Cultuur heeft een etymologie vanuit de Latijnse woorden cultūra (vorming, bebouwing), en het werkwoord colere (verbouwen bewonen, (religieus) vereren). Het participium perfectum is cultus. Oftewel het voltooid deelwoord van colere (vereerde, vereerd) is cultus.
Cultuur van spraakcontrole
Spraak wordt beheerst door cultuur omdat spraak wijsheid bevordert. Menselijke communicatie versnelt groei en leren op een exponentiële schaal. Mensen leren zelf principes door te experimenteren met hun omgeving. Maar ze leren veel sneller wanneer ze in staat zijn hun gedachten via spraak over te brengen. Spraak is het meest krachtige instrument van de mensheid. Hierdoor versnellen zowel kinderen als volwassenen de kennis in alles wat ze willen leren.
Cultuur kan zich de snelle verspreiding van menselijk begrip niet veroorloven. Als mensen hun eigen waarde en potentieel leren kennen, laten ze zich nooit onderwerpen aan autoriteit. De kunstmatige autoriteiten en hun cultuur die over hen werden geplaatst. Cultuur gaat over controle.
Politieke correctheid en beleefdheid
Cultuur is ontworpen om de machtigen te beschermen. Cultuur beschermt de gezagsdragers. Het is de taak van cultuur ervoor te zorgen dat spraak niet vrij kan stromen. Om dit te bereiken, vestigt het een patroon van ondermijning van het denken. Het legt regels voor gepast spreken op. Dikwijls bekend onder: politieke correctheid, of political correctness, netheid, beleefdheid, de norm, het protocol, de procedure, de formaliteit. Dit jargon draaft tijdens mijn onderzoek binnen uiteenlopende vakgebieden te pas en te onpas op.
Politieke correctheid is een bewuste kunstmatige afleiding en onderdeel van de technologisch ontworpen, oftewel engineered slavernij. Het vestigt de aandacht op het beheersen van de spraak van mensen op zo’n manier dat ze geloven dat onbeleefdheid de vijand van mensen is. Daarvoor moet er blijvend gezorgd worden voor een gezicht, een enforcer. Oftewel een social-influencer van dat paradigma. In zoveel mogelijke sectoren van het maatschappelijk leven speelt men rollen. Wie een rol ambiëert, zal in een (voor)opgezet paradigma moeten vallen.
Occulte priester klasse
De dark ones, oftewel de occulte priester klasse, bedienen de persoon met dit paradigma. Vanuit het achterste van desbetreffend persoons’ cerebellum (kleine hersenen) planten zij een ideologie. Ze sturen aan op gedrag. En zullen desbetreffende persoon ideologisch en gedragsmatig blijven overzien. Tot de internationale clique een nieuwe opdracht of opperbevel ontvangt. Zullen zij aansturen op het consistent en standvastig bedenken van ideeën, concepten en theorieën. Ideeën ter ondersteuning van het huidige cultureel paradigma. Het beeld van de mensheid en de identiteit van de mens omvatten daarin de kernvragen. De kernvragen zijn hetgeen waar de occulte internationale clique zich mee bezigt.
Kernvragen zijn vooral:
- Wie zijn wij als mensheid?
- Wat doen wij hier?
- Wie ben ik?
- Wat doe ik hier?
Ze gebruiken hun superieure kennis over de ontwikkeling en evolutie van het menselijk bewustzijn. Zo denkt het een zo verwarrend en destructief gestructureerde ideologie (lees: religie) uit om daar men mee te bombarderen.
Verplaats je even in de totalitaire occulte machtshebber. Een wellusteling die mensen verafschuwt. Die mensen als louter mechanische werktuigen ziet. Die mensen als louter lustobjecten voor zijn ontembare perverse seksueel en sadistische lustgebreken ziet. Hoe zou jij willen dat er over de kernantwoorden op deze kernvragen wordt nagedacht, gesproken en gefilosofeerd?
Kern van een ideologie (cultus)
- Wie zijn wij als mensheid?
- Wat doen wij hier?
- Wie ben ik?
- Wat doe ik hier?
Je zou willen dat men leert te geloven dat ze van nature dom, destructief, zondig, immoreel haatdragend en onverdraagzaam zijn. Daarnaast zou je willen dat men leert te geloven dat alleen het materialistische gedeelte van hun leven ertoe doet. Dat men zich compleet en alleen identificeert met alles wat komt na: ik ben…
- Ik ben een man.
