek aan bovengenoemde partijen. Het verzoek om de juridische eigenaarschap over respectievelijk mijn acties, mijn geest en mijn lichamelijk welbevinden terug te claimen. Deze brief heb ik zowel in het Nederlands en Engels verzonden, als ook in het Latijn en het Hebreeuws.

Paus Fransiscus en het OM hebben tot op heden niet gereageerd op mijn brief. Van het ministerie van binnenlandse zaken heb ik een reactie ontvangen. De reactie staat hieronder afgebeeld.

ontdoen van nederlands staatsburgerschap EN van hamburg ministerie van binnenlandse zaken en koninkrijksrelaties

Uit de brief blijkt dat het staatsburgerschap van Nederland ingebed zit in een internationaal collectief. Want, je ontdoen van Nederlands staatsburgerschap is niet mogelijk, vanwege internationale verdragen. Aldus de reactie van de AIVD.

Ik was blij met deze bevestiging. Want het bevestigde mijn vermoeden dat mijn burgerschap als (staats)aandeel wordt verhandeld in deals tussen aandeelhouders van multinationals.

Dit redeneerde ik simpelweg uit het feit dat er geen internationale verdragen zonder bemoeienis van economische belangen mogelijk is.

Ik kan mij niet herinneren dat er ooit toestemming aan mij is gevraagd.

Zorgstelsel van Nederland

Bij mij op school prees men het zorgstelsel van Europa en in het bijzonder het stelsel in Nederland. Minachtend werd bijvoorbeeld gedaan over het stelsel van Amerika, in vergelijking met Nederland.

Soms werd zelfs gesuggereerd dat Nederland zorg garandeert, gratis als het moet. Het beeld dat volwassenen in mijn omgeving schetsten over Nederland en ons zorgstelsel, bleek ver van de werkelijkheid af te liggen. Dit concludeer ik vanuit mijn nederige ervaring in dit leven.

Zo weet ik nog dat ik bij mijn neef op bezoek was, in een ander gedeelte van Rotterdam. We gingen samen stunt-skaten. Waaghals die ik ben, probeer ik indruk op mijn neef te maken met een nieuwe truc. Hierbij val ik ongelukkig neer en eindig met een kneuzing in mijn duim. Mijn duim is blauw en 4 keer de normale grootte. Daarop bezoeken mijn neef en ik een lokale huisartsenpost op.

Ik was jong, misschien 9 of 10 jaar. De zuster ziet mijn duim en bespreekt het een en ander met haar collega’s. Vervolgens komt zij terug en vertelt ons dat het beter is voor ‘de verzekering’ als ik bij mijn eigen huisarts langsga.

Huh? Wat heeft de verzekering aan mijn duim dan? Waarom zou mijn verzekering afhangen van de lokatie waar ik word behandeld? Kon ik niet geholpen worden? Vol verbazing dreven wij af, terug naar het huis van me neef. Uiteindelijk heeft mijn tante me geholpen met mijn duim.

Bovenstaand voorbeeld uit mijn jeugd demonstreert de kwaliteit van het Nederlands zorgstelsel en de mythe van ‘gratis zorg’ vanuit ‘het collectief’. Het is alles behalve ‘gratis’. Zo hebben mijn ouders hun hele leven een vermogen moeten vergaren om de tandartsverzekering van mij en mijn zussen te kunnen bijhouden.

Opzeggen collectieve zorgverzekering

Na enige tijd krijg ik van mijn zorgverzekeraar een reactie in een brief over mijn gewenste beëindiging van deze collectieve verzekering. De brief staat hieronder afgebeeld.

VGZ zorgverzekering reactie brief op opzeggen collectieve verzekering

De zelfverzekerdheid van deze Nederlandse zorgverzekeraar blijkt astronomisch hoog.

Zo wordt in de eerste zin van de brief ‘niet meer gebruik van willen maken’ al vertaald naar een ‘niet meer gebruik van kunnen maken’. Om vervolgens in de volgende alinea te stellen dat ik gewoon verzekerd blijf bij de desbetreffende zorgverzekeraar. Door deze houding zal men bijna vergeten dat dit een commercieel administratief bedrijf is. Een bedrijf die handelt in risico, verzekering, zorgkosten en baten. En daarbij dikwijls kan rekenen op de ondersteuning van de staat die een verplichte zorgverzekering eist en handhaaft bij elke burger.

Het verplichten van het betalen voor een abonnement bij een staats-gefundeerde verzekeringsbedrijf is verre van ‘gratis zorg’ te noemen.

CJIB gerechtsdeurwaarders en instanties

Het CJIB valt onder het ministerie van justitie en veiligheid. Wanneer een bijzonder persoon van de staat een bepaalde dwangmatige eis op jou als persoon legt, valt dit onder dit ministerie. Een vrouw met een blindhoek zal jouw daden afwegen met haar zwaard zal zij jou bestraffen. De occulte symboliek van de vrouw Justitia is hier veelzeggend.