- En ik ben blank.
- Ik ben hoog opgeleid.
- En ik ben sportief.
- Ik ben etc…
Je zou gemeenschappelijke karaktereigenschappen willen categoriseren en aan een afhankelijk systeem willen vastpinnen. Dan zou je de kunst, esthetica en creativiteit in de muziek en andere artistieke uitingen naar algemeen weerzinwekkende tentoonstellingen verdraaien. Elke coalitie of groep/clique mensen die gunstige sociaal-maatschappelijke posities en gewoontes heeft verworven, zal dikwijls in staat zijn tot zelfbedrog. Zichzelf, in het kader van individuele sociaal-economische belangen, te overtuigen van de schoonheid van de perverse kunstzinnige uitingen.
In twijfel trekken van het paradigma moet je in ieder geval minimaliseren. En alle gevallen van twijfelaars in classificaties en in mate van radicaliteit bijhouden. Historische gebeurtenissen zul je willen interpreteren als een fout of kwaad van die categorieën van gemeenschappelijke karaktereigenschappen.
Ontdek ‘nieuwe’ kwaal, stoornis of ‘fout’ bij de mens
Verwikkelt in allerlei disciplines zal nieuwe terminologie, omschrijvende een ‘fout’ ontdekt bij de mens, opduiken. En de gevolgen ervan zijn enorm. Op ogenschijnlijk ongemoeide, doch cruciale plekken van de maatschappelijke interactie, weet het zich dusdanig vast te klampen.
En weet het zich zelfs vast te zuigen middels plakkerige tentakels in socio-antropologische en sociaal-psychologische monsters van een begrippen.
Om er een aantal te noemen:
Cisgender (heteroseksual)privilege, institutionalracism, gender-inequitable intimate partner violence, white guilt denial, auto-antisemitism syndrome,institutional patriarchy.
Ook theorieën voor de overleving van mensen in concepten als survival of the friendliest en inclusieve politiek-economisch beleid.
In twijfel trekken van autoriteit
Cultuur bestempelt het in twijfel trekken van autoriteit als fout. Vertrouwen in de rechtsstaat, absoluut respect voor wetshandhaving, karakter in de politiek en de vrijheid van de democratie. Dit zijn allemaal voorbeelden van culturele ondermijning van het denken. Cultuur kan niet toestaan dat mensen hun trouw aan een specifieke ‘wet’, of een specifieke ‘rechtsstaat’. Of een specifiek systeem van autoriteit in twijfel trekken. In plaats daarvan leert het dat deze dingen boven alle twijfel verheven zijn. Het is nooit toegestaan om de overheid, rechters of democratie in twijfel te trekken.
Het hoogste haalbare van autoriteit in twijfel trekken is het bespreken van de moord op ‘autoriteiten’. Zelfs het afdrukken van een regel tekst zoals deze zal rillingen veroorzaken bij degenen, die onder welke cultuur dan ook leven. Dit is de greep die cultuur op spraak heeft.
Het is niet toegestaan om je af te vragen of autoriteit correct of incorrect is. Het systeem staat boven je, je vecht niet terug.
Alsook de wet zichzelf als moreel beschouwt hoewel het zich met geweld verdedigt. Zal het je desalniettemin leren dat je immoreel bent als je er zelfs maar aan denkt jezelf ertegen te verdedigen.
Respect voor het ‘ambt’
In de moderne tijd is dit het duidelijkst in de schaamte die wordt gebracht. Schaamte over iedereen die de noodzaak van politie, functie van leraren in het openbaar onderwijs of andere ambtenaren in twijfel trekt. Hun werk wordt beschouwd als ‘boven het werk van alle anderen’. Hun acties in hun werk zijn onberispelijk omdat ze agenten van ‘autoriteit’ zijn. Het wordt soms ‘respect voor het ambt’ of positie genoemd. Als je hun recht om zich met je leven te bemoeien in twijfel trekt, krijg je de minachting van de cultuur.
Hoe zou de wereld eruit zien als je vrij zou zijn om je mond open te doen? De geest van mensen is gebonden aan ideeën die culturele correctheid, politieke correctheid en beleefdheid worden genoemd.
Nette belastingbetaler
Andere voorbeelden zijn de overtuiging dat het betalen van belasting nobel is. Niemand zou ze betalen als dat niet nodig was. Niemand betaalt een euro meer dan van hem wordt geëist onder dreiging van gevangenisstraf. En toch hoor je in de hele cultuur mensen spreken over de ‘netheid’ van het betalen van belastingen.
Belastingbetaler is een titel die politici gebruiken om de legitimiteit van politieke argumenten te versterken. Cultuur leert dat goede mensen degenen zijn die zich laten afpersen en beheersen zonder na te denken.
Gehoorzaamheid aan willekeurig recht onder de rechtsstaat wordt karakter genoemd. Hoe destructiever ‘een wet’ is voor de mensheid, des te meer lof zal de cultuur geven aan hen die haar gehoorzamen.
Grofheid van taal en schelden
Grofheid van taal is het schandelijk spreken van woorden of concepten buiten de gepastheid van de cultuur. Hoewel er niets kwaads in een woord zit en talen elke dag opnieuw worden uitgevonden en gevormd. Wil de cultuur ons doen geloven dat woorden die we gebruiken kwaadaardig zijn. Dat in die woorden de plek is waar het kwaad leeft. In plaats van het feit dat deze leeft in de verplettering van de menselijke geest.
Het is ridicuul om woorden kwaadaardig te noemen, op z’n minst. Woorden zijn neutraal. Woorden krijgen pas betekenis door mensen en voor mensen. Spraak is een natuurlijk gegeven recht van de mens. Elke vorm van dwang die spraak inperkt van een mens wereldwijd is immoreel onrechtmatig geweld.
Schelden is het middels spraak uiten op een grove manier. In het Nederlands is het gebruikelijk om te schelden met dodelijke ziektes. Kanker, tering en tieves zijn daar voorbeelden van. Nederlands is daarin uniek in de wereld. De uitdrukking, ‘kankerdomme politieagent’, is naast dat het een pleonasme is, ook onder schelden te scharen. Bovendien, de uitdrukking, ‘kankerlekkere politieagent’, is naast dat het onwaarschijnlijk is, ook onder schelden te scharen. Kanker is daarmee als bijwoord en bijvoeglijk naamwoord zowel te gebruiken ter ondersteuning van een positieve, alsook negatieve oordeels-uiting.
Zweren is een eed van handelen. Bedreigen is een belofte van agressief handelen. Alle vormen van spraak zijn, en zullen altijd, behoren tot een natuurlijke menselijk recht. ‘Praatjes vullen geen gaatjes.’
Elke keer dat je een element van spraak vindt dat cultureel onaanvaardbaar is om te spreken, zul je een zondebok vinden. Het specifieke geval is niet relevant. Cultuur creëert altijd fatsoen om tirannie te verbergen.
Het principe van beledigen
Om jezelf te bevrijden van de slavernij van spraakbeheersing, moet je het principe van (persoonlijke) beledigen begrijpen. Als je beledigd bent door een woord of een zin, dan heb je voor jezelf gekozen voor woede en pijn. Cultuur wil je doen geloven dat het je is opgedrongen. Dat is niet waar.
Cultuur wil je doen geloven dat het kwaad wordt gevonden in de bespreking van ideeën. Of in het doorgeven van opzettelijke of onopzettelijke beledigingen. Het zou je doen geloven dat bepaalde woorden of toespelingen de plaats zijn waar het kwaad in de samenleving te vinden is. Als het kwaad van spraak de vijand kan maken, kan het je overtuigen om toe te geven aan z’n controle. Dit is het ontwerp en het doel van cultuur.
Hoewel mensen zich altijd volkomen gerechtvaardigd voelen om aanstoot te nemen aan spraak, is het niettemin hun volledige keuze. Ze hebben de vrijheid om alles te voelen wat ze willen wanneer ze de geest van een andere persoon horen. Maar de oplossing die cultuur biedt, is om spraak te dwingen. Tot een manier die bevorderlijk is voor de smaak van de cultuur. Als je eenmaal gelooft dat de controle van spraak gerechtvaardigd is. Dan zul je je niet afvragen waarom het ongepast is om ‘autoriteit’ in twijfel te trekken.
Onthulling van diepste maatschappelijke taboes
Taboe heeft een etymologie vanuit het Tonga, de Polynesische taal, en betekent heilig, onrein of vervloekt. Deze woorden zullen in mijn denkbeeldige lijst van uitingen middels spraak niet bestaan.