De instanties waar het ministerie van justitie en veiligheid om leunt zijn op z’n minst bijzonder te noemen. Zo deelt men in een brief naar mij mede dat zij geen uitstel toestaan. En dat zij met mijn bezit zoals televisie, computerapparatuur, meubels en/of auto zullen adverteren op een landelijke veilingsite. De betreffende brief lees je hieronder. Hopelijk zal het jou, als eveneens mij, tot glimlachen brengen.

Buik & van der horst CJIB DUO gerechtsdeurwaarders brief met mededeling te willen adverteren

Enige gebroken beloftes later deelt dezelfde partij mij een volgende mededeling op in een brief. Hierin staat dat zij nu daadwerkelijk hun beloftes zullen nakomen. En dat zij zelfs een bevoegd functionaris zullen inschakelen, om toegang tot mijn woning te verschaffen. Kennelijk zijn zij eindelijk ook van op de hoogte geen bevoegdheid te hebben voor hetgeen zij beweren te mogen. De brief lees je hieronder.

Buik & van der horst gerechtsdeurwaarders bevoegde functionaris

Nu bijna een jaar verder is de partij nog geen enkele belofte nagekomen. Daarom concludeer ik stellig dat het een geheel op bluffen is gebaseerd. Men zal daarmee een vrij hoog succespercentage realiseren. Wanneer de gemiddelde opvattingen in mijn sociale omgeving een enigszins accurate voorstelling van het geheel representeren. Ik kan het mis hebben, en dan zal dit hopelijk als gevolg hebben dat ik daarvan leer. Het kan namelijk zijn dat ik te graag vasthou aan de overtuiging dat mensen niet graag immorele dingen doen. Daarover meer in het volgende deel van dit artikel.

Autoriteit en immoreel fysiek geweld

Bijna iedereen is het erover eens dat fysiek geweld soms gerechtvaardigd is en soms niet. Hoewel er een groot, discutabel grijs gebied is, wordt algemeen aanvaard dat het initiëren van agressief geweld onrechtvaardig en immoreel is. Denk hierbij aan diefstal, mishandeling en moord. Maar ook aan meer indirecte vormen van agressie zoals vandalisme en fraude. Aan de andere kant wordt het gebruik van geweld ter verdediging van onschuldigen algemeen aanvaard als rechtvaardig en moreel, zelfs nobel. De legitimiteit van dergelijk geweld wordt bepaald door de situatie waarin het wordt gebruikt, niet door wie het gebruikt. Ter vereenvoudiging: de soorten geweld die iedereen mag gebruiken, kunnen ‘goed geweld’ worden genoemd. En alle gewelddaden die mensen niet het recht hebben te plegen, kunnen ‘slecht geweld’ worden genoemd.

Er wordt echter aangenomen dat agenten van ‘gezag’ het recht hebben om geweld te gebruiken. Niet alleen in situaties waarin iemand een dergelijk recht zou hebben, maar ook in andere situaties. Het spreekt voor zich dat iedereen het recht heeft om gebruik te maken van inherent rechtvaardige ‘goede macht’.

Als ‘de wet’ bepaalde bijzondere personen van ‘de regering’ machtigt om in andere situaties geweld te gebruiken, dan houdt ‘wet’ slechts de poging in om slecht geweld te legitimeren.

Kortom, ‘gezag’ is toestemming om kwaad te plegen. Om dingen te doen die als immoreel en onrechtvaardig zouden worden erkend als iemand anders ze zou doen.

De mythe van democratie

Het is duidelijk dat de enthousiaste kiezer die trots een campagne-bord op de voorgevel van zijn huis plaatst, dit feit niet begrijpt. Als hij dat namelijk zou begrijpen, zou hij begrijpen dat ‘democratie’ niets meer is dan door de meerderheid goedgekeurd immoreel geweld.

En dat ‘democratie’ onmogelijk de samenleving kan herstellen of een instrument kan zijn voor vrijheid of gerechtigheid. Het is een mythe die beweert dat iemands stem zijn ‘stem’ representeert en dat het stemrecht mensen vrij maakt. De waarheid is dat alle vormen van ‘democratie’ agressie en onrechtvaardig geweld legitimeert. De logica hiervan is zo eenvoudig en duidelijk dat er een enorme hoeveelheid propaganda nodig is om mensen te trainen om het niet te zien.

Als iedereen het recht heeft om inherent rechtvaardig geweld te gebruiken, maar agenten van de ‘regering’ geweld mogen gebruiken in andere situaties. Dan is wat de ‘regering’ toevoegt aan de samenleving niets meer dan de manifestatie van immoreel geweld.

Legale ‘handhaving’

Het probleem is dat kinderen leren dat geweld ‘legaal’ is gemaakt als ‘autoriteit’ geweld toepast. Legaliseren verandert het gebruik van immoreel geweld op magische wijze in rechtvaardige ‘handhaving’ in het hoofd van kinderen. Ik kan mij nog erg goed herinneren, dat ik erachter kwam als kind dat het zo werkte. Ik kon het toen al moeilijk plaatsen. Het zal wel, dacht ik. Volwassenen zouden het wel beter weten dan ik.