In mijn voorlopige onderzoeken binnen de sociologie, de wetenschap, de occult en de politiek-filosofie, stuit ik dikwijls op merkwaardige fenomenen en (onbesproken) taboe’s.
Wanneer men daadwerkelijk maatschappelijke problemen wilt oplossen. Dan zou men op de hoogte willen zijn van (maatschappelijk culturele) taboes. En zou men deze taboes willen begrijpen en bespreken. Daarom voel ik mij geroepen om je mijn (voorlopige) lijst van taboes mee te geven.
Rassenleer
Onderscheid maken tussen groepen mensen, op basis van erfelijke en lichamelijke overeenkomsten, zoals ras, etniciteit, afkomst en huidskleur.
De term rassenleer is in de schoolboeken, onder toezicht van UNESCO (UN Education Scientific Cultural Organisation), aangepast naar populatie. In de meeste woordenboeken in Europa is ras niet meer hoofdzakelijk gedefinieerd als doelend op mensen. Ook planten en dieren zijn inbegrepen in de definitie voor ras.
Racisme
Hiërarchisch indelen op basis van raciale eigenschappen, waardoor groepen ontstaan die een groep ondergeschikt zijn. Bij mensen onderling is racisme gedefinieerd middels een inherent negatieve connotatie. Hoewel discriminatie (onderscheid maken) op basis van etniciteit ofwel ras, niet per definitie negatief is.
Kan onderscheid maken en verschillen tussen populaties mensen aanduiden, Kan onderzoek niet ontzettend interessant en positief zijn? Een waardeoordeel vellen tussen populaties van volkeren met verschillende achtergronden, tradities, beschikbaarheid van technologie, karaktereigenschappen en geschiedenis, zijn mijn inziens überhaupt niet objectief. ‘Appels met peren vergelijken.’
Echter zijn er verschillen daar, om te ontdekken. Wanneer een mens voor het eerst een appelboom vindt, en daarna pas peren. Dan doet het niets af aan de waarde van de perenboom en diens fruit. De verschillen echter ontkennen, getuigt niet van intellectuele eerlijkheid.
Klimaat
Het klimaat is een begrip dat tegenwoordig hand in hand gaat met nationale economieën van het grootste gedeelte van ‘democratisch’ Europa.
Op school, bij frans, leerde ik: fietsen is beter voor het klimaat dan met het openbaar vervoer gaan. Bij biologie leerde ik over zure regen. Regen dat een ernstige bedreiging voor flora en fauna vormt. Daarnaast leerde ik bij scheikunde over het gat in de ozonlaag. De beschermlaag om de aarde die voorwaardelijk is voor het leven op aarde. Ik ontdekte het bestaan van linkse politieke partijen gelukkig rond diezelfde tijd. En snapte niet waarom je ooit niet ‘links’ zou stemmen, als dan niet uit puur egoïstische beweegredenen.
Later, na enig onderzoek in de verschillende thema’s, kon ik de geschetste bedreigingen voor de aarde in perspectief plaatsen. De sociaal maatschappelijk ideologie die mensen als boosdoeners en destructief tracht te schetsen, vanuit geopolitieke belangen, daagde bij mij langzaam. Het scheiden van de begrippen ‘de mensheid’ en ‘de natuur‘. Zoals bij nature versus nurture. Of de mens zien als onbetwiste veroveraar, oftewel conquerer van de natuur. Dit zijn spannende en stimulerende sociaal-maatschappelijke discussie-onderwerpen.
Dikwijls vormen zich goede doelen, uit mensen van elke leeftijd en diverse hoeken van de maatschappij. Het kan daarom erg verbindend en motiverend werken voor het gevoel van individueel maatschappelijk nut en een feeling of importance. Benoemenswaardig zijn de grote, internationaal opererende NGO’s (non-governmental organisations), die op grote geopolitieke ondersteuning kunnen rekenen. Dikwijls door het ostentatief lobbyen en zich onbeschaamd te mengen in de realpolitik van de multinationals en nationale overheden.
Evolutie-theorie
De darwinistische theorie van evolutie die volgens het wetenschappelijk establishment de oorsprong van mensen verklaart. Die wetenschap heeft echter niet de missing link kunnen vullen tussen apen en homo sapiens (sapiens). ‘Praatjes vullen geen gaatjes.’
Ook kan de evolutietheorie geen overtuigende verklaring bieden voor het verschil in de rassen en in huidskleur.
Kaukasische (blank of wit), Negroïde (neger of zwart), Mongoloide (Aziatisch of geel), Australoïde (aboriginals of rood). De temperatuur en de invloed van de zon op verschillende continenten bieden hiervoor tevens geen consistente verklaring.
Darwin stelde dikwijls op z’n sterfbed dat zijn evolutie-theorie niet klopte. The survival of the fittest, blijkt een louter dierlijke dynamiek te zijn. Ook hiërarchie en recht van de sterksten, blijkt niet op mensen van toepassing te zijn. Darwin was trouwens een alchemist. Een sub-vakgebied van vele occultisten van die tijd. Uit zijn werk, begrijp ik in ieder geval dat hij op de hoogte was van het bestaan van de lex naturalis. Oftewel, objectieve moraliteit.
Objectieve moraliteit bestaat en kan door mensen begrepen worden, middels de vaardigheid van het toepassen van een geweten. Dierlijke tendensen onder groepen mensen zijn af te schrijven als louter sektarische/dogmatische rituelen. Rituelen vaak verzegeld door hersenschimmen van een charismatische religieuze orde. De daadwerkelijke antwoorden bevinden zich ogenschijnlijk in het spectrum van de spirituele filosofie.
Jodendom als etnische religie
Jodendom is een etnocentrische religie (gebaseerd op ras/herkomst). Het Jodendom heb ik altijd beschouwd als een monotheïstische religie, zoals het christendom of de islam. Echter is het Jodendom voornamelijk etnocentrisch georiënteerd. Rassenmenging is een groot taboe onder (etnische) Joden.
Ras-identificatie is een groot thema van zowel niet praktiserende Joden, als gematigde Joden, tot aan orthodoxe Joden. Voor groeps-identificatie maakt het niet uit of het feitelijk zo is. Dit feit leerde ik niet in de schoolboeken op het Gymnasium. Waar ik dikwijls met Joodse vrienden in de klas heb gezeten.
De rassenleer is bij Joden vergevorderd en van veel onderzoek voorzien. Iets waar andere rassen dikwijls van zouden kunnen leren. Een ding is vrijwel zeker, de volkeren die zich in de eerste plaats etnografisch als Joods identificeren, zullen de komende decennia aanzienlijk groeien. En zij zullen een belangrijke rol spelen in de verdere verloop van dit aards avontuur.
Reden voor Jodenvervolging
Wat is de verklaring of reden dat Joden als zondebok in de geschiedenis voorkomen? Dat Joden aan het kortste eind trekken, heb ik maar al te goed met de paplepel meegekregen.
Daarnaast heb ik op school geleerd over de verschillende periodes van Jodenvervolging. Zowel in de tijd van Babylon, Alexander de Grote, als de Romeinse tijd, tot aan de kruistochten naar Jeruzalem en de Napoleontische oorlogen en Wereldoorlogen. Echter kon geen van mijn leraren, ofwel schoolboeken, een rationele verklaring geven. Voor de overrepresentatie van Joden bij vervolgingen en ketterij jachtpartijen in vergelijking met andere volkeren.
Dus ging ik op onderzoek uit.
Dikwijls zijn Joden prominente spelers geweest bij de opkomst van verschillende revoluties en val van grote rijken.
Napoleon achtte een Jood schuldig, totdat onschuld bewezen is. Alexander de Grote wordt geprezen in islamitische landen voor zijn openlijke antisemitische houding en het doorbreken van Joodse machtsblokken in het Midden-Oosten in de hellenistische periode. Romeinse keizer Nero vermoordde zijn derde, dikwijls zwangere vrouw, toen hij erachter kwam dat zij Joods was. De originele tekst in het Latijn van die tijd, onthult dat het de Joden waren waarmee hij in conflict was. En niet de christenen, zoals ik bij Klassieke Culturele vorming op school leerde. Wat beweegt deze ogenschijnlijk fanatieke houding ten opzichte van ‘Joodse volkeren’?
De mogelijke verklaring kan ik niet aan het volledige Joodse volk toeschrijven. Antisemitisme komt voornamelijk vanwege de macht die enkele Joden naar zich toegetrokken hebben. Over- gerepresenteerd zijn in de top van alle vormen van staatsmacht en media in het Westen. En vanwege het superieuriteit en ras-denken die Joden ten alle tijden projecteren op anderen. Het is ook altijd een klein groepje die ’t verneukt voor de rest … ook is de meute nooit erg vergevingsgezind.