Het fundament waarop alle ‘regering’ berust, is het idee dat wat moreel verkeerd zou zijn voor de gemiddelde persoon om te doen, moreel juist kan zijn als het wordt gedaan door agenten van ‘autoriteit’. Deze fundamentele aanname impliceert dat de normen van moreel gedrag die van toepassing zijn op mensen, niet van toepassing zijn op agenten van de ‘regering’. De ‘regering’ wordt verheven tot bovenmenselijke karikatuur. En vandaag de dag claimt de regering zelfs zaken die hen tot bovennatuurlijke gestalte zouden verheven. Een inherent tegenstellende claim naar mijn inzicht, gezien de definitie van ‘natuurlijk’ en ‘natuur’.

Wetten en regels

Inherent rechtvaardig geweld, waarvan de meeste mensen het eens zijn dat het beperkt is tot defensief geweld, vereist geen ‘wet’ of speciale ‘autoriteit’ om het geldig te maken. Het enige waar ‘wet’ en ‘regering’ voor nodig zijn, is proberen immoreel geweld te legitimeren. En dat is precies wat ‘regering’ toevoegt, en het enige dat het toevoegt. Meer inherent onrechtvaardig geweld toevoegen aan de samenleving. Niemand die deze simpele waarheid begrijpt, zou ooit beweren dat ‘regering’ essentieel is voor de menselijke beschaving.

Als ‘legale’ diefstal legitiem en rechtvaardig is, waarom zou ‘gelegaliseerde’ marteling en moord dan niet legitiem en rechtvaardig kunnen zijn? Indien een ‘collectieve behoefte’ vereist dat de samenleving een instelling heeft die vrijgesteld is van moraliteit, waarom zouden er dan grenzen zijn aan wat ze mogen doen? Als het uitroeien van een heel ras, of het verbieden van een religie, of het gedwongen tot slaaf maken van miljoenen noodzakelijk wordt geacht voor het ‘algemeen welzijn’, volgens welke morele maatstaven zou iemand dan kunnen klagen, als hij eenmaal het uitgangspunt van ‘gezag’ heeft geaccepteerd?

Alle geloof in ‘regering’ berust op het idee dat het ‘algemeen belang’ de ‘legale’ inleiding tot geweld tegen onschuldigen tot op zekere hoogte rechtvaardigt. En als dat uitgangspunt eenmaal is geaccepteerd, is er geen objectieve morele norm om het gedrag van de ‘regering’ te beperken.

Het ‘noodzakelijk kwaad’

Bijna iedereen accepteert de mythe dat mensen niet betrouwbaar genoeg zijn, niet moreel genoeg, niet wijs genoeg om in vrede te bestaan zonder een ‘regering’ die hen in het gareel houdt. Zelfs velen die het erover eens zijn dat er in een ideale samenleving geen heersers zouden zijn, menen vaak dat mensen niet ‘klaar’ zijn voor zo’n samenleving. Dergelijke sentimenten zijn gebaseerd op een fundamenteel misverstand over wat ‘gezag’ is en wat het toevoegt aan de samenleving. Het idee van ‘regering’ als een ‘noodzakelijk kwaad’ impliceert dat het bestaan van ‘regering’ beperkingen oplegt aan de gewelddadige agressieve aard van mensen, terwijl het in werkelijkheid precies het tegenovergestelde doet: het geloof in ‘gezag’ legitimeert en ‘legaliseert’ agressie.

Ongeacht hoe dwaas of wijs mensen zijn, of hoe kwaadaardig of deugdzaam ze ook handelen. Om te zeggen dat mensen niet ‘klaar’ zouden zijn voor een staatloze samenleving. Of niet kunnen worden ‘vertrouwd’ om te bestaan zonder een ‘gezag’ te hebben om voor te buigen. Wil zeggen dat een vreedzame beschaving alleen kan bestaan als er een enorme, krachtige machine is die een enorme hoeveelheid immoreel geweld in de samenleving introduceert.

We zijn er klaar voor

Natuurlijk erkennen leden van de cult van de staat bepaalde vormen van geweld niet als immoreel. Omdat het voor hen niet gewone stervelingen zijn die geweld plegen. Maar vertegenwoordigers van de ‘godheid’ die bekend staat als ‘regering’. En ‘goden’ hebben het recht om dingen te doen die stervelingen niet doen. Wanneer het in nauwkeurige, letterlijke bewoordingen wordt beschreven kom je tot volgende samenvatting over de geloofsovertuiging van deze cult.

Het is noodzakelijk om immoreel geweld in de samenleving te introduceren om te voorkomen dat mensen immoreel geweld plegen. Bij deze realisatie ontmaskerd de cult van de staat als de duidelijk absurde mythe die het is. Maar iedereen die in de mythe van ‘regering’ gelooft, moet precies dat geloven. Ze geloven het niet als resultaat van rationeel denken en logica. Maar zij aanvaarden het als een geloofsovertuiging, omdat het deel uitmaakt van de onbetwistbare leer van de cult van ‘regering’.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

nl_NLDutch