Echter wil de grote meerderheid zich ook niet ontdoen van hun Joodse etnografische identiteit. Hoewel een self-loathing of self-hating Jew een daadwerkelijk gangbaar begrip is. En vaker voorkomt dan men zou denken. Is een self-hating Jew een Jood die ontwaakt is uit de matrix van spinnenwebben en gruweldaden die zijn voorgangers, waarmee hij zich nog identificeert, op hun kerfstok hebben?
Vrijheid van meningsuiting
‘Vrijheid van meningsuiting’ is een groot goed van de democratie, waar politici dagelijks hun argumenten mee trachten te versterken. Echter staan er, zoals in dit artikel reeds beschreven, ontzettend veel restricties op spraak.
Zo kwam ik achter de mythe van de ‘vrijheid van meningsuiting’ door een politieagent voor nazi uit te maken. Hij bracht me naar het politiebureau Stadhuis. Daar escaleerde het al snel, een aantal jonge agenten rosten mij af omdat ik hen voor mongool uit had gemaakt. Vanwege aandringen op het dragen van een mondkapje voor de veiligheid.
Na de klappen bedankte ik hen vriendelijk met een diepe buiging. De groep politiemensen verbaasde zich over mijn kalmte en allure.
Ze wisten natuurlijk niet dat ik me mentaal voorbereid had op verkrachting. Waarover ik in het verleden vaak genoeg over ben gewaarschuwd door mijn naasten.
De definitie van vrijheid van meningsuiting
En fin, laat ik dit duidelijk stellen.
‘Vrijheid van meningsuiting’ is een absolute term. Het kan daarom niet zijn: ‘80% vrijheid van meningsuiting’. Er is ofwel sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’, ofwel er is geen sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’. Grenzen in spraak bestaan dus niet in een samenleving waar er sprake is van ‘vrijheid van meningsuiting’. Elke uitlating, vorm van spraak of mening is toelaatbaar in een samenleving die ‘vrijheid van meningsuiting’ als goed hanteert. Dus opruiing, bedreiging, (groepen)belediging, ridiculiseren van publieke figuren, koningen of ‘goden’ en oproepen tot geweld vallen daar ook onder. Anders is er simpelweg geen sprake van ‘vrijheid van meningsuiting’.
Holocaust
Iemand die in de holocaust gelooft, zoals in de schoolbanken en schoolexcursies wordt gepresenteerd, is een vurige complotdenker.
Iemand die twijfelt aan de holocaust, zoals deze wordt gepresenteerd, is een gevaarlijke radicaal rechts extremist. Ofwel is een antisemiet of white nationalist. Het ziet ernaar uit dat er geen ander sociaal maatschappelijk thema zo polariseert als de holocaust-cultuur.
Later leer ik dat het woord holocaust is ontleend uit de Joodse religieuze geschriften. Het Hebreeuwse woord olah, dat vrij vertaald kan worden als ‘brandoffer’ of ‘geconsumeerd door vlammen’. Nog veel later, na intensief onderzoek, begreep ik de holocaust in perspectief te plaatsen. Door de concentratiekampen te bezoeken en gedetailleerde documentatie ervan te bestuderen. Er is bijna geen thema zo belangrijk voor Joods, etnocentrische groep-identificatie als de Holocaust.
Het is een politieke beweging, die niet bedoeld is om te leren van het verleden, maar vooral bedoeld is om immoreel geopolitiek beleid te rationaliseren en continueren.
Het is een culturele beweging, die niet bedoeld is om te leren van het verleden, maar vooral bedoeld is om het tegenwoordige sociaal-maatschappelijk debat te gijzelen en domineren.
Cultuur is gecreëerd, om (perceptuele) controle-structuren te beschermen. Cultuur is de handhaver van ‘autoriteit’. Het verdraait principes om het bestaan van ‘autoriteit’ te verdedigen. Cultuur moet je ervan overtuigen dat het niet verkeerd is wanneer ‘een wet’ jouw waarde misbruikt. Wanneer het die waarde opslurpt, verteert en uiteindelijk verkankert. En je vrijheid vernietigt. Cultuur overtuigt mensen hiervan door perversie van het begrip van moraliteit.
Dutch 
